Pałac w Lubianie został wybudowany w 1900 roku przez rodzinę von Schroeder. Jest budynek eklektyczny, zdobiony ryzalitami. Jego forma architektoniczna odzwierciedla nowe tendencje w budownictwie rezydencjonalnym początków XX wieku.
Pałac jest dosyć dużym budynkiem, jego długość wynosi 408 m, a szerokość 173 m, jest wysoki na 145 m. Dwór został założony na rzucie trzech stykających się prostokątów. Fasada budynku skierowana jest na południowy-wschód. Jest to budynek dwukondygnacyjny, podpiwniczony, pokryty dachem czterospadowym. W połaciach długich dachu korpusu obiektu znajdują się niewielkie facjatki pokryte dwuspadowymi daszkami. Elewacja wzbogacona jest o ryzality nakryte niezależnymi konstrukcyjnie dachami naczółkowymi. Pozorne ryzality elewacji długich zostały wyprowadzone poza lico ścian o ok. 70 cm. Weranda usytuowana na ceglanym cokole wsparta jest drewnianymi, zdobionymi słupami spiętymi ażurowymi łukami arkadowymi. Wejście na werandę znajduje się od strony mieszkalnej. Do budynku prowadzi wejście główne oraz wejścia w elewacjach długich. Drzwi główne budynku to drzwi dębowe, dwuskrzydłowe. Otwory okienne w formie stojących prostokątów zwieńczonych łukami, w sali balowej okna sześcioskrzydłowe. Na szczególną uwagę zasługuje sala balowa z doskonale zachowanym wnętrzem.
Pałac jest budynkiem zadbanym. Jest to obiekt, który warto zobaczyć Otoczenie pałacu stanowi park z drugiej połowy XIX wieku.
W latach pięćdziesiątych Lubianę włączono w skład zakładu rolnego Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodowej, w latach sześćdziesiątych do Lubiany przeniesiono siedzibę POHZ. W roku 1994 zakład przekształcono w OHZ Lubiana sp.z o.o., a właścicielem został Skarb Państwa, w dalszym ciągu w pałacu mieści się siedziba zarządu.