Bielaczek<p><strong>Wędrowny ptak z rodziny kaczkowatych. Pojawia się na północy naszego kraju zimą oraz podczas wiosennych i jesiennych przelotów. Żywi się głównie rybami i niewielkimi skorupiakami. W Polsce objęty jest ścisłą ochroną gatunkową.</strong></p>
Bielik<p><strong>Bielik jest ptakiem drapieżnym. Rozpiętość jego skrzydeł sięga nawet 240 cm. Ptaki te zazwyczaj budują gniazda w pobliżu zbiorników wodnych, prowadzą osiadły tryb życia. Bielik znajduje się w logo Wolińskiego Parku Narodowego.</strong></p>
Bóbr<p><strong>Bobra uważa się za największego europejskiego gryzonia. Jego waga dochodzi do 30 kg, a długość ciała razem ogonem przekracza niekiedy 1 m. Są to zwierzęta roślinożerne, żyjące w dolinach rzek, na których budują tamy i żeremia.</strong></p>
Budynek poczty<p>Budynek poczty wzniesiony został około 1900 roku. Początkowo w gmachu znajdowała się Miejska Kasa Oszczędnościowa. Obiekt wybudowany został z cegły w stylu neobarokowym, na planie prostokąta. Pokryto go mansardowym dachem, na osi fasady umieszczono wystawkę. Wnętrza zostały gruntownie odnowione. Do budynku urząd pocztowy przeniesiono w 1945 r.</p>
Dąb Paweł<p>Dąb Paweł to dąb szypułkowy o liczący 21m wysokości oraz 425cm obwodu. Jego wiek szacuje się na około 200 lat.<br /> Imię Paweł zostało nadane na część Pawła Jędrzejczyka, który był założycielem Szkoły Aktywnego Wypoczynku "Frajda".</p>
Dąb szypułkowy<p>Dęby szypułkowe to jedne z bardziej pospolitych gatunków drzew występujących w Polsce. Drzewa te zachwycają swoimi wymiarami, są bowiem długowieczne i mogą żyć ponad 700 lat.</p>
<p>Dęby szypułkowe rosnące w Stepnicy mają około 4 metrów w obwodzie i 25 metrów wysokości. Zostały zarejestrowane jako pomniki przyrody.</p>
Dwór<p>Dwór w Wolinie ma bardzo bogatą historię. W XII wieku w jego miejscu stał drewniany dwór słowiańskiego kasztelana. Na przełomie XIII i XIV wieku w tym samym miejscu postawiono zamek książąt pomorskich. W 1622 roku zamek został przebudowany, a kilka lat później, w 1628 roku, uległ zniszczeniu w wyniku pożaru miasta. Zamek książąt pomorskich był nazywany wdowim zamkiem. Stało się tak za sprawą lokatorek zamku - księżnej Anny Marii Brandenburskiej, która mieszkała tam 15 lat po śmierci męża oraz Zofii Saskiej, która mieszkała tam w latach 1623 -1636. W drugiej połowie XVII wieku Szwedzi, w ramach zacierania śladów po Księstwie Pomorskim, rozebrali zamek pozostawiając tylko piwnice. Po wielu latach, bo dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku, pomorska rodzina Belov na miejscu zamku wybudowała swoją siedzibę.</p>
<p>Mury zamku nie pokrywają się dokładanie z fundamentami, co można zobaczyć na zewnątrz budynku. Zarys fundamentów został obmurowany gotycką cegłą. Po II wojnie światowej dwór pełnił rolę stolarni prowadzonej przez wolińskie przedsiębiorstwo gospodarki komunalnej. W 2009 roku rozpoczęła się rewitalizacja budynku. Remont finansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego trwał cztery lata. W grudniu 2012 roku odrestaurowany obiekt został oddany do użytku. Obecnie mieści się tam Centrum Współpracy Międzynarodowej.</p>
<p>Barokowy dwór jest budynkiem parterowym. Został zbudowany na rzucie prostokąta. Budynek pokrywa dwuspadowy dach. Powierzchnia budynku wynosi 200 m<sup>2</sup>. Projektant dworku pozostaje nieznany. Przeprowadzony remont pozwolił budynkowi odzyskać dawny blask. Obecny stan dworku do złudzenia przypomina ten sprzed lat. Zabytkowy dworek powinien znaleźć się na szlaku każdego turysty odwiedzającego Wolin. W najbliższym otoczeniu dworku znajduje się zabytkowy budynek poczty, ratusz oraz Muzeum Regionalne w Wolinie.</p>
<p>Obecnie właścicielem jest Gmina Wolin.</p>
Elewator zbożowy<p>Potężny ceglany budynek powstał na początku XX w. To jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów Wolina. Niegdyś służył do przeładunku zboża, dziś jest nieczynny i niedostępny do zwiedzania.</p>
<p>Zbudowany w początkach XX wieku nad rzeką Dziwną, stanowi jeden z najbardziej rozpoznawalnych obiektów architektonicznych Wolina. Potężny ceglany budynek, składający się z dwóch budynków z wieżowymi dachami, połączonych łącznikiem - służył niegdyś do przeładunku zboża. Obecnie wyłączony jest z eksploatacji. Wnętrza nie są udostępnione do zwiedzania.</p>
Kamień runiczny poświęcony Haraldowi Sinozębemu<p>Kamień runiczny poświęcony Haraldowi Sinozębemu został odsłonięty w sierpniu 2014 roku, podczas jubileuszowej, 20. edycji Festiwalu Słowian i Wikingów. Harald Sinozęby był duńskim królem, który został wygnany z Danii <span style="line-height: 20.8px;">przez swojego syna Swena Widłobrodego </span>i szukając bezpiecznego miejsca trafił do Wolina, gdzie zmarł w 987 roku. Pamiątkowy głaz to rzeźbiony, barwnie pomalowany kamień, który posiada motywy zaczerpnięte z oryginalnego kamienia z X wieku, znajdującego się w Jelling (Dania) i postawionego przez Haralda ku pamięci jego rodziców Gorma i Thyry.</p>
<p> </p>
Kolegiata pw. św. Mikołaja Biskupa w Wolinie<p><strong>Pierwsze wzmianki o gotyckiej świątyni na Wolinie pochodzą z 1288 r. Wielokrotnie przebudowywana, w czasie II wojny światowej została niemal całkowicie zniszczona, udało się ją jednak odbudować.</strong></p>
<p>Wolin był pierwszą siedzibą biskupią, która powstała w wyniku misji chrystianizacyjnej. Siedziba biskupia zatwierdzona została w 1124 r. W 1160 r. przeniesiono ją do Kamienia Pomorskiego. Średniowieczna świątynia, jako jedyna z trzech powstałych, pozostała w Wolinie do dnia dzisiejszego. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1288 r. Niestety nie można stwierdzić jak dokładnie, pierwotnie wyglądała świątynia. Po kolejnej przebudowie w XIV w. wiadomo tylko, że budowla była trójnawowa, powstała na rzucie kwadratu, z wieżą zachodnią. Wiadomo także, że w XV w. pseudobazylika, po katastrofie budowlanej, kolejny raz została przebudowana. W XIX w. kościół został przebudowany, przetrwał on wojny i pozostał w Wolinie do dnia dzisiejszego.<br /> Jednakże w czasie wojny dwa zabytkowe kościoły pw. św. Jerzego i św. Mikołaja zostały bardzo zniszczone. Miasto bowiem zrujnowano w 70%. Komunistyczne władze rozebrały kościół pw. św. Jerzego, natomiast kościół pw. św. Mikołaja pozostawiono. Dopiero 31 maja 1988 r. świątynie przekazano władzom kościoła. Wtedy też rozpoczęły się plany i działania budowlane oraz konserwatorskie. Kościół do użytku oddany został w 1999 r. W prezbiterium znajduje się wysoki krucyfiks, figura Jezusa Zmartwychwstałego, tabernakulum otoczone kłosami i winną latoroślą. Na ścianach umieszczone zostały stacje Drogi Krzyżowej.</p>
Konik polski<p><strong>Polska rasa niewielkiego konia o krępej budowie ciała. Jego dzikimi, wymarłymi już przodkami, były tarpany. Populacja konika polskiego zarówno w Polsce, jak i w Europie systematycznie wzrasta. Zwierzęta te żyją dziko lub na terenie rezerwatów.</strong></p>
Kościół parafialny pw. Matki Boskiej Królowej Polski<p>Świątynia w Krępsku zbudowana została w 1932 r. z cegły klinkierowej. Prezbiterium powstało na rzucie kwadratu. Od strony północno-zachodniej stoi wieża, nakryta czterobocznym hełmem. Na przykościelnym terenie, od strony północnej, znajduje się kapliczka Matki Boskiej Niepokalanej oraz misyjny krzyż.</p>
<p>Wnętrze kościoła przykrywa odeskowany strop. W prezbiterium, na ścianie wschodniej, w centralnym miejscu znajduje się duży krzyż z figurą Chrystusa, flankowany z lewej strony obrazem patronki kościoła Matki Boskiej Królowej Polski (poświęconym przez Jana Pawła II podczas wizyty w Szczecinie na Jasnych Błoniach). Z obu stron obrazu patronki znajdują się oszklone szafeczki z darami wotywnymi. Obok krzyża umieszczone zostało tabernakulum. Do kościelnego wyposażenia należą chrzcielnice: jedna kamienna, ozdobiona chrystogramem, a druga drewniana, z rzeźbioną pokrywą, na której ukazano scenę Chrztu w Jordanie. W zachodniej części kościoła znajduje się empora chórowa, która zachowała się jeszcze z czasów budowy świątyni. Pod emporą znajduje się zabytkowy, ponad stuletni piec, drewniany konfesjonał oraz misternie wyrzeźbiony krucyfiks.</p>
Kościół parafialny pw. św. Jacka<p>Świątynię wzniesiono w 1741 r. na planie równoramiennego krzyża greckiego, co jest sporą rzadkością w tym regionie. Kościół ma konstrukcję ryglową, jednak przez tynkowanie nie jest to widoczne.</p>
<p>Kościół wzniesiono w latach 1793-1741 w konstrukcji szkieletowej drewnianej z ceglanym wypełnieniem pól międzyryglowych. Kościół zbudowano na planie krzyża greckiego, co jest rzadkością na Pomorzu Zachodnim. W latach 1840-1841 otynkowano elewację, przez co wspomniana konstrukcja ryglowa przestała być widoczna. Poświęcony: 27 XII 1945 r. Wewnątrz kościoła na uwagę zasługują barokowy ołtarz, empory boczne i chórowa, oraz XVII-wieczne ławki.</p>
Licznik rowerowy Czarnocin
Miejsce odpoczynku<p>Miejsce odpoczynku, ławostoły, wiata</p>
Miejsce odpoczynku<p>Miejsce odpoczynku z wiatą i ławkami</p>
Miejsce odpoczynku<p>Miejsce odpoczynku z wiatą i ławkami</p>
Miejsce odpoczynku<p>Miejsce odpoczynku z wiatą i ławkami</p>
