Nieznana jest dokładna data budowy kamienicy, przypuszcza się, że powstała zaraz po 1903 roku. Jest to budynek trzykondygnacyjny, niepodpiwniczony, z użytkowym poddaszem. To budynek założony na podstawie w kształcie litery „U”, posiada dwie oficyny. Jest przykryty dwuspadowym dachem o niesymetrycznym nachyleniu połaci, z lukarnami, nad którymi znajdują się hełmy zwieńczone kulą.
Szczególnie warta uwagi jest frontowa elewacja kamienicy, jest ona trzyosiowa. Środkową oś elewacji wyznacza koszowo zamknięty otwór podcienia, otwór ujęty jest wspornikami zdobionymi ozdobnymi kratownicami o geometryczno-roślinnym rysunku. Wsporniki dźwigają dwukondygnacyjny wykusz zwieńczony balkonem, natomiast dolna kondygnacja wykusza przepruta jest otworami okiennymi wspartymi na wspólnym gzymsie parapetowym. Dolna część elewacji rozczłonkowana jest symetrycznie dużymi oknami zakończonymi łukami. Po każdej stronie podcienia znajdują się dwa okna. Dolną kondygnację wieńczy gzyms parapetowy. Środkową oś drugiej kondygnacji wyznacza pięcioboczny balkonik, wsparty na rozczłonkowanym pięciobocznym wsporniku, którego podstawa sięga pierwszej kondygnacji.
Elewacja budynku zdobiona jest ornamentami o motywach roślinnych oraz geometrycznymi rysunkami z cegieł. Zastosowanie kompozycji z wielokolorowych cegieł podkreśla bogactwo architektoniczne budynku, uwagę przykuwa kompozycja z zielonej cegły przebiegająca nad oknami szczytu. Łuki zakańczające okna wykładane są czerwoną cegłą. Kamienica wykazuje indywidualny charakter architektoniczny typowy dla okresu początku XX wieku. Obiekt pełni funkcje mieszkalne i usługowe. Dostępny z zewnątrz.