Most Europejski Siekierki – Neurüdnitz<p style="text-align: justify; line-height: 150%;">Mosty składają się z przeprawy pieszo – rowerowej oraz punktu widokowego. Całość liczy około 700 metrów. Miejsce to jest bardzo ciekawą pamiątką historyczną, a teraz też świetną atrakcją turystyczną regionu łączącą Polskę i Niemcy. Obiekt jest wspaniałym punktem otwierającym imponujący widok na rozlewiska Odry oraz początkiem rowerowej Trasy Pojezierzy Zachodnich. Budowla powstała w XIX wieku jako most kolejowy, a podczas II wojny światowej została wysadzona. Później most odbudowano, ale przez dziesiątki lat nie był eksploatowany. W 2021 r. zakończono jego przebudowę na odcinku po polskiej stronie. Natomiast 25 czerwca 2022 r. otwarta została niemiecka częśc mostu. Tym samym przejazd rowerem przez Odrę i granicę jest już w możliwy. Na moście powstała ścieżka pieszo-rowerowa, miejsce odpoczynku dla turystów i zadaszona platforma widokowa, a wszystko znajduje się w malowniczej scenerii zachodniopomorskiej przyrody. Most w Siekierkach zlokalizowany jest bowiem na terenie parku krajobrazowego.</p>
Brama Bańska<p style="line-height: 20.8px;">Pod koniec XIX wieku bramie groziła likwidacja, której powodem miała być rozbudowa miasta. Dzięki uznaniu jej przez Radę Miejską w 1864 roku za zabytek budowla została nienaruszona. W 1888 roku obiekt został wyremontowany, a w 1979 roku podczas kolejnego remontu odtworzono blanki tarasu strzelniczego. </p>
<p style="line-height: 20.8px;">Południowa elewacja bramy Bańskiej, tuż nad przejazdem ma ceramiczną dekorację blendową. W północnej elewacji nad przejazdem znajduje się ostrołukowa blenda. W zachodniej ścianie jest wykusz pełniący funkcję latryny tzw. dansker. Także tam odnajdziemy strzelnice i półkoliste okienka.</p>
Brama Myśliborska<p>Brama wieżowa, dwustopniowa, na rzucie prostokąta o wymiarach 8 x 8,5 m i wysokości 20,25 m. Powstała na początku XIV wieku i stanowiła najważniejszą budowlę obronną miasta. Wybudowana z kamienia i nadbudowana z cegły na początku i pod koniec XV wieku. W XV wieku była rozbudowana o przedbramie, które zostało rozebrane w 1919 roku. Nazwa bramy związana jest z wyjazdem w kierunku Myśliborza.</p>
Centrum Informacji Turystycznej w Gryfinie<p>Centrum mieści się zaledwie kilka metrów od brzegu Odry Wschodniej, na Nabrzeżu Miejskim. Ten popularny wśród mieszkańców i turystów deptak oferuje wyjątkowe, o każdej porze dnia i roku, widoki na znajdujące się na przeciwległym brzegu Międzyodrze - unikalny w skali kraju obszar przyrodniczy będący fragmentem Parku Krajobrazowego Dolina Dolnej Odry.<br /> <br />Zaledwie kilkadziesiąt metrów dzieli Centrum od wjazdu na trasę rowerową Blue Velo (nr 3) prowadzącą w stronę Szczecina lub przez miasto i dalej na południe w stronę Trzcińska-Zdroju. Spod naszych drzwi rowerzyści mogą wyruszyć w kierunku mieszczącej się 3 kilometry dalej polsko-niemieckiej granicy, za którą można wjechać na wiele tras rowerowych, w tym międzynarodowy szlak rowerowy Odra-Nysa o długości 630 kilometrów. Kilkanaście minut dzieli rowerzystę od ścieżki z Gryfina do Gardna skąd niedaleko już do Puszczy Bukowej i kolejnych szlaków rowerowych. Pod oknami CIT można bezpiecznie zaparkować rower, w budynku i jego okolicy złapiecie wi-fi, a na nabrzeżu znajduje się bezpłatna toaleta. Przez całą długość nabrzeża prowadzi ścieżka rowerowa. Kluczową rolą całorocznego Centrum jest udzielanie informacji o ofercie turystycznej i kulturalnej okolic, ale to nie jedyna nasza działalność. To miejsce, w którym organizuje się wystawy promujące lokalnych twórców oraz liczne wydarzenia wykorzystujące potencjał turystyczny i przyrodniczy tych okolic, takie jak rajdy rowerowe, wyprawy kajakowe czy wycieczki piesze. Posiadamy szeroki wybór map rowerowych bliższych i dalszych okolic zarówno po polskiej jak i po niemieckiej stronie. Dysponujemy również licznymi mapami, folderami i opracowaniami turystycznymi oraz drobnymi pamiątkami jak pocztówki, naklejki czy magnesy. Każdy, kto chce wyjść od nas z pamiątkową pieczątką w Książeczce wycieczek kolarskich, w dzienniku podróży czy na widokówce, może wybierać spośród kilku różnych wzorów. Rowerzyści od lat stanowią największą grupę turystów odwiedzających nasze Centrum. Stałym widokiem u nas są zaparkowane rowery i turyści odpoczywający na ławkach przed dalszą podróżą. </p>
<p>Zaopatrzymy Was w niezbędne mapy, powiemy gdzie możecie wypić kawę czy zjeść obiad nie spuszczając oka z roweru i bagażu, podpowiemy, jeśli zajdzie potrzeba, gdzie znajdziecie serwis rowerowy i wysłuchamy Waszych opowieści z podróży, a to lubimy najbardziej :).</p>
<p> </p>
Centrum Informacji Turystycznej w Trzcińsku-Zdroju
Dawny dom zdrojowy<p>Dawny zespół uzdrowiskowy znajduje się po wschodniej stronie układu staromiejskiego, zaraz poza obwarowaniami miejskimi. We wschodniej części znajdują się zabudowania, zaś w zachodniej części odnajdziemy przylegający do domu zdrojowego park krajobrazowy. Dawny dom zdrojowy został założony na przełomie XIX i XX wieku jako zakład leczniczo-kąpielowy, wykorzystujące złoża borowinowe.</p>
<p>W skład pierwotnej zabudowy uzdrowiskowej wchodziły: dom zdrojowy, kotłownia, kuchnia i sala gimnastyczna. Skład współczesnej zabudowy wchodzą pralnia, prasowalnia, świetlica, garaż, archiwum, kaplica i portiernia.</p>
<p>Głównym budynkiem jest obiekt umieszczony w centralnej części założenia. Dom zdrojowy ma powierzchnie 745 metrów kwadratowych. Obiekt został wzniesiony z cegły na fundamentach z kamienia łamanego, w kształcie podkowy. Wzdłuż wschodniej ścinany domu zdrojowego były ułożone tory, po których transportowano borowinę. W obiekcie nie zachowała się historyczna stolarka okienna i drzwiowa.</p>
<p>Zabytkowa kotłownia znajduje się po wschodniej stronie domu zdrojowego. Obiekt został wzniesiony z cegły, przy północno-zachodnim narożniku znajduje się wolno stojący komin. Powierzchnie zabudowy to 120 metrów kwadratowych. Kuchnia z salą gimnastyczną także ulokowane są po wschodniej stronie głównego budynku. Obiekt wzniesiony z cegły ma powierzchnię 115 metrów kwadratowych. Nie zachowała się stolarka okienna i drzwiowa. Na poddaszu kuchni zachowały się dwa metalowe kotły, które w przeszłości służyły do podgrzewania borowiny.</p>
<p>Zespół był budowany w latach 1898 - 1907, ale uzdrowisko rozpoczęło swoją działalność już w 1898 roku. Po drugiej wojnie światowej zespół budynków został przejęty przez Skarb Państwa, przez pierwsze trzy lata po wojnie pełnił funkcję uzdrowiska, następnie całe wyposażenie przewieziono do Połczyna Zdroju, a sam dom zmieniono na Wypoczynkowy Ośrodek Akademicki. Pod koniec lat 70. XX wieku, po generalnym remoncie i wzniesieniu współczesnych budynków w dawnym zespole uzdrowiskowym umieszczono dom pomocy społecznej, który mieści się tam do dziś.</p>
<p>Obiekt został wpisany na wojewódzką listę zabytków w styczniu 2003 roku. </p>
Dolina Tywy<p>Obszar Natura 2000 - Dolina Tywy objęty jest specjalną ochroną siedlisk. Zajmuje powierzchnię 3754,86 ha i ma długość 33 km. Osią ostoi jest rzeka Tywa. Na początku płynie ona z południa na północ w rynnie polodowcowej (tzw. Bańskiej). Przecina zalesione wzgórza, jeziora, źródliska i torfowiska. Później kieruje się na zachód. Tam krajobraz zmienia się w równinę bez jezior, obfitującą za to w pola uprawne i użytki zielone. Ostatni kilkukilometrowy odcinek koło Gryfina Tywa płynie w głębokiej i wąskiej rynnie o stromych i zalesionych zboczach. To sprawia, że rzeka ma zróżnicowany charakter w różnych swych odcinkach. Raz przypomina rzekę górską, a raz zastoisko. Wpływ na to mają liczne jeziora i ukształtowanie terenu. W Dolinie Tywy dominują lasy liściaste, w tym buczyny i łęgi. Znajdują się tu także rozległe szuwary i łozowiska, głównie w środkowej części obszaru. Największą wartością przyrodniczą tego obszaru jest jego różnorodność siedliskowa. Występuje tu aż 16 typów siedlisk, w tym 3 priorytetowe. Spotkać tu można między innymi najbardziej wysunięte na zachód w naszym kraju siedliska jezior ramienicowych oraz roślinności nakredowej z zagrożonymi gatunkami roślin. Ostoja jest także korytarzem ekologicznym pomiędzy Pojezierzem Myśliborskim i Doliną Dolnej Odry. Poza tym Tywa jest ciekawym i wartym ochrony miejscem dla ryb. Między innymi znaleziono tu doskonałe miejsca na tarliska dla minogów, łososi czy głowacza białopłetwego.</p>
<p>Malownicza Dolina Tywy stanowi piękne tereny rekreacyjno-wypoczynkowe. Oferuje wiele kąpielisk nad jeziorami, na przykład w Baniach, Baniewicach i Swobnicy. Są to także doskonałe miejsca dla wędkarzy. W okolicy jest także sporo ośrodków wypoczynkowych i gospodarstw agroturystycznych. W Binowie zaś są dwa pola golfowe, znane jako Binowo Park - jeden z najnowocześniejszych obiektów tego typu w Polsce. Otaczające lasy są pełne grzybów i szlaków pieszych oraz rowerowych. Warto również zwiedzić obiekty zabytkowe, jak choćby ruiny zamku joanitów z XIV wieku w Swobnicy, czy kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gardnie, który pochodzi z I połowy XIII wieku i należy do najstarszych wiejskich świątyń na Pomorzu. Dolina Tywy jest więc różnorodna nie tylko pod względem siedliskowym, ale i turystycznym.</p>
Dom przy ul. Kościuszki 7<p>W zachodniej części rynku odnajdziemy wybudowany w drugiej połowie XIX wieku dom mieszkalny. Obiekt został wzniesiony na miejscu dawnego, być może ryglowego budynku, na planie prostokąta o wymiarach 17,10 na 12,80 metrów, frontem jest zwrócony w stronę rynku. Parterowy dom mieszalny jest podpiwniczony. Dach domu jest wysoki i dwuspadowy, poddasze jest użytkowe.</p>
<p>Elewacja frontowa domu jest siedmioosiowa, bezstylowa. Do domu prowadzą dwa wejście – od strony oficyny i przejazdu bramnego. Budynek jest murowany, całość jest otynkowana. W piwnicy odnajdziemy ceramiczne sklepienie kolebkowe, które wskazują na pierwszą połowę XIX wieku – być może jest to pozostałość po wcześniejszym budynku. Nie zachowała się oryginalna stolarka okienna i drzwiowa. W 1985 roku do zabytkowego budynku dostawiono obiekt biurowy.</p>
<p>Niestety, nie ma dokumentacji wskazującej architekta obiektu, ani pierwszych właścicieli, ale zgodnie z przekazami ustnymi przed wybuchem drugiej wojny światowej w domu mieszkał lekarz. Obecnie w budynku mieści się przedszkole. Dom mieszkalny przy ul. Kościuszki 7 został wpisany na wojewódzką listę zabytków w lipcu 2010 roku.</p>
Dworzec kolejowy Szczecin Główny<p><strong>Szczeciński dworzec główny, powstały w 1843 r., jest jednym z najstarszych dworców w Polsce. W trakcie II wojny światowej uległ znacznym zniszczeniom, udało się go jednak odbudować. Obsługuje połączenia lokalne, krajowe i międzynarodowe.</strong></p>
<p>Dworzec kolejowy Szczecin Główny znajduje się na terenie osiedla Nowe Miasto. Zlokalizowany jest pomiędzy ul. Owocową i ul. Kolumba.</p>
<p>Dworzec kolejowy Szczecin Główny jest najważniejszym szczecińskim dworcem i jedną z najstarszych stacji kolejowych w Polsce. W 1836 roku w Berlinie podjęto decyzję o budowie Kolei Berlińsko-Szczecińskiej. W sierpniu w 1843 roku na szczeciński dworzec wjechał pierwszy pociąg z Berlina. Miejsce stało się w związku z tym pierwszym etapem likwidacji obwarowań miejskich Fortu Prusy. W 1859 r. dworzec został rozbudowany i przekształcony na przelotowy. Około 1900 r. wybudowano budynek dworca, który podczas II wojny światowej uległ zniszczeniom. Został on jednak odbudowany i istnieje do dzisiaj. Szczeciński węzeł kolejowy został zelektryfikowany w latach 1975-1980.</p>
<p>Stacje docelowe połączeń bezpośrednich to: Angermuende , Berlin-Gesundbrunnen, Białystok , Bielsko-Biała Główna, Częstochowa Stradom, Chojna, Choszczno, Gdynia Główna, Goleniów, Gryfino, Kalisz Pomorski, Kamień Pomorski, Katowice, Kołobrzeg, Kostrzyn, Koszalin, Kraków Główny, Kraków Płaszów, Krzyż, Kutno, Lublin, Luebeck Hauptbahnhof, Neubrandenburg, Olsztyn Główny, Piła Główna, Poznań Główny, Przemyśl Główny, Rzepin, Schwerin Hauptbahnhof, Słupsk, Stargard Szczeciński, Szczecinek, Świnoujście, Świnoujście Port, Ustka, Warszawa Wschodnia, Wrocław Główny, Zakopane, Zamość, Zielona Góra.</p>
<p>W obrębie dworca biegną linie kolejowe: Wrocław Główny - Szczecin Główny, Poznań Główny - Szczecin Główny, Szczecin Główny - Trzebież, Szczecin Główny - Grambow, Szczecin Główny - Szczecin Gumieńce.</p>
Garażownia<p>Wypożyczalnia desek SUP, rowerów oraz audioprzewodników "Garażownia" znajduje się na parkingu obiektu "Willa Moryń", położonego w urokliwej miejscowości Moryń. W swojej ofercie mamy rowery trekkingowe (Kross, Merida), miejskie (BBF) i elektryczne (Lovelec). Zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Oprócz rowerów, wypożyczyć u nas można deski SUP. W ciepłe letnie weekendy zapraszamy na grupowe zajęcia na SUPach. Startujemy w punkcie wypożyczeń desek na plaży miejskiej w Moryniu. To nie koniec naszych atrakcji :) Opracowaliśmy grę miejską dookoła jeziora Morzycko w języku polskim i niemieckim-to idealna rozrywka na rowerową rodzinną wyprawę. W weekendy zapraszamy na rowerowe randki i wypożyczymy koszyki piknikowe. Podglądajcie nasz instagram: garazownia_moryn, tam znajdziecie aktualne informacje.</p>
Głaz w Trzcińsku-Zdroju<p>Ogromny pomnik-głaz był zwieńczony niegdyś pruskim orłem. Widniał na nim napis i wykuty krzyż w formie krzyża maltańskiego. Napis głosił, że postawiony został aby uczcić pamięć poległych w I wojnie światowej. Ufundowany został przez miejscowe stowarzyszenie wojenne. Odsłonięto go 16 listopada 1924 roku. Ciekawostką jest fakt, że podobno miejscowe wydawnictwo wydało z okazji odsłonięcia pomnika pocztówkę, która pokazywała w kilku fotografiach historię głazu, od wydobycia aż do powstania pomnika. Po 1946 roku, kiedy to kościół został przekształcony z ewangelickiego na rzymsko-katolicki, pomnik przebudowano. Obecnie na głazie znajduje się - zamiast orła - figura Matki Boskiej. Napisy zostały zamurowane i zakryte tablicą z polska inskrypcją: "Pamiątka Nawiedzenia Obrazu MB Jasnogórskiej w Trzcińsko Zdroju 9-10.IX.1962 r. Rok Soborowy".</p>
Izba Muzealna (Pamięci) - Młyn Wodny TCK w Trzcińsku-Zdroju<p>Oficjalne otwarcie Izby Pamięci</p>
<p>22.11.2013r. odbyło się oficjalne otwarcie Izby Pamięci w Trzcińsku – Zdroju.</p>
<p>Pomieszczenia w Izbie Pamięci</p>
<p>Zrekonstruowano koło młyńskie, które kręci się, poruszane wodami Rurzycy. Przepływającą pod budynkiem rzeczkę widać przez szklaną podłogę i balkoniki. Na parterze zgromadzono wiele przedmiotów życia codziennego w dawnym Trzcińsku, zarówno niemieckim, jak i polskim.</p>
<p>Na parterze jest umiejscowiona wystawa etnograficzna, w której znajdują się eksponaty<br /> ze zbiorów stowarzyszenia, szkół, biblioteki miejskiej. W gablotach znajdują się znaleziska z czasów prehistorycznych, z kancelarii Hitlera, która mieściła się przy Aleii Wolności oraz przedmioty, którymi się posługiwano. Na tablicach możemy zobaczyć opis powstania Trzcińska – Zdroju, opis kościołów znajdujących się na terenie gminy Trzcińska – Zdroju, na innych widzimy opis bram, baszt, murów.</p>
<p>Na I piętrze znajduje się wystawa geologiczna. Wystawa składa się z dwóch części: paleontologicznej, w której znajdują się skamieniałości flory i fauny oraz z części kamiennej, która jest poświęcona technice, rzeźbie i historii poznania budowy geologicznej obszaru epoki polodowcowej.</p>
<p>W gablotach omówione są najważniejsze skały występujące na naszym obszarze.</p>
<p>Wydarzenia</p>
<p>Od momentu otwarcia Izby Pamięci organizowane są wystawy prac pokonkursowych Polsko – Niemieckiego Festiwalu „Europa bez Granic”. Różnego rodzaju konferencje, spotkania Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Trzcińskiej, Noc Muzeów, wycieczki dzieci i młodzieży, organizowane są lekcje historii oraz wszelkie dodatkowe wystawy.</p>
Jezioro Długie (Swobnickie)<p>Jezioro Długie to jezioro polodowcowe, ma kształt rynny wydłużonej w kierunku południkowym. Jest drugim co do wielkości jeziorem powiatu gryfińskiego i największym w gminie Banie. Jego powierzchnia wynosi 343,4 ha. Zbiornik jest płytki, w najgłębszym punkcie ma 6,8 m, a średnia głębokość to 4,2 m. Dno jest muliste, ale woda jest w miarę przejrzysta. Ma II klasę czystości. Wędkarze znajdą tu wiele gatunków ryb. Mogą złowić między innymi sandacze, leszcze, karasie, okonie i liny. Akwen otoczony jest lasami, a przy brzegach rosną trzcinowiska.</p>
<p>Zarówno w Swobnicy, jak i w Baniewicach znajdują się ośrodki wypoczynkowe z domkami kempingowymi i polami namiotowymi. Można wypocząć korzystając z uroków lasu, spacerując i jeżdżąc na rowerze, zbierając grzyby. Na jeziorze od strony Baniewic znajduje się pomost z przystanią dla niedużych łódek. Obok zaś piaszczysta plaża i kąpielisko niestrzeżone. Dla aktywnych warto polecić spływ Tywą, która przepływa przez Jezioro Długie. Poza tym będąc w tej okolicy można zobaczyć Zamek Joannitów w Swobnicy, a także pochodzącą z początku XV wieku gotycką kaplicę św. Jerzego w Baniach.</p>
Jezioro Jeleńskie<p dir="ltr"><span style="font-size:12px"><span style="background-color:transparent; color:rgb(0, 0, 0); font-family:verdana">Jezioro Jeleńskie zajmuje powierzchnię 104,3 ha. Prawdopodobnie zbiornik ten powstał na skutek wydrążenia przez wodę spadającą z dużej wysokości lub na skutek stopienia się brył lodu, pochodzących z krawędzi wycofującego się lodowca. Przebieg linii brzegowej jest nieregularny i ma w sumie 7375 m. Akwen jest głęboki, najgłębszy punkt ma 21,4 m. Dzięki temu zbiornik jest ciekawym miejscem do penetracji przez nurków. Dno jest piaszczyste i urozmaicone. Znaleziono tu między innymi rzadki <span style="font-family:verdana,geneva,sans-serif">okaz ram</span>ienicy </span><span style="font-family:verdana,geneva,sans-serif"><em>Lychnothamnus barbatus</em></span><span style="font-family:verdana"><span style="font-family:verdana,geneva,sans-serif">,</span></span><span style="font-family:verdana"><span style="font-family:verdana,geneva,sans-serif"> </span></span><span style="color:rgb(0, 0, 0); font-family:verdana">będący gatunkiem wymierającym. Na całym świecie są jedynie 54 stanowiska tych glonów. </span></span></p>
<p><span style="font-size:12px"><span style="background-color:transparent; color:rgb(0, 0, 0); font-family:verdana">Jezioro Jeleńskie położone jest w strefie wododziałowej pomiędzy zlewnią rzeki Rurzyca i zlewnią rzeki Słubