Akademia Morska w Szczecinie<p><strong>Akademia kontynuująca tradycje szczecińskich szkół morskich działa od 1947 r. Od roku 1968 mieści się w zabytkowym budynku przy Wałach Chrobrego.</strong></p>
<p>Pierwszy budynek z lewej to w rzeczywistości dwie budowle połączone w jedną. Pierwsza część dzisiejszej Akademii Morskiej została wzniesiona w latach 1902 -1905 zgodnie z myślą projektową Emila Drewsa. Obiekt o tynkowanej elewacji zdobiony jest na szczycie wazami. Budynek został zaprojektowany jako siedziba Krajowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Budynek ma cztery skrzydła, pośród których utworzono dziedziniec. Cześć pomieszczeń była przeznaczona na biura i służbowe mieszkania. Do obecnych czasów w stanie oryginalnym przetrwała reprezentacyjna klatka schodowa.<br /> <br /> Druga część budynku została zaprojektowana w 1912 roku przez K. Hinckeldeyna. Jego budowa trwała do 1921 roku. Obiekt z czerwonej cegły posiada na elewacji wiele ciekawych rzeźb z piaskowca. Budynek został wzniesiony jako siedziba Naczelnej Dyrekcji Ceł. Oba budynku zostały wzniesione w stylu północnoniemieckiego renesansu, a swą bryłą miały nawiązywać do mieszczącego się po drugiej stronie tarasów budynku rejencji szczecińskiej.<br /> <br /> Od 1968 roku w budynkach działa Akademia Morska. Na jego tyłach umieszczona jest rzeźba przedstawiająca popiersie rybaka - jeżeli podjedziemy do ogrodzenia akademii od ulicy Jarowita powinniśmy ujrzeć popiersie. Rzeźba jeszcze w latach 60. XX wieku znajdowała się w głównym hallu uczelni.<br /> <br /> Budynek Akademii Morskiej został wpisany na wojewódzką listę zabytków w grudniu 1996 roku. <br /> <br /> <strong>Uczelnia</strong><br /> <br /> Akademia Morska w Szczecinie jest państwową uczelnią techniczną. Kontynuuje ona tradycje edukacji morskiej, istniejących od 1947 r. szkół morskich w Szczecinie. Uczelnia szkoli kadry oficerskie: nawigatorów i mechaników, odpowiadających wymaganiom współczesnej floty transportowej i rybackiej oraz eksploatacyjne służby armatorskie i portowe floty morskiej i śródlądowej. Akademia kształci na trzech wydziałach (Nawigacyjnym, Mechanicznym i Inżynieryjno-Ekonomicznym Transportu) na studiach inżynierskich, magisterskich i doktoranckich w języku polskim, jak i angielskim. W gospodarce morskiej jest renomowaną jednostką naukową, zwłaszcza w zakresie inżynierii ruchu morskiego.</p>
Baszta Siedmiu Płaszczy<p><strong>Baszta Siedmiu Płaszczy, inaczej zwana Basztą Panieńską, jest jedyną tego typu budowlą, która przetrwała do dziś. Powstała prawdopodobnie w 1462 r.</strong></p>
<p>Baszta Siedmiu Płaszczy zwana także Basztą Panieńską jest jedyną zachowaną basztą z obwarowań miejskich. Zabytek został wzniesiony najprawdopodobniej przed 1462 roku jako budowla dwukondygnacyjna. Na początku XIX wieku obiekt nie został zburzony tak jak pozostałe baszty, ale przystosowany jako pomieszczenia gospodarcze. Po 1850 roku na szczycie baszty nadbudowano pomieszczenia mieszkalne i baszta została oficyną budynku przy Frauenstraße 910. W takiej formie baszta przetrwała do 1944 roku, do alianckich bombardowań. Resztki ruin po budynkach, które znajdowały się wokół baszty rozebrano w 1956 roku tym samym odkrywając mury baszty. W połowie lat 60. XX wieku podjęto się odbudowy i rekonstrukcji uszkodzonych części baszty.<br /> <br /> Z Basztą Panieńską związane są dwie legendy, które tłumaczą nazwę zabytku. Pierwsza mówi o zamożnym księciu, który miał siedem córek. Każdą z nich chciał wydać za równie majętnych mężczyzn. Niestety, każda córka zakochała się w biednym rycerzu. Ojciec postanowił dać nauczkę nieposłusznym córkom i kazał je zamknąć w baszcie do czasu aż zmądrzeją. Te na znak sprzeciwu kazały uszyć sobie czarne płaszcze, które nosiły dzień i noc. Mijały miesiące, a następnie lata, pewnego dnia zauważono, że jedzenie, które jest wsuwane przez szczelinę w murze nie jest odbierane. Wystraszony książę kazał rozpruć mury baszty, gdy to uczyniono okazało się, że w środku nikogo nie ma. Poza wiszącymi płaszczami. Od tej pory baszta jest zwana Basztą siedmiu Płaszczy, albo Panieńską, a co się stało z nieszczęśliwie zakochanymi córkami majętnego księcia? Tego nikt nie wie do dziś.<br /> <br /> Druga legenda opowiada o nadwornym krawcu księcia Bogusława X. Książę wybierając się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej, rozkazał uszyć sobie siedem płaszczy z bardzo rzadkiego i drogiego materiału. Krawiec wykonał zadanie zgodnie z poleceniem, ale tak sprytnie wykroił płaszcze, że zostało mu kilka skrawków materiału. Sprawa wyszła na jaw, gdy któregoś razu książę ujrzał na ulicy kobietę w sukni uszytej z takiego samego materiału jak jego płaszcze. Szybko się okazało, że to żona krawca. Za karę nieuczciwy rzemieślnik został zamknięty w baszcie, która od tej pory nosi wspomniane wyżej nazwy.<br /> <br /> Dwie legendy niestety najprawdopodobniej mijają się z prawdziwym źródłem nazwy baszty. Według historyków to cech krawców ufundował budowę obiektu, to także oni mieli jej bronić w wypadku oblężenia.<br /> <br /> Baszta Siedmiu Płaszczy została wpisana na wojewódzką listę zabytków w czerwcu 1954 roku.</p>
Brama Królewska<p><strong>Brama była dawniej częścią pruskich fortyfikacji, jej budowę zakończono w 1728 r. Niegdyś działała w niej galeria sztuki, obecnie mieści się tu kawiarnia.</strong></p>
<p>Brama Królewska jest jedną z dwóch bram miejskich, które przetrwały do naszych czasów z obszernej linii obwarowań Szczecina. Obiekt został wzniesiony w latach 1725-1728 według projektu holenderskiego architekta Gerharda van Wallrawe. Brama Królewska – zwana wcześniej „Anklamer Tor” - została wzniesiona na miejscu dawnej Bramy Młyńskiej. Nazwa ta obowiązywała do 1840 roku, od 1841 roku brama nosi nazwę Królewskiej na cześć jej fundatora, czyli króla Fryderyka Wilhelma I.<br /> <br /> Tak jak w przypadku Bramy Portowej ściany budowli zdobione są rzeźbami autorstwa Bartholome Damarata. Na bramie odnajdziemy m.in. Marsa z mieczem i tarczą oraz Herkulesa z maczugą i skórą lwa. Nad przejazdem znajduje się panoplium z tarczą i pruskim orłem, całość otoczona jest łańcuchem Orderu Czarnego Orła, zaś na szczycie znajduje się korona. Brama Królewska ozdobiona jest rzeźbionymi elementami oręża, zbrojami, tarczami i sztandarami.<br /> <br /> Podczas drugiej wojny światowej w obawie przed zniszczeniami zdemontowano zdobienia, ukryte je w lesie, a budowlę obsadzono bluszczem. Dzięki temu obiekt nie uległ zniszczeniu. Zdobienia ukryte w Lesie Arkońskim odnaleziono w 1957 roku i ponownie zamontowana na bramie.<br /> <br /> W 1994 roku została przeprowadzona modernizacja obiektu, w latach 90. XX wieku w budowli mieściła się galeria sztuki, od 2000 roku w bramie działa kawiarnia „Brama Jazz Cafe”.<br /> <br /> Obiekt został wpisany na wojewódzką listę zabytków w czerwcu 1954 roku.</p>
Centrum Dialogu Przełomy - Oddział Muzeum Narodowego w Szczecinie<p><strong>Jeden z pawilonów wystawowych Muzeum Narodowego w Szczecinie. Ekspozycja została poświęcona istotnym momentom pomorskiej historii, zaczynając od 1945 r. i włączenia Szczecina do Polski.</strong></p>
<p>Centrum Dialogu „Przełomy” umiejscowione jest w bezpośrednim sąsiedztwie Starego Miasta, w eksponowanym miejscu, obok ważnych zabytków – gotyckiego kościoła Świętych Piotra i Pawła – jednej z najstarszych świątyń Szczecina, Bramy Królewskiej – barokowej pozostałości pruskich fortyfikacji, wzniesionej jako jeden z czterech wjazdów do miasta przez Gerharda Corneliusa van Walrave w latach 1734–1738 – i ceglanej siedziby policji – okazałego gmachu urzędu powstałego w początku XX w., według planów berlińskiego architekta Oskara Launera.<br /> <br /> Kwartał przylegający do prestiżowego placu Królewskiego (obecnie plac Żołnierza Polskiego), mieszczącego reprezentacyjny gmach Teatru Miejskiego, klasycystyczne dzieło Carla Ferdinanda Langhansa z lat 1845–1849, wytyczony został w latach 80. XIX stulecia, po likwidacji przebiegających tędy wałów fortyfikacji. Po decyzji o likwidacji twierdzy (1873 r.) układ wysadzanego drzewami pasażu Bramy Królewskiej określił plan sporządzony w latach 1876–1877 przez Konrada Kruhla, który wyznaczył szerokość ulicy Matejki (wzdłuż dawnej drogi prowadzącej od Bramy Królewskiej) oraz przebieg ulicy Małopolskiej.<br /> <br /> W latach 1883–1884 powstała tu okazała neobarokowa filharmonia. Pierwszy budynek, kształtujący narożnik ulic Matejki i Małopolskiej. W obrębie regularnego, prostokątnego placu Solidarności przewidziano zwarty zespół czterokondygnacyjnych kamienic, częściowo z usługami w parterach. Zabudowę rozpoczęto od strony Bramy Królewskiej, gdzie wzniesiono dwie okazałe kamienice z oficynami. Ich elewacje frontowe ozdobione bogatym, eklektycznym detalem: boniowaniem, gzymsami, płycinami, pilastrami, naczółkami i wspornikami – także w formie kariatyd – uzyskały wyrazisty wertykalny podział wykuszami, które na ściętych narożach kwartału zostały wyeksponowane wieżyczkami dominującymi nad niską połacią ceramicznego dachu. Podobny charakter nadano fasadom budynków wzniesionych w centrum kwartału od strony placu Żołnierza Polskiego i ulicy Małopolskiej w latach 90. XX w., a także kamienic zbudowanych przed pierwszą wojną światową od strony ulicy Świętych Piotra i Pawła. Te ostatnie jednak, w myśl ówczesnych tendencji architektonicznych, pozbawione są rozdrobnionego detalu i horyzontalnych podziałów, lecz działają światłocieniowym rozczłonowaniem bryły wykuszami, balkonami, loggiami i szczytami wysuniętymi ponad połać dachu. Wysokie partery z wyeksponowanymi portalami wejść, mieściły siedziby prestiżowych firm, a od strony szerokiego, najbardziej atrakcyjnego komunikacyjnie pasażu, także sklepy i lokale gastronomiczne, które latem zapraszały do ogródków urządzanych na części chodnika.<br /> <br /> Podczas drugiej wojny światowej, w wyniku nalotów bombowych cały kwartał został zniszczony. Po likwidacji gruzów utworzono tu plac, sukcesywnie wypełniany zielenią. Z trzech stron plac otaczają szpalery lip, a wnętrze wypełniają trawniki ozdobione skromną roślinnością, wśród której wyróżnia się stary okaz robinii. W latach 60. XX w. urządzono tu plac zabaw z piaskownicą i łodzią rybacką, która „przeszła do historii” po wydarzeniach grudnia 1970 r., gdy zgromadzeni tu robotnicy strajkujący przeciwko podwyżkom cen, próbowali jej użyć dla staranowania bramy pobliskiej siedziby milicji.<br /> <br /> Jako miejsce symbolizujące solidarnościowy opór wobec władz komunistycznych, plac stał się terenem manifestacji opozycyjnych. W grudniu 2005 r. odsłonięto ustawiony od strony kościoła pomnik ofiar Grudnia ’70 – z żeliwną rzeźbą Anioła Wolności Czesława Dźwigaja. 30 sierpnia 2013 r. w 33. rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych, podczas oficjalnej uroczystości dokonano wmurowania aktu erekcyjnego pod budowę Centrum Dialogu „Przełomy”. Obiekt robi wrażenie. To betonowa, pofałdowana płyta na placu Solidarności, która z jednej strony schodzi do poziomu jezdni, z drugiej sięga ponad drugie piętro budynku policji. W zamierzeniu dach Muzeum ma być miejscem spotkań szczecinian.<br /> <br /> Obecnie Centrum Dialogu „Przełomy” to multimedialne muzeum historyczne wojennego i powojennego Szczecina i Pomorza Zachodniego, dział Muzeum Narodowego w Szczecinie. Będący jednocześnie budynkiem i placem obiekt jest też syntezą historii miejsca.<br /> <br /> Do pawilonu „Przełomów” można dostać się z dwóch stron. Wejście od ulicy znajduje się w jedynym narożniku - najwyższej części budynku. Drugie wejście - od strony wznoszącego się placu - dachu pawilonu, zaznaczone jest prostym wcięciem w płynnie ukształtowanej bryle. Powstałe w wyniku wypiętrzenia powierzchni placu, a następnie wycięcia w nim drogi do wejścia, różnice poziomów zabezpieczone są wypełnionymi szkłem barierkami o konstrukcji stalowej. Obrotowe fragmenty ścian od strony narożnika w razie potrzeby „na gładko” zamykają bryłę budynku, czyniąc ją przy okazji nieprzeniknioną i jednorodną całością, lub monolitem. Poza zrealizowanymi generalnymi założeniami w oczy rzuca się precyzyjna koordynacja i zgranie podziałów okładzin nawierzchni placu-budynku z otaczającym go chodnikiem oraz podziałami kompozytowych płyt elewacyjnych. Ta dyscyplina ciągłości linii łączenia okładzin ma kontynuować się w podłogach, ścianach, podziałach stolarki oraz sufitach wewnątrz pawilonu.<br /> <br /> Celem ekspozycji jest pokazanie przełomowych momentów historii pomorskiej, począwszy od włączenia Szczecina w granice państwa polskiego w wyniku porozumień poczdamskich w 1945 roku, ze szczególnym uwzględnieniem momentów buntu społecznego (1970, 1981, 1989), które doprowadziły do odzyskania przez Polskę suwerenności w 1989 roku. Nie będzie to opowieść tylko o tym, co było wielkie – prawdziwa historia to również opowieść o ludzkich wyborach, dobrych i gorszych. Będzie to przestrzeń debaty ludzi o różnych poglądach, i różnej pamięci, niekonwencjonalnych projektów edukacyjnych, a także wykorzystanie najnowszych środków przekazu i technik multimedialnych przy tworzeniu wystawy.<br /> <br /> Obecnie w Centrum oprócz imprez związanych z otwarciami ekspozycji wystawienniczych odbywają się debaty historyczne, lekcje muzealne i historyczne, wykłady i konferencje, widowiska historyczne, konkursy dla dzieci, warsztaty oraz celebrowane są rocznice i akcje promocyjne.</p>
Centrum Informacji Kulturalnej i Turystycznej**** w Szczecinie<p>Centrum z siedzibą na Zamku Książąt Pomorskich ma Certyfikat Polskiego Systemu Informacji Turystycznej w kategorii czterech gwiazdek. Jest obiektem całorocznym.</p>
<p>W Centrum Informacji Kulturalnej i Turystycznej na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie można uzyskać informacje dotyczące oferty turystycznej regionu, można także uzyskać pomocy w kontakcie z pilotami i przewodnikami turystycznymi. Centrum prowadzi również sprzedaż map, planów miasta, gadżetów związanych ze Szczecinem i Zamkiem, przewodników, książek historycznych, Szczecińskiej Karty Turystycznej, biletów wstępu do Zamku oraz biletów na wydarzenia kulturalne. </p>
<p>Centrum Informacji Kulturalnej i Turystycznej na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie posiada Certyfikat Polskiego Systemu Informacji Turystycznej w kategorii czterech gwiazdek. Certyfikat przyznawany jest przez Polską Organizacje Turystyczną i Zachodniopomorską Regionalną Organizację Turystyczną.</p>
Centrum Informacji Turystycznej w Szczecinie<p><strong>Centrum znajduje się na pl. Żołnierza Polskiego, w szklanym pawilonie w Alei Kwiatowej. Jest obiektem całorocznym.</strong></p>
<p>W Centrum Informacji Turystycznej można uzyskać informacje o ofercie turystycznej, a także informacje dotyczące kultury w Szczecinie i regionie. Można nabyć tu mapy, przewodniki, książki i albumy związane z historia i kulturą miasta i regionu. W Centrum Informacji Turystycznej można uzyskać pomocy w kontakcie z pilotami i przewodnikami turystycznymi.</p>
<p> </p>
Centrum Żeglarskie<p><strong>Centrum umożliwia cumowanie łodzi oraz prowadzi zajęcia dla dzieci i młodzieży. Na miejscu można również wypożyczyć kajak, a także zorganizować imprezę okolicznościową – ośrodek dysponuje salą konferencyjną oraz zapleczem cateringowym.</strong></p>
<p>Całoroczna przystań żeglarska pełniąca dwie funkcje: mariny i ośrodka szkoleniowego dla dzieci i młodzieży. Jest to przystań miejska, malowniczo położona wśród starodrzewia w obszarze Natura 2000 nad jeziorem Dąbie. Miejsca do cumowania znajdują się przy pomostach pływających i stałych. Na kei dostępna jest woda i prąd w systemie przedpłatowym. Żeglarze mogą skorzystać z nowych sanitariatów, rozbić namiot lub zaparkować kamper. Teren jest ogrodzony, do dyspozycji jest miejsce na ognisko. Na miejscu można wypożyczyć kajak. Przystań dysponuje slipem, na którym można zwodować jednostkę ważącą do 800 kg. Cięższe jachty obsługiwane są suwnicą, która może udźwignąć 6,4 tony.</p>
<p>Centrum Żeglarskie oferuje całodobową obsługę. To doskonałe miejsce do wypoczynku z rodziną. Znajduje się tu ciekawa ścieżka edukacyjna, atrakcyjna szczególnie dla dzieci. Wielkie koło wiedzy czy łamigłówka na pewno zainteresują najmłodszych. Na przystani znajduje się duża sala konferencyjna na blisko sto osób, z możliwością podziału na dwie mniejsze, wyposażona w nagłośnienie i sprzęt multimedialny, a także stołówka cateringowa oraz duży namiot, w którym można organizować imprezy plenerowe. Przystań pełni funkcję publicznej placówki oświatowej. Zajęcia żeglarskie odbywają się tutaj przez cały rok. Biorą w nich udział dzieci i młodzież od 7. roku życia. Do dyspozycji mają optymisty, małe jachty zatokowe, kajaki, deski windsurfingowe oraz kilka jachtów pełnomorskich. Przystań oferuje także profesjonalne szkolenia żeglarskie, organizuje szereg atrakcyjnych imprez i spotkań z ciekawymi ludźmi. Centrum Żeglarskie jest doskonale skomunikowane z najbliższą dzielnicą – Dąbiem. Do sklepów, ośrodka zdrowia, apteki czy na dworzec kolejowy są 2–3 kilometry. Można tam dotrzeć autobusem komunikacji miejskiej lub rowerem – wzdłuż ulicy, przy której znajduje się przystań, biegnie bezpieczna ścieżka rowerowa.</p>
Dawne Gimnazjum Mariackie<p>Początków dawnego Gimnazjum Mariackiego należy doszukiwać się jeszcze w XIII wieku. To tutaj w 1263 roku rozpoczęto budowę kościoła pod wezwaniem NMP, przy którym funkcjonowała szkoła przygotowująca kandydatów na duchownych. Na miejscu szkoły z XIII wieku w 1543 roku założono Pedagogium Książęce. Szkoła istniała aż do 1667 roku, gdy z powodu problemów finansowych została rozwiązana. W jej miejscu powstało gimnazjum.</p>
<p>W XVIII wieku z inicjatywy króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I podjęto decyzję o przebudowie szkoły w stylu neoklasycznym. W 1805 roku szkoła została połączona z gimnazjum miejskim tworząc Mariackie Gimnazjum Królewskie.</p>
<p>Na przestrzeni wieków obiekt był wielokrotnie przebudowywany. Po zlikwidowaniu kościoła Mariackiego w 1830 roku podjęto decyzję o budowie nowego gmachu szkoły. Projektantem budynku był Scabell, budowę ukończono w 1832 roku. Dwa lata później rada miejska ufundowała dla szkoły organy, zaś wokół budynku posadzono kasztanowce i klony. Szkolna bibliotek posiadała ok. 30 tys. tomów i była najlepiej wyposażoną w Prowincji Pomorskiej.</p>
<p>Ponieważ w szkole nie mieścili się wszyscy uczniowie podjęto decyzję o budowie nowego obiektu, po jego powstaniu w 1869 roku, przy ul. Mariackiej utworzono czteroklasową szkolę wstępną, a następnie prywatne mieszkania. Dziś w budynku mieści się IX Liceum Ogólnokształcące.</p>
<p>Obok gmachu szkoły odnajdziemy pozostałości po kościele Mariackim – dwa przęsła krużganka, które łączyły kościół z domkami profesorskimi.</p>
<p>Na ścianie szkoły odnajdziemy tablicę z brązu z taką treścią: „18 maja 1944 r. żołnierze polscy 2 Korpusu zdobyli w Bitwie Narodów o Rzym Monte Cassino. W 40 rocznicę bitwy w hołdzie zwycięzcom nadano imię Bohaterów Monte Cassino IX Liceum Ogólnokształcącemu w Szczecinie. 18 maja 1989.”</p>
<p>Obiekt został wpisany na wojewódzką listę zabytków w styczniu 1985 roku.</p>
Domki profesorskie<p>Domki profesorskie od początku były związane z mieszczącą się niedaleko kolegiatą pw. Najświętszej Marii Panny. W średniowieczu mieszkali w nich kanonicy kapituły kolegiaty, a po reformacji przeprowadzonej w XVI wieku profesorowie Książęcego Pedagogium Szczecińskiego.<br /> <br /> Pierwotnie fasady budynków były zwrócone w stronę kościoła, ponieważ za nimi przebiegał mur miejski. W 1739 roku rozpoczęła się modernizacja obiektów, podczas której frontową elewację utworzono z tyłu budynków.<br /> <br /> W budynku przy skrzyżowaniu dzisiejszych ul. Mariackiej i Korsarzy położony był tzw. ekonomat, zaś przy ul. Mariackiej mieściło się tzw. Wielkie Audytorium. W 1831 roku przekształcono dwa budynki przy narożniku ul. Mariackiej, a 1931 roku zlikwidowano jeden z nich.<br /> <br /> Zespół budynków przetrwał działania prowadzone podczas drugiej wojny światowej. W latach 1964 – 1969 przeprowadzono gruntowne remonty ocalałych domków. Dziś elewacja obiektu jest odnowiona. W piwnicach części budynków zachowały się gotyckie piwnice pochodzące z XV wieku, w których odnajdziemy sklepienia krzyżowo-żebrowe. Podziemia zostały zaadoptowane na lokal gastronomiczny.<br /> <br /> Zespół domków profesorskich przy pl. Żołnierza został wpisany na wojewódzką listę zabytków w czerwcu 1954 roku. </p>
Filharmonia im. Mieczysława Karłowicza<p><strong>Nowoczesny budynek filharmonii zbudowano w 2014 r. Jego imponująca biała bryła przyciąga wzrok. Na uwagę zasługują również przestronne wnętrza z dwiema salami koncertowymi, w których łącznie może się pomieścić ponad 1100 osób. </strong></p>
<p>Filharmonia jest pięciokondygnacyjnym budynkiem z dwupoziomowym parkingiem podziemnym. Jej łączna powierzchnia to 12 734 m2. Obiekt posiada 2 sale koncertowe, z czego jedna może pomieścić ok. 900 osób, a druga ok. 200 osób. Zbudowana jest z białych spiczastych elementów, które do oświetlenia zewnętrznego potrzebują 25 000 świateł. Łączna suma inwestycji wyniosła ponad 100 mln zł. Część kwoty została sfinansowana z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Zachodniopomorskiego. Autorem jej projektu była firma z Barcelony. Wygrała ona konkurs do którego nadesłano 44 projekty. Wykonawcą budowlanym została polska firma Warbud. Filmarmonia została otwarta we wrześniu 2014 r. Podczas ceremonii otwarcia przemawiał m in. prezydent Polski Bronisław Komorowski, nazywając filharmonię symbolem polskiej wolności. Filharmonia umożliwia organizacje koncertów na wielkim europejskim poziomie, więc przyjeżdżają tu mimo krótkiej historii istnienia, liczne wybitne zespoły z naszego kontynentu. Powstanie filharmonii zdecydowanie podniosło jakość życia kulturalnego w regionie. Budynek jest nowoczesny a zarazem majestatyczny, a jego powstanie nie odbiło się bez echa w całej Polsce. W filharmonii imponują przede wszystkim wnętrza.</p>
<p>Szczecińska filharmonia otrzymała nagrodę Młodych Talentów Architektury, przyznaną przez Krajową Radę Włoskich Architektów, Planistów i Architektów Krajobrazu. Podczas szczecińskiego Westivalu Architektury 2014 „Obiekt 25-lecia – Symbol Przemian” budynek zwyciężył w trzech kategoriach: Nagroda Główna, Nagroda dla Najlepszego Budynku Użyteczności Publicznej, Nagroda Prezydenta Miasta Szczecina. Filharmonia odniosła również sukces podczas Eurobuild Awards 2014 a także otrzymała Nagrodę im. Miesa van der Rohe 2015.</p>
<p> </p>
Galeria Gotycka - Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie<p>Galeria Gotycka znajduje się w piwnicach skrzydła południowego Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie i jest jedną z najstarszych części szczecińskiego zamku. Na codzień pełni funkcję galerii wystawowej, w której prezentowane są ekspozycje czasowe, zarówno o tematyce historycznej, jak i plastycznej. Informacje o aktualnych wystawach można znaleźć w witrynie internetowej Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie.</p>
Galeria JEDNA/DRUGA 13 MUZ w Szczecinie<p>...kuratorski projekt wystawienniczy przy wsparciu DK 13 Muz i Fundacji „Reakcja Sztuki”.</p>
Galeria Przedmiotu Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie<p>Wejście J - do Galerii Gotyckiej, skrzydło wschodnie </p>
Harcerski Ośrodek Morski<p><strong>Przystań położona w jednej z zatok jeziora Dąbie. Należy do Harcerskiego Ośrodka Morskiego, który od lat zajmuje się szkoleniem młodych żeglarzy. W marinie można skorzystać z wielu udogodnień, w tym z warsztatu i serwisu silników.</strong></p>
<p>To miejsce z wieloletnimi tradycjami – tu swoje pierwsze kroki stawiało wielu słynnych szczecińskich żeglarzy. Przystań oferuje żeglarzom spokojne i osłonięte miejsce do cumowania, nawet podczas bardzo silnych wiatrów. Jachty cumują przy betonowej kei, wyposażonej w przyłącza wodne i energetyczne. Do portu prowadzi dobrze oznakowany szlak. Tor ma około 2 metrów głębokości, co ogranicza dostępność portu dla większych jachtów morskich. Do dyspozycji żeglarzy jest także szkutnik, suwnica oraz slip dla niedużych jednostek. Żeglarze mogą korzystać także z hangaru i pomieszczeń warsztatowych. Na miejscu znajduje się firma serwisująca silniki jachtowe. HOM od lat zajmuje się szkoleniem młodych wodniaków. Przystań dysponuje dużym polem biwakowym oraz miejscem na ognisko. HOM posiada też kilkanaście jednostek pływających, które można czarterować.</p>
Kino Zamek<p class="MsoNormal">Kino Zamek jest kameralne, komfortowe i klimatyczne. Historia kina na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie sięga roku 1963, kiedy to zakupiona została pierwsza aparatura. Od tego czasu ciągle się rozwija, począwszy od inwestowania w nowoczesne technologie, na wygodnych fotelach kończąc. Kino przeszło proces cyfryzacji, odbywają się tu projekcje w technologii 2D i 3D. Wyświetlane są zarówno premiery kinowe, jak również mniej komercyjne produkcje.</p>
<p class="MsoNormal">Kino jest niewielkie, sala mieści zaledwie pięćdziesiąt osób. Niepowtarzalny klimat i przyjemna atmosfera sprawiają, że filmy ogląda się zdecydowanie inaczej. Dodatkowym udogodnieniem jest brak reklam wyświetlanych przed seansem.</p>
<p class="MsoNormal">Od 2005 roku przy kinie działa Dyskusyjny Klub Filmowy „Zamek”. Podczas spotkań można poznać innych pasjonatów sztuki filmowej, porozmawiać, wymienić się wrażeniami i przemyśleniami na temat konkretnych produkcji.</p>
<p class="MsoNormal">Kino uczestniczy w wielu projektach, angażuje się w życie kulturalne miasta. W ramach cyklu „Porozmawiajmy o filmie” organizowane są dyskusje i pokazy filmów w oryginalnych wersjach językowych, co pozwala podszkolić się w językach obcych.</p>
Kościół Św. Trójcy - Parafia Ewangelicko-Augsburska Świętej Trójcy w Szczecinie<p><span style="font-size:12px"><span style="font-family:arial,helvetica,sans-serif">Centrum parafii luterańskiej stanowi obecnie kościół Św. Trójcy. Do parafii przynależy również dom gościnny im. Dietricha Bonhoeffera, Międzynarodowe Centrum Studiów i Spotkań im. Dietricha Bonhoeffera przy ul. Piotra Skargi 32 oraz plac w Zdrojach przy ul. Jabłoniowej 6 (dawna siedziba seminarium duchownego). Obecnym proboszczem parafii jest ks. Sławomir Janusz Sikora (od 2007 r.). Parafia ma dwie filie. Są nimi: kościół św. Jana w Trzebiatowie oraz kaplica w Kłodzinie.</span></span></p>
<p><span style="font-size:12px"><span style="font-family:arial,helvetica,sans-serif">Kościół Św. Trójcy (dawniej św. Gertrudy) w Szczecinie jest w posiadaniu parafii ewangelicko-augsburskiej od 1954 r. Parafia ma jednak długą historię, sięgającą czasów średniowiecza. Wg starych pomorskich kronik, budowę kościoła św. Gertrudy rozpoczęto w 1308 r. Pierwotnie miał on służyć kupcom i rzemieślnikom mieszkającym w dzielnicy Szczecina zwanej Łasztownią (Lastadie).</span></span></p>
<p><span style="font-size:12px"><span style="font-family:arial,helvetica,sans-serif">Kościół Ewangelicko-Augsburski to najstarszy i największy Kościół protestancki w Polsce i obecnie jedyny Kościół luterański w Rzeczypospolitej Polskiej. Należy do Światowej Federacji Luterańskiej, Światowej Rady Kościołów, Konferencji Kościołów Europejskich i Polskiej Rady Ekumenicznej. </span></span></p>
Krużganek Mariacki<p>Krużganek przy ul. Mariackiej jest jedyną pozostałością po istniejącej tu niegdyś kolegiacie Mariackiej. Niegdyś składała się ona z czterech skrzydeł, ale do współczesnych czasów przetrwało tylko skrzydło wschodnie. Krużganek pochodzi z ok. 1330 roku i przylegał do północnej nawy kościoła. Do 1558 roku obiekt otaczał wewnętrzny dziedziniec kanonii i pełnił rolę wirydarza-ogrodu.</p>
<p>Do naszych czasów przetrwało tylko skrzydło wschodnie, które na przestrzeni wieków było wielokrotnie przebudowywane. W piwnicy, do której było wejście od strony kościoła znajdowała się krypta grzebalna, w której pochowany został m.in. malarz Kote. Najdłuższe, północne skrzydło zostało wyburzone w 1833 roku, południowe spłonęło podczas oblężenia w 1677 roku, zaś zachodnie wyburzono pomiędzy 1544 a 1550 rokiem.</p>
<p>W 1562 roku północne i wschodnie zostało przystosowane do potrzeb Pedagogium. W północnym utworzono małe audytorium i przedsionek, pokój prowadzący do biblioteki, pokoje uczniowskie. We wschodnim skrzydle od północnego wejścia można było dostać się do biblioteki i pomieszczeń w skrzydle północnym.</p>
<p>W 1667 roku Pedagogium przekształcono w szkołę średnią nazwaną”Królewskie Gimnazjum Karolińskie”. Dziesięć lat później podczas oblężenia obiekt został spalony – jego odbudowa ciągnęła się aż do 1701 roku. W 1716 roku reaktywowana w murach skrzydeł gimnazjum. W XVIII wieku obiekt kilkakrotnie przebudowano, zmieniono rozkład pomieszczeń, usunięto stare trumny ze skrzydła wschodniego.</p>
<p>W 1805 roku gimnazjum mieszczące się przy ul. Mariackiej zostało połączone z miejskim gimnazjum. Jeszcze w XIX wieku obydwa skrzydła służyły potrzebom połączonej szkoły. W 1813 roku podczas oblężenia Szczecina we wschodnim skrzydle złożono zbiory biblioteczne w obawie przed zniszczeniem. W 1833 roku wyburzono północne skrzydło – były nawet plany wybudowania w jego miejscu powozowni, stajni i warsztatów krawieckich, ale nigdy nie doszły one do skutku. W latach 1869 – 1915 we wschodnim skrzydle umieszczono klasy tzw. „Vorschule” Królewskiego Gimnazjum Mariackiego, które zostało wybudowane na miejscu kościoła Mariackiego.</p>
<p>Obecnie jedyne skrzydło po kolegiacie Mariackiej jest zajmowane przez biuro Towarzystwa Budownictwa Społecznego „Prawobrzeże”. Obiekt został wpisany na wojewódzką listę zabytków w czerwcu 1954 roku. </p>
Licznik rowerowy Dąbie<p>Licznik znajduje się na trasie Wokół Zalewu Szczecińskiego oraz Blue Velo. Położony jest na samodzielnej szutrowej drodze rowerowej prowadzącej brzegiem jeziora Dąbie. Licznik znajduje się na pomiędzy Szecinem Dąbie a Czarną Łąką.</p>
Marina Lubczyna<p>Marina znajduje się w północnej części jeziora Dąbie.</p>
<p>Przystań posiada teren rekreacyjny oraz parking.</p>
Morskie Centrum Nauki<p>Morskie Centrum Nauki mieści się na wyspie Łasztownia, naprzeciwko Wałów Chrobrego. Interaktywne ekspozycje są nastawione na pobudzanie zmysłów i zdobywanie doświadczeń. Motyw przewodni stanowią zagadnienia związane z morzem, centrum prowadzi także zajęcia edukacyjne z zakresu nauk przyrodniczych.</p>
Muzeum Sztuki Współczesnej – oddział Muzeum Narodowego w Szczecinie<p><strong>W budynku wzniesionym pod koniec XVIII w. pierwotnie mieściła się komendantura garnizonu twierdzy szczecińskiej. Obecnie jest on siedzibą Muzeum Sztuki Współczesnej, które prezentuje dzieła sztuki polskiej i zagranicznej.</strong></p>
<p>Muzeum Sztuki Współczesnej mieści się w klasycystycznym budynku dawnej komendantury garnizonu twierdzy szczecińskiej, wybudowanym w czwartej ćwierci XVIII wieku, w późniejszych latach wielokrotnie przekształcanym. Aż do końca drugiej wojny światowej służył on władzom wojskowym. W latach 70. XX wieku został przekazany Muzeum Narodowemu w Szczecinie.<br /> <br /> W 1980 roku, po adaptacji, stał się siedzibą oddziału muzeum związanym ze sztuką współczesną. Poprzez cykle wystaw czasowych realizowany jest program upowszechniania i promocji sztuki współczesnej w oparciu o kolekcję własną (sztuka polska i obca) oraz projekty opracowywane we współpracy z innymi instytucjami, organizacjami i artystami w kraju i za granicą.<br /> <br /> Obok prezentacji istotnych zjawisk w sztuce polskiej, programu regionalnego skoncentrowanego na najważniejszych indywidualnościach twórczych w regionie Pomorza Zachodniego, muzeum koordynuje międzynarodowy program Mare Articum, w ramach którego organizuje m.in. Bałtyckie Biennale Sztuki Współczesnej.<br /> <br /> Budynek nie jest przystosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych - w obiekcie nie ma windy. Do pierwszej ekspozycji prowadzi siedem stopni, bez poręczy. Przed wejściem do budynku jest jeden stopień.<br /> <br /> Budynek trafił na wojewódzką listę zabytków w czerwcu 1954 roku.</p>
Muzeum Tradycji Regionalnych – oddział Muzeum Narodowego w Szczecinie<p><strong>Muzeum Tradycji Regionalnych mieści się w budynku z lat 20. XVIII w., dawnej rezydencji króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I. Prezentuje zbiory archeologiczne, etnograficzne oraz związane ze sztuką dawną i współczesną.</strong></p>
<p>Muzeum Tradycji Regionalnych mieści się w barokowym Pałacu Sejmu Stanów, wybudowanym w latach 1726–1727 na zlecenie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I. Budynek zaprojektowany został przez Gerharda Corneliusa de Walrave (1692–1773), autora między innymi słynnej twierdzy w Kłodzku oraz fortyfikacji szczecińskich. Pałac służył jako miejsce obrad samorządu prowincji pomorskiej, a także jako rezydencja króla na czas jego wizyt w Szczecinie.<br /> <br /> Nad wejściem umieszczono herb Pomorza, a na szczycie fasady – herb króla Prus na tle panopliów (skrzyżowanych elementów uzbrojenia) i alegoryczne przedstawienia królewskich cnót: Sprawiedliwości (z wagą i mieczem) i Roztropności (postać ze zwierciadłem i wężem). Takie ułożenie herbów nie było przypadkowe miało ono odzwierciedlać podporządkowanie Pomorza Królestwu Prus. Urodę budowli zwiększa boniowana elewacja, ozdobne opaski okienne oraz misterna balustrada balkonu i zewnętrznych schodów. Przestrzeń poddasza ograniczają połacie dachu mansardowego. W latach 1885-1888 gmach uległ rozbudowie (wybudowano wówczas dodatkowe skrzydło, a istniejące od strony ul. Staromłyńskiej - przedłużono).<br /> <br /> W okresie międzywojennym pałac przebudowano na siedzibę Pomorskiego Muzeum Krajowego, a po drugiej wojnie światowej budynek przejęło Muzeum Pomorza Zachodniego, obecnie Muzeum Narodowe w Szczecinie. W jego wnętrzach prezentowane są przede wszystkim zabytki sztuki pomorskiej, m.in. portret księcia Filipa I namalowany przez Lucasa Cranacha Młodszego oraz wspaniałe klejnoty książąt pomorskich z XVI/XVII wieku.<br /> <br /> Wystawy stałe:<br /> <br /> 1) Gabinet Pomorski. W zwierciadle monet, banknotów i pieczęci<br /> <br /> Ekspozycja podzielona została na trzy części. W pierwszej sali znajdują się pomorskie pieczęcie funkcjonujące w przestrzeni miejskiej od XIV do XIX w. Są to obiekty należące przede wszystkim do władz i urzędów miejskich oraz cechów rzemieślniczych. Treści oddane w polach pieczęci odnoszą się do życia gospodarczego, społecznego, politycznego i religijnego miasta.<br /> <br /> W drugiej przestrzeni wystawienniczej można zapoznać się z historią emisji pieniądza zastępczego. Wybuch wojny i trudności wynikające z braku bilonu doprowadziły do wydawania pieniędzy zastępczych w postaci bonów – tzw. notgeldów przez nieuprawnione do tego władze samorządowe oraz osoby prowadzące działalność gospodarczą. W latach 1917-1920 w obiegu pojawiły się również monety.<br /> <br /> Trzecia sala ukazuje rolę monety jako środka przekazu informacji. Wystawa odzwierciedla historię monety na Pomorzu w okresie od XII do XIX stulecia. Początek tej drogi wyznaczają dwustronne denary książąt pomorskich bite w XII w.; średniowieczne mennictwo zdominowały emisje miejskie i biskupów kamieńskich; okres nowożytny obfituje w książęce emisje obiegowe i okolicznościowe, utrwalające znane od stuleci znaki. Po wymarciu w 1637 r. dynastii Gryfitów podzielone księstwo znalazło się w dwóch różnych obszarach walutowych. Jego wschodnia część została ściśle związana z państwem brandenburskim, w zachodniej części pomorskie mennictwo kontynuowali władcy szwedzcy. Ostatnie emisje pomorskie powstały w 1808 r. w Stralsundzie.<br /> <br /> W tej samej sali znajdują się dwa skarby zawierające monety pomorskie: późnośredniowieczny z Pyrzyc i nowożytny z Choszczna.<br /> <br /> 2) Złoty wiek Pomorza. Sztuka na dworze książąt pomorskich w XVI i XVII w.<br /> <br /> Kolekcja szczecińskiego muzeum jest największym istniejącym zbiorem związanym z działalnością mecenasowską książąt z dynastii Gryfitów. Na wystawie można obejrzeć obrazy, rzeźby oraz wyroby rzemiosła artystycznego. Jednym z najcenniejszych spośród prezentowanych obiektów jest Portret Filipa I pędzla Lucasa Cranacha Młodszego z 1541 roku. Unikatowym zabytkiem kultury dworskiej jest także Drzewo genealogiczne książąt Pomorza Zachodniego, 7-metrowej długości obraz Corneliusa Crommeny’ego z 1598 roku, na którym przedstawiono aż sto pięćdziesiąt pięć osób z rodu Gryfitów. Niezwykle ważną część ekspozycji stanowią wydobyte po drugiej wojnie światowej z krypty szczecińskiego zamku stroje i klejnoty, ze słynną wysadzaną diamentami egretą (ozdobą kołpaka) księcia Franciszka I. Na wystawie zaprezentowany jest również wypożyczony z katedry w Merseburgu Portret księcia Franciszka I na marach, ukazujący księcia w tym samym stroju i z tymi samymi klejnotami, które można obejrzeć na wystawie.<br /> <br /> 3) Stare Srebra<br /> <br /> Wystawa prezentuje wyroby złotnicze ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie. Układ wystawy pozwala prześledzić mody i nurty w złotnictwie europejskim od średniowiecza do secesji. Piękne, wykonane ze szlachetnych kruszców przedmioty są też świadectwem niezwykłych umiejętności dawnych mistrzów. Najstarszym zabytkiem jest owiany legendą złoty pierścień z Pęzina (Pomorze Zachodnie) z około 1200 roku – z postacią rycerza i nierozszyfrowanym jak dotąd napisem. Do najdawniejszych dzieł prezentowanych na wystawie należą również naczynia i sprzęty liturgiczne z terenów Pomorza Zachodniego. Największą grupą zabytków na wystawie są srebra stołowe. Wśród nich wyróżnia się rokokowa teryna (czyli waza do serwowania zup) Johanna Jacoba Sandrarta II, pochodząca z lat 60. XVIII wieku.<br /> <br /> W przestrzeni wystawy "Stare srebra" można oglądać "Gemmę z profilowym wizerunkiem króla Stanisława Augusta". Obiekt ten przekazała do Muzeum pani Marion George z Berlina.</p>
Opera na Zamku<p class="MsoNormal"><strong>Opera od 1978 r. działa na Zamku Książąt Pomorskich. Jest jedną z ważniejszych scen muzycznych miasta. Oprócz wystawiania sztuk repertuarowych organizuje również wydarzenia cykliczne, m.in. Wielki Turniej Tenorów.</strong></p>
<p class="MsoNormal">Opera na Zamku powstała jako Operetka Szczecińska Towarzystwa Przyjaciół Teatru Muzycznego. Od 1978 roku działa w obecnej siedzibie na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. To jedna z najważniejszych scen muzycznych miasta.</p>
<p>Repertuar jest zróżnicowany, zawiera nie tylko opery, ale również balety, operetki i musicale. Obok klasyki znaleźć w nim można nowoczesne spektakle. Opera organizuje również wydarzenia cykliczne, które na stałe wpisały się w kulturalny kalendarz miasta (np. Wielki Turniej Tenorów czy coroczny koncert „Tym, którzy nie powrócili z morza…")</p>
<p>Informacje o bieżącym repertuarze Opery na Zamku, jak i o zrealizowanych spektaklach, można znaleźć w witrynie internetowej tej instytucji: <a href="http://www.opera.szczecin.pl">www.opera.szczecin.pl</a></p>
Ośrodek Teatralny Kana<p><strong>Historia ośrodka sięga roku 1979, kiedy to Zygmunt Duczyński założył studencki Teatr Kana. Obecnie oprócz wystawiania sztuk zajmuje się on również organizowaniem wydarzeń artystycznych i edukacyjnych.</strong></p>
<p>W 1979 roku Zygmunt Duczyński założył studencki Teatr Kana. Z czasem zespół stał się niezależny organizacyjnie i zdobywał kolejne renomowane nagrody zyskując uznanie w kraju i za granicą.</p>
<p>Obecnie teatr działa w ramach Ośrodka Teatralnego Kana. Tworzy go grupa ludzi, którzy kochają sztukę i chcą ją pokazać światu. Ośrodek angażuje się w życie kulturalne Szczecina i okolic. Oprócz spektakli teatralnych, organizuje wydarzenia artystyczne, edukacyjne, kulturalne. Aktorzy Kany współpracują z zagranicznymi placówkami. Organizują wiele projektów mających propagować kulturę i sztukę we współczesnym świecie. Najbardziej znane z nich to Międzynarodowy Festiwal Artystów Ulicy „Spoiwa kultury” i Międzynarodowe Spotkania Teatralne „OKNO”. Teatr jest również współorganizatorem różnych lokalnych wydarzeń, takich jak Kontrapunkt, dokumentART, czy Japan Now.</p>
<p>Kanę można odwiedzić również po to, żeby zażyć nieco artystycznego życia. Piwnica Kany to jednocześnie kawiarnia i galeria sztuki, więc nie trzeba się martwić, że w najbliższym czasie w repertuarze nie ma tego, na co się czeka.</p>
<p>Kana cały czas poszukuje wolontariuszy, zarówno do współtworzenia konkretnego wydarzenia, jak i dłuższej współpracy. To świetna okazja dla wszystkich, którzy chcą poznać świat teatru od wewnątrz.</p>
Parafia Polskokatolicka pw. św. Apostołów Piotra i Pawła<p>Kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Szczecinie to obecnie parafia Kościoła Polskokatolickiego, przynależąca do dekanatu pomorsko-wielkopolskiego diecezji wrocławskiej.<br /> Na miejscu dzisiejszej świątyni, ponoć już w VI-VIII w. rosły "święte dęby", oraz czczono bóstwa Słowian połabskich i Pomorzan (Trzygłowa). W roku 1124 biskup Otton z Bambergu (podczas swojej misji chrystianizacyjnej) położył kamień węgielny pod powstały na tym miejscu pierwszy kościół chrześcijański na Pomorzu Zachodnim. Ten drewniany kościół został jednak spalony podczas najazdu duńskiego w 1189 r. W latach 1223-1237 na jego miejscu zbudowano nową świątynię z cegły, która zachowała się do dnia dzisiejszego. Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła jest jedynym w Szczecinie kościołem pozostającym pod niezmienionym wezwaniem, a nadanym przez samego biskupa Ottona. Obecnie kościół ten znajduje się na Europejskim Szlaku Gotyku Ceglanego i jest wpisany do rejestru zabytków w 1955 r. pod nr A-803.<br /> W 1534 r. kościół został zamieniony na świątynię protestancką. Od 1945 r. parafia należy do wyznawców kościoła Polskokatolickiego. Do 1978 r. proboszczem tej parafii był ks. Zdzisław Zaremba, a następnie ks. inf. Stanisław Bosy, który piastuje to stanowisko do dnia dzisiejszego.</p>
<p>Niewątpliwym atutem kościoła jest znajdujący się na sklepieniu drewniany obraz dzieła niemieckiego malarza Ernsta Eichnera z 1703 r. (24 m dł. i 4 m szer.) przedstawiający trzy sceny biblijne: potop i Boga Ojca, czterech Ewangelistów, oraz kazanie Chrystusa na Górze i Baranka. Innym cennym eksponatem są żyrandole z XVI w., będące darowizną Habsburgów. Kościół zawiera również największy zbiór tablic epitafijnych z XVI i XVII w. W jednej z bocznych kaplic jest też miejsce upamiętniające pomordowanych w Oświęcimiu Brzezińce. W parafii odbywają się spotkania ekumeniczne, koncerty, np. z cyklu "Świątynia sztuki", czy zaduszki jazzowe.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
Pałac pod Głowami<p>Dzisiejszy dom kultury Klub XIII Muz mieści się w tzw. Pałacu pod głowami, który w rzeczywistości składa się z dwóch budynków. Obiekt został wzniesiony w końcówce XVIII wieku w stylu klasycystycznym i połączony z budynkiem mieszczącym się od strony ul. Staromłyńskiej w 1889 roku.</p>
<p>Od połączenia budynków aż do końca drugiej wojny światowej pałac służył władzom wojskowym. Podczas wojny uległ nieco zniszczeniu, odbudowano go w 1958 roku i przekazano instytucjom kulturalnym. W części zachodniej (od pl. Żołnierza Polskiego) mieści się klub XIII Muz, który został założony przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.</p>
<p>Nazwa budynku pochodzi od dziewięciu głów, które do II wojny światowej były umieszczone w nadprożach okien na pierwszym piętrze budynków. Pierwotnie były to głowy herosów. Po wojnie podczas remontu budynku umieszczono w miejscu dawnych głów, głowy szczecinian, którzy byli związani z kulturą – m.in. Władysława Filipowiaka, Jana Papugi, Józefa Bereckiego, Stefana Kwileckiego. Autorem rzeźb jest Sławomir Lewiński, który w ten sposób chciał podkreślić młodą polskość miasta.</p>
<p>We wnętrzu pałacu odnajdziemy kilka oryginalnych elementów, w niektórych pomieszczeniach zachowała się sztukateria. Ciekawostką jest natomiast możliwość wirtualnego zwiedzania Sali Kominkowej, która mieści się w Pałacu pod Głowami. Obiekt został wpisany na wojewódzką listę zabytków w czerwcu 1954 roku. </p>
<p> </p>
Plaża w Bystrej<p><strong>Piaszczysta plaża położona w miejscowości Bystra, na wschodnim brzegu jeziora Dąbie.</strong></p>
Pomnik Bogusława X i Anny Jagiellonki<p style="text-align: justify;">Pomnik został wykonany przez Leonię Chmielnik i Annę Paszkiewicz. Są one również autorkami Gryfa stojącego przed Urzędem Miasta. Rzeźby wykonane przez wspomniane artystki zwykle posiadają surową formę. Podobnie jest w tym przypadku. Pomnik odsłonięto w 1974 roku. Przedstawia on parę książęcą, prawdopodobnie w dniu swojego ślubu, co sugeruje inskrypcja na cokole. Bogusław X uchodził za mądrego władcę, przez co uzyskał przydomek Wielki. Był on już jednak 37 letnim wdowcem przed poznaniem swojej drugiej miłości. Anna Jagiellonka wychodząc za niego za mąż, była z kolei w bardzo młodym wieku (miała 15 lat). Nie przeszkodziło to jej jednak w tym, by zbudować z mężem trwałą i nierozerwalną więź. Ich małżeństwo było symbolem zacieśnienia więzi między Polską a Pomorzem. Materiałem użytym do stworzenia dzieła jest żółty piaskowiec.</p>
Pomnik Ofiar Grudnia 1970 r.<p>Jeden z najmłodszych, ale i najciekawszych pomników w Szczecinie. Upamiętnia protest społeczny na placu Solidarności w Szczecinie (Grudzień 1970), podczas którego zabito 16 osób i raniono ok. 100. W całej Polsce odbywały się wówczas strajki związane z podwyżkami cen za mięso i produkty spożywcze. Pomnik odsłonięty został w 2005 roku w 25. rocznicę powstania NSZZ "Solidarność" Przedstawia on postać anioła, pod którym umieszczone są specjalne inskrypcje, oraz tablica pamiątkowa z nazwiskami tragicznie zmarłych. Jego projektantem jest Czesław Dźwigaj. Na uwagę zasługuje fakt, że przed realizacją jego pomysłu, władze miasta chciały postawić w miejscu pomnika kilka innych rzeźb. Żaden projekt nie został jednak zrealizowany. Inna nazwa pomnika to "Anioł Wolności".</p>
Przylądek Czterech Szkieletów<p><strong>Przylądek tworzy pięć przystani kajakowych, zwanych zakątkami, położonych nad Zatoką Szkieletów. W każdym z nich zbudowano pomosty i wiaty. Dwa są dostępne tylko od strony wody, z pozostałych mogą korzystać także rowerzyści czy rolkarze. </strong></p>
Przystań Jacht Klubu AZS Szczecin<p><strong>Przystań położona w południowej części jeziora Dąbie działa od 70 lat, a sam Jacht Klub AZS Szczecin jest najstarszym klubem żeglarskim w Polsce. W marinie można skorzystać z przyłączy wodnych, energetycznych i terenu rekreacyjnego.</strong></p>
<p>To jedna z nielicznych przystani klubowych w tym rejonie. Funkcjonuje już blisko 70 lat. Czuć w niej dawny klimat klubowy – tu można otrzeć się o legendy szczecińskiego żeglarstwa. Przystań oferuje żeglarzom piękny zielony teren i dobre miejsca postoju. Cumuje się tutaj przy stabilnych betonowych pomostach lub przy nowych pomostach pływających. Wszystkie wyposażone są w przyłącza wodne i energetyczne. Ponadto na przystani dostępne są: slip, parking, pole namiotowe i czartery. Teren przystani jest ogrodzony i dozorowany. Na miejscu funkcjonuje tawerna – można tu smacznie i niedrogo zjeść i odpocząć. Na terenie przystani działa zakład żaglomistrzowski i warsztat szkutniczy. Wśród cumujących w AZS jachtów warto obejrzeć Nadira. To jedna z najstarszych pływających jednostek w kraju, bardzo dobrze utrzymana. Jacht został zbudowany w 1906 roku, ma niecałe 12 metrów długości. Jest jachtem klubowym.</p>
Przystań Ośrodka Sportu i Rekreacji w Goleniowie Lubczyna<p><strong>Przystań położona w północnej części jeziora Dąbie. Umożliwia dostęp do prądu, wody i internetu. Żeglarze mogą także skorzystać z przestrzeni rekreacyjnych i parkingu.</strong></p>
<p>Port jest dość dobrze osłonięty od wiatru, dostępny dla jednostek o niewielkim zanurzeniu. Wpływając do portu, należy trzymać się wyznaczonego toru i uważać na mielizny. Przystań należy do Ośrodka Sportu i Rekreacji w Goleniowie, są to trzy baseny, które łącznie mogą pomieścić ponad 70 jednostek. W Lubczynie w dwóch basenach cumuje się przy betonowych nabrzeżach, w jednym są także pontony typu wojskowego. Jest dostęp do sanitariatów, wody, prądu, internetu. Przy przystani znajduje się parking. Na przystani dużą część przestrzeni stanowią tereny zielone, na których można przyjemnie spędzić wolny czas. Marina w Lubczynie dysponuje także specjalnym kręgiem piknikowym – to idealne miejsce na grilla i ognisko. W marinie można wyczarterować jacht, wypożyczyć kajak czy rower wodny.</p>
Przystań Yacht Klubu Morskiego LOK Szczecin<p><strong>Przystań położona w południowej części jeziora Dąbie, nastawiona głównie na łodzie motorowe. Pomosty wyposażone są w przyłącza, na miejscu działa również restauracja i sklep żeglarski.</strong></p>
<p>Marina, głównie nastawiona na motorowodniaków, położona jest naprzeciw wyspy Czapli Ostrów, osłonięta od silnych północnych wiatrów. LOK oferuje miejsca postojowe przy pomostach drewnianych i betonowym nabrzeżu. Przystań dysponuje slipem dla małych jednostek. Pomosty są wyposażone w przyłącza, zatem można podładować akumulatory – opłata za ładowanie wliczona jest w cenę postoju. Na kei można również uzupełnić zbiorniki na wodę. Na przystani znajduje się restauracja – można tu zjeść smacznie i niedrogo. Ci, którzy będą potrzebowali części do wykonania drobnej naprawy na jachcie, mogą je kupić w miejscowym sklepie żeglarskim. Na przystani dostępne są również sanitariaty, parking i pole namiotowe. Stacja benzynowa znajduje się w odległości do 1 km od przystani.</p>
Sala Księcia Bogusława X Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie (wejście B)<p>Zamek składa się ze Skrzydła Północnego, Południowego, Wschodniego, Środkowego, Zachodniego i Menniczego , a ponadto Wieży Zegarowej, Więziennej i Dzwonów. Centralnym Placem na Zamku jest Duży Dziedziniec. W zamku można oglądać m in. sarkofagi Książąt Pomorskich i oryginalne mapy Szczecina, pochodzące z różnych okresów historycznych.<br /> <br /> Do zwiedzania udostępnionych jest wiele sal wystawowych, zwłaszcza w Skrzydle Północnym Barnima III. Osoby nie lubiące zwiedzać w konwencjonalny sposób z pewnością zaciekawi Sala Czarownic, gdzie wyświetlana jest prezentacja multimedialna w mrocznej scenerii, opowiadana przez Sydonię von Borck. Kobieta nieszczęśliwie zakochana w jednym z książąt Pomorskich, spalona na stosie opowiada w niej o klątwie ciążącej na rodzie Gryfitów.<br /> <br /> Interesującym miejscem na Zamku, jest Wieża Zegarowa na której znajduje się zegar z maszkaronem. Na jego wąsach oparte są wskazówki. Innymi wartymi uwagi punktami jest m in. pomnik Ottona z Bambergu znajdujący się w Wieży Dzwonów, przy wejściu na Duży Dziedziniec. <br /> <br /> Na terenie zamku znajduje się informacja turystyczna, gdzie zasięgnąć można wszystkich niezbędnych informacji pomocnych w procesie zwiedzania. Wiele atrakcji w zamku jest dostępnych dla niepełnosprawnych.</p>
Samoobsługowa stacja naprawy rowerów
Szczecin - dawny Teatr Miejski<p>Zdjęcie archiwalne przedstawiające Teatr Miejski – w latach swojego istnienia uważany za jeden z nowocześniejszych obiektów na terenie ówczesnych Niemiec. W czasie II wojny światowej został on nieznacznie uszkodzony, pomimo szans na odbudowę wyburzono go w 1954 r. Po lewej stronie widoczny kościół pw. świętych Piotra i Pawła, a po prawej wieża Zamku Książąt Pomorskich.</p>
Szczecin - Zamek Książąt Pomorskiach<p>Brama prowadząca na dziedziniec Zamku Książąt Pomorskich z obecnej ul. Kuśnierskiej.</p>
Teatr Piwnica przy Krypcie<p>Teatr „Piwnica przy Krypcie" powstał w 2015 roku po modernizacji Skrzydła Północnego Zamku łącząc w jedną przestrzeń teatralną historyczne sceny Zamku: Teatr Krypta (który działał od 1965 r.) oraz scenę kabaretową Piwnica przy Krypcie (która istniała od 1990 r.).</p>
<p>W Zamku od lat działa Teatr „Piwnica przy Krypcie”. Funkcjonuje jako teatr komediowy, miejsce prezentacji sztuki i scena amatorska. Odbywają się w nim spektakle kabaretowe i dramatyczne, koncerty, recitale, przedstawienia teatralne dla dzieci, spotkania literackie, wernisaże, przedstawienia amatorskie. Ważnym elementem składowym instytucji jest również edukacja artystyczna oraz przeglądy ruchu amatorskiego na szczeblu powiatowym i wojewódzkim.</p>
<p> </p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt;"> </p>
TWORZĘ SIĘ (galeria sztuki dla dzieci i młodzieży)<p>TWORZĘ SIĘ to galeria sztuki dla dzieci i młodzieży realizująca autorski program edukacji artystycznej, opracowany przez Fundację Las Sztuki. Celem nowego miejsca jest pobudzanie twórczego rozwoju młodych mieszkańców Szczecina oraz kształtowanie świadomych i wrażliwych uczestników życia społecznego. Twórcom zależy na powstaniu miejsca intrygującego i przyjaznego dzieciom wszystkich środowisk, w którym można tworzyć i wypowiadać się bez ograniczeń.<br /> Przestrzeń nowej galerii podzielona jest na dwie części:<br /> - edukacyjną, w której odbywają się warsztaty, pokazy filmów, wykłady i spotkania<br /> - wystawienniczą, w której prezentowane są wystawy tworzone dla dzieci ale również przez dzieci, a także efekty działań twórczych</p>
Wyspa Łasztownia w Szczecinie<p>Nazwa Łasztownia (łac. Lastadia) wywodzi się od łacińskich słów lastagium, lestagium, lastadium. Określały one ciężar ładunku. W XIV wieku łaszt (last) stał się powszechnie używaną miarą ładunku zabieranego przez statki. Za jej pomocą podawano również ilości towarów sypkich, głównie zboża.<br /> <br /> Znając etymologię nazwy łatwo można się domyśleć jej przeznaczenia. Do celów portowych była jednak wykorzystywana od 1283 roku. Pierwotnie wyspa była zdecydowanie mniejsza. Można powiedzieć, że była kępą przybrzeżną naprzeciw obecnego Mostu Długiego.<br /> <br /> Dzisiejsza Łasztownia leżała na trasie szlaku wiodącego do Szczecina z Dąbia. We wspomnianym 1283 roku Szczecin nabył prawa do wyspy. Zakup był podyktowany dynamicznie rozwijającym się portem handlowym i związanym z tym zwiększonym ruchem towarów. Miasto potrzebowało nowych terenów pod rozbudowę. Na wyspie zbudowano drewniane nadbrzeża i pomosty do załadunku i wyładunku towarów. Nie zabrakło również żurawia przeładunkowego, spichlerzy i składów innych towarów.<br /> <br /> Dalszy dynamiczny rozwój portu spowodował zajęcie kolejnej wyspy. XIV-wieczne źródła mianem Łasztowni nazywają już wszystkie wyspy na północ od Parnicy. Poszczególne rejony Łasztowni dookreślano, do głównej dodając nazwę zakładu, np. zbudowana w 1500 roku Stocznia Łasztownia (schippbuwer lastadie).<br /> <br /> W XVII wieku Łasztownię uznano za strategiczny punkt, wobec czego została otoczona ziemnymi wałami. Usypano je wzdłuż obecnego Bulwaru Gdańskiego i ulicy Władysława IV. W 1727 roku zostały zbudowane kamienne bramy: Parnicka i Kozia. W XIX wieku fortyfikacje zostały uznane za niepotrzebne, wobec czego zostały rozebrane.<br /> <br /> Obecnie zachowany układ ulic pochodzi z I połowy XVIII wieku i wiążę się z uporządkowaniem terenu Łasztowni za czasów panowania króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I. Na przełomie XIX i XX wieku XVIII-wieczna zabudowa w większości została zastąpiona nową, powstałą w stylu secesyjnym. Głód mieszkaniowy spowodował, że na dotychczas portowej wyspie zaczęto wznosić kamienice czynszowe dla robotników. Budowano również fabryki i zakłady produkcyjne, takie jak cukrownia (obecnie Przedsiębiorstwo Przemysłu Cukierniczego "Gryf" S.A.).<br /> <br /> W latach drugiej wojny światowej Łasztownia została zbombardowana podczas regularnych nalotów alianckich (1942-1944). Po wojnie Łasztownia została dynamicznie zabudowana przez firmy związane z morzem. Mają tu swoje siedziby m. in. Polska Żegluga Morska, Żegluga Szczecińska czy Urząd Celny. Część powstałych w boomie budowlanym obiektów stoi obecnie pusta. Przyciągają one wydarzenia kulturalne, takie jak plenerowe spektakle czy festiwale muzyki.</p>
Zakątek Chełszcząca<p><strong>Przystań położona w okolicy ujścia Chełszczącej do jeziora Dąbie, na terenie Sadlińskich Łęgów. Może w niej cumować osiem kajaków.</strong></p>
Zamek Książąt Pomorskich - Duży Dziedziniec w Szczecinie<p>Conocne iluminacje.</p>
Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie<p><strong>Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie<br /></strong> <br />Renesansowy Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie, położony na wzgórzu w pobliżu Odry, to jeden z najważniejszych zabytków Pomorza Zachodniego. W przeszłości był rezydencją Gryfitów – dynastii panującej w Księstwie Pomorskim od XII w. do 1637 r. <br /> <br />Obecny kształt zabytku jest odbiciem jego burzliwej historii. Nad pięcioskrzydłowym gmachem z dwoma dziedzińcami – Dużym i Menniczym, górują wieże: Dzwonów, Więzienna i Zegarowa. Fasady zamku zdobią późnogotyckie maswerki i renesansowe attyki. Uwagę przykuwają: barokowy zegar z maszkaronem i postacią błazna, płyty Barnima III i Barnima XI, Filipa II i Franciszka I, figura biskupa Ottona z Bambergu. We wnętrzach zamkowych znajduje się m.in. Cela Czarownic z replikami narzędzi kar i tortur, poświęcona straconej po oskarżeniu o czary Sydonii von Borck, a także Gabinet Lubinusa, wybitnego kartografa z XVII w., z cennym egzemplarzem Wielkiej Mapy Księstwa Pomorskiego jego autorstwa (ponowne otwarcie po zakończeniu wielkiej modernizacji na terenie Zamku). Szczególnym miejscem jest Krypta Gryfitów z sarkofagami dawnych władców Księstwa. Na dachu Skrzydła Północnego znajduje się Taras Książęcy, z którego, podobnie jak z Wieży Dzwonów – najwyższego punktu widokowego w zamku – roztacza się imponujący widok na Szczecin.<br /> <br />Zabytkiem zarządza mieszcząca się w nim samorządowa instytucja pod nazwą Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie, jedna z największych instytucji kultury na Pomorzu Zachodnim. Prowadzi ona własne galerie wystawowe, Kino Zamek, Teatr Piwnica przy Krypcie oraz Centrum Informacji Kulturalnej i Turystycznej (CIKiT), organizuje liczne wydarzenia kulturalne: wystawy, koncerty, spotkania i zajęcia edukacyjne, warsztaty, konferencje, wykłady oraz popularne imprezy plenerowe, jak np. coroczne Święto Gryfa z Turniejem Rycerskim czy Noc Kupały. <br /> <br />Swoje siedziby w zamku mają również Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego i Opera na Zamku.<br /> <br />Do zamku można wygodnie dotrzeć z dworca głównego PKP i PKS nie tylko komunikacją miejską, ale także pieszo. <br /> <br />Więcej informacji: <a href="https://zamek.szczecin.pl/" target="_blank" rel="noopener noreferrer">zamek.szczecin.pl</a> oraz na Facebooku: <a href="facebook.com/zamek.szczecin" target="_blank" rel="noopener noreferrer">facebook.com/zamek.szczecin</a>.</p>
Zatoka Szkieletów<p>Zatoka Szkieletów znajduje się w południowo-wschodniej części jeziora Dąbie, otaczają ją łąki zwane Sadlińskimi Łęgami. Żartobliwa nazwa została nadana temu miejscu przez szczecińskich żeglarzy.</p>
6
6
5.3
6
5
5
5
5
4
3
3.5
3.5
3.5
3
2.6
2
2
2
2
2
3
3
2.9
2.9
2.9
3
2.5
2.3
2
3
2.3
2.6
2.6
2.4
2
1.9
1.7
1.8
2
1.6
2
2
1.8
1.6
1
1
1
0.9
1
0.8
1
1
1
0.9
0.6
0.5
0.8
0.6
0.4
0.9
0.9
1
1
1
0
0.8
1
0
0
0
0
1
0.5
0
0.7
0.5
0.6
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
-0.1
0
-0.2
0
-0.3
-0.3
-0.1
-0.3
0
0
-0.1
-0.1
-0.1
-0.1
0.3
0.4
0
0
0
0
0
0
0
0
0.7
0.9
0.3
0
0
0
0
0.1
0
0
0
0.2
0
0.1
0
0
0
0
0.3
0
0
0
0
0
0
0
0
0.6
0.3
0
0
0
0
0
0.2
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.1
0.6
0
-0.1
0
0
0
0.1
0.1
0.3
1
1
1
1
0.4
0
0
0
0
-0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.6
0.5
0.2
0.8
0.7
0.2
0
0
0.5
0.7
0.9
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.6
0
0
0.4
0.9
0.5
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.5
0.9
0.2
0
0
0
0
0.3
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.5
1
0.8
0.6
0.6
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.7
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.5
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.5
0.6
0.6
-0.2
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.6
0
0.9
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.1
0
0
0
0.7
0.5
0.9
0.5
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0.3
0.1
0.3
0.3
0.7
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
2
1.6
1.4
1.4
1.1
1
1
1
1
0.9
0.9
1
1
0.9
0
1
2.1
2.6
4.6
4.3
3.6
3.7
2.3
2
2.2
2.7
3.8
5.2
3.2
2.5
2
7
5.1
3.6
2.1
1.6
0.9
1
2
2.3
2
2.7
1.1
1
1.5
1
1.3
1.4
1.9
1
1
2
5.1
2.8
2
1
1
2
1.3
1.3
1.7
2
2
2
1.9
2
1.8
1
1
1
1.5
1.8
2.3
2.1
0
0
0
1
2
1.2
1
2
2
1.9
1
2
2
2
1.8
0
0.8
5.7
6.1
6.9
7.6
9.2
10.3
18
19
22
22.6
22.5
22.7
22.9
24
25