Most obrotowy<p><strong>Zbudowany w 1958 r. most obrotowy jest jednym z pięciu tego typu obiektów w Polsce. Ma 135 m długości i łączy wyspę Wolin z Wolińską Kępą.</strong></p>
<p>Most obrotowy wybudowany został w 1958 r. Jest jednym z pięciu tego typu w Polsce. Jego całkowita długość wynosi 135 m, szerokość 9,80 m, dopuszczalna masa poruszającego się pojazdu to 30 t. Łączy on dwie wyspy: Wolin i Wolińską Kępę. Obraca się dzięki silnikom elektrycznym, umiejscowionym w środkowym filarze. Otwarcie mostu powoduje zamknięcie ruchu drogowego.</p>
Muzeum Regionalne im. Andrzeja Kaubego w Wolinie<p>Muzeum Regionalne im. Andrzeja Kaubego w Wolinie zostało założone w 1966 roku, z inicjatywy m.in. prof. Władysława Filipiaka, wielkiego badacza ziemi wolińskiej. To za sprawą jego pracy archeologicznej odkryto mury obronne, port, przedmieścia i cmentarzyska w Wolinie. Jego poszukiwania potwierdzały fakty z historii, które wcześniej były znane tylko z kronik. Wolińskie Muzeum prezentuje całą fascynującą historię Wolina, której ilustracją są liczne eksponaty znalezione właśnie na ziemiach wolińskich. Zbiory prezentowane są w kilku salach. W pierwszej sali znajduje się główna wystawa zatytułowana "Śladami wczesnośredniowiecznego Wolina - Winety - Jomsborga", przedstawia ona dzieje i kulturę materialną Wolina od założenia osady na przełomie VI - VII wieku po jej upadek w XII wieku. Przedstawiono tu model miasta z okresu jego największej świetności, pokazano pozostałości umocnień miejskich, system obronny, a także przedmioty kultu i sposoby pochówku. Wśród cennych eksponatów, które możemy zobaczyć na tej wystawie są: drewniana czterotwarzowa figurka Świętowita, kompas słoneczny - będący jedynym w całości znalezionym kompasem tego typu w Europie, model portu, fragment palisady czy grób skazańca. W drugiej sali możemy się zapoznać z gospodarką Wolinian. Liczne znaleziska potwierdziły, że podstawą bogactwa Wolinian był handel, a także szeroko rozwinięte rzemiosło, zarówno produkcja przedmiotów codziennego użytku jak i tych luksusowych przeznaczonych na eksport. Prezentowane rzemiosła to: hutnictwo i kowalstwo, obróbka metali kolorowych, szklarstwo, rozwinięta obróbka bursztynu oraz szewstwo. W trzeciej sali prezentowane są najstarsze ślady pobytu człowieka na ziemi wolińskiej. Tutaj możemy zobaczyć najstarszy eksponat w muzeum - grot harpuna z okresu schyłkowego paleolitu. Ponadto można zobaczyć narzędzia rolnicze pochodzące z neolitu czy z epoki brązu. Właśnie z epoki brązu pochodzi jeden z najcenniejszych eksponatów, tzw. skarb brązowy, czyli zbiór pięknych ozdób, które należały do członka społeczności kultury łużyckiej. Eksponat wykonany z brązu waży ponad 2,5 kg, tworzą go naszyjniki, bransolety, szpile, naramiennik, fragment zapinki płytowej oraz nóż. Został zakopany w ziemi ok. 950 lat temu. Kolejna sala prezentuje najnowszą historię Wolina, ze szczególnym uwzględnieniem ostatnich miesięcy II wojny światowej, kiedy miasto zostało zniszczone. Sala piąta to sala wystaw czasowych, prezentowane są tutaj wyniki prowadzonych badań archeologicznych. W sali szóstej znajduje się wystawa "Johannes Bugenhagen - Wolinianin i obywatel Europy" przedstawia ona życie i dokonania urodzonego w 1485 historiografa Pomorza. W muzeum znajduje się także sala konferencyjna, w której możemy zobaczyć kolekcję map Pomorza, a wśród nich Wielką Mapę Księstwa Pomorskiego z 1618 roku. </p>
<p>Muzeum jest jednostką gminną. Muzeum jest administratorem dworku von Beloy, mieszcącego się tuż obok, w którym znajduje się Centrum Współpracy Międzynarodowej. Instytucja do kilku lat uczestniczy w nocy muzeów. Zwiedzający mogą skorzystać z przewodników magnetofonowych dostępnych w kilku językach. Czwartek jest dniem, kiedy wstęp jest bezpłatny.</p>
Ośrodek rekreacyjno-sportowy "Gumiś"<p>Ośrodek Rekreacyjno-Sportowy ,,Gumiś" w Czarnocinie leży na terenie gminy Stepnica w województwie zachodniopomorskim, urozmaiconej przyrodniczo krainy. W jej granicach znajduje się jeden z najcenniejszych fragmentów ujścia Odry, obejmujący część Zalewu Szczecińskiego. W okolicach Czarnocina utworzony został teren ochronny ,,Natura 2000''. Obszar ten jest wpisany do europejskiego rejestru ostoi ptaków.</p>
<p>Ośrodek ,,Gumiś" działa sezonowo. Oferuje miejsca zakwaterowania w domkach campingowych, pokoje 2-4-5 osobowe z pełnym węzłem sanitarnym. Na terenie Ośrodka jest świetlica z bilardem, stołami do tenisa stołowego, tele-wideo, dostępny Internet Wi-Fi. W pobliżu wielofunkcyjne boisko ze sztuczną nawierzchnią do piłki ręcznej, koszykowej, siatkowej oraz tenisa ziemnego, nawadniane, pełnowymiarowe boisko do piłki nożnej. W miesiącach lipiec-sierpień jest możliwość wykupienia posiłków w stołówce Ośrodka. W miejscowości znajduje się lokalny sklep spożywczy. Duże tereny leśne, ścieżki rowerowe, urokliwa plaża.</p>
Punkt Informacji Turystycznej w Wolinie<p><strong>Punkt mieści się w budynku Muzeum Regionalnego, w pobliżu mostu na rzece Dziwnej.</strong></p>
<p>W Punkcie Informacji Turystycznej można pozyskać szczegółowe informacje dotyczące Wolina i regionu odnośnie atrakcji turystycznych, organizowanych imprez kulturalnych i sportowych, możliwości noclegowych, gastronomicznych itp. Dostępne są w sprzedaży różnorodne wydawnictwa związane z regionem, mapy, gadżety.</p>
<p>Informacje udzielane są w języku polskim, angielskim oraz niemieckim.</p>
Ratusz w Wolinie<p><strong>Neogotycki ratusz z 1881 r. jest obecnie siedzibą Urzędu Miasta Wolin. Dawniej w tym miejscu istniał klasztor sióstr cysterek. </strong></p>
<p>Ratusz w Wolinie wybudowany został w latach 1880-1881, w stylu neogotyckim. Wzniesiony został na miejscu zamku książęcego oraz późniejszego klasztoru cysterek. Obecnie znajduje się tutaj Urząd Miejski. </p>
Rzeźba przy promenadzie<p>Wolin to miasteczko pełne atrakcji turystycznych. Bez wątpienia należą do nich rzeźby, które możemy podziwiać w różnych częściach miasta. Do takich należą m.in.: rzeźba Światowida czy rzeźba woja na Rynku. Ciekawą jest również rzeźba znajdująca się przy promenadzie - dzieło z kamienia symbolizujące wznoszącego się ptaka. </p>
Rzeźby na rynku w Wolinie<p>Wolin to legendarna stolica Wikingów, miasto bogate w atrakcje nawiązujące go historii Wikingów. Niedawno na wolińskim Rynku pojawiła się drewniana rzeźba przedstawiająca woja. Pokaźnych rozmiarów mężczyzna w zbroi, wsparty na mieczu, stoi na straży miasta, jednocześnie też budzi zaciekawienie. To swoiste zaproszenie do odwiedzin w Wiosce Wikingów.</p>
Średniowieczne mury obronne<p><strong>Pierwotne mury powstały w XIV i XV w. W wieku XVII zostały rozebrane, a później odbudowane na nowo. Ich fragmenty można zobaczyć w północno-wschodniej części Wolina.</strong></p>
<p>Powstały w XIV i XV wieku system umocnień wokół miasta składał się z murów obronnych oraz wysuniętych przed nie pięciu bastionów. Rozbudowa fortyfikacji trwała do XVII wieku, następnie zostały one zlikwidowane i ponownie odbudowane w roku 1710.</p>
<p>Fragmenty najstarszych murów znajdują się w północno-wschodniej części miasta. Mają wysokość trzech metrów, długość około 50. Zbudowane są z kamienia, charakteryzują się niejednolitą konstrukcją.</p>
Stepnica, ul. Kościuszki<p>Archiwalne zdjęcie z lat 30. XX w., przedstawia obecną ul. Kościuszki (dawniej Strandstrasse), widok w stronę Zatoki Stepnickiej.</p>
Szkoła Aktywnego Wypoczynku Frajda<p><strong>Ośrodek oferuje naukę kite- i windsurfingu, wypożyczalnię sprzętu wodnego i rowerów. Odbywają się tu także różnego rodzaju wydarzenia rozrywkowe.</strong></p>
Wolin<p>Widok na Wolin i kościół pw. św. Mikołaja Biskupa istniejący do dziś. Współczesne zdjęcie wykonane z brzegu Dziwnej przy Centrum Słowian i Wikingów.</p>
Żuraw<p><strong>Ptak nieco większy od bociana, z charakterystycznym pióropuszem na ogonie. Osiedla się na terenach podmokłych, w ostatnich latach coraz bliżej siedzib ludzkich. Żywi się głównie roślinami lub niewielkimi zwierzętami. Wydaje charakterystyczny dźwięk, tzw. klangor.</strong></p>
5.1
0.6
2
1.9
1.7
1.8
3
3
4
3.9
3.9
4
4
4
5
2
2
2
2
2
2
2.2
2.3
2
1.5
2
2.5
2
2.5
2.5
3.1
2.7
2.1
3.7
2.7
2.7
2.8
3.6
4
4.4
5.8
10.6
19
18.7
7
11.5
11.7
10
10
7.9
4.8
4.4
3.9
3.1
3.5
4.2
4.2
4
3.7
3.9
2.9
2.7
2.6
1.9
2.1
3
3.4
3.1
3.1
2.2
2.1
2.9
2.9
1.9
1.3
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.5
0.5
0
0
0
0
0
0
0
0.1
0.3
0.5
0.1
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.8
1
0.7
0
0
0
0.5
0.1
0.2
0
0
0.6
0.3
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.8
0.5
0.3
0
0.5
0.4
0.4
0.8
1
1.4
1
2
2
2
2
1.4
1
2
2
2
2.8
2.4
2
1.9
2.6
2.4
3
3.6
4.3
4.9
3
2.3
2
2
1.2
1
1.2
1
1
1
0.9
1
0
0
0
0
0
0.6
0
0
0
0
0
1
1
1
1
0.1
0.6
0
-0.2
-1
-0.5
0
1
1
1
1
1
0.8
0.3
0
0
1
1
1
0
1
0
-0.1
-0.3
-0.1
0
0
0.1
0.5
0.1
0
0.2
1
1
0
0
0
0
0
0
1
1
0.1
-0.5
0.7
1
1
1
1
1
1
1
1
1
0.6
0.6
0.9
0.9
0.9
0.9
1
1.7
1.9
1.3
1
1
1
1
1
1
1
1
2
1.1
1.7
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
0.7
0.9
1
0.9
0.6
1
1
1
1.8
1.8
2
1.1
2
2
2
2
2
2
3
4.9
4.9
5
5
6
5.5
6
5.1
5.9
6.8
7
7
7
8
7
6
6
6
6
6.8
6
6
7
7
7
5
5
5
5.8
7
6.2
5.9
6
6
6.5
7
7.1
7
7
7
7
8
8
8
8.3
8
8
8.2
8.2
8
8
8
7.7
7
7
7
6.2
6.8
7
6
5.5
5
5
5.7
5
5
5
6
4.9
4.7
5
5
4.8
6
6
6
5.8
5.8
5
5
5
5.1
6
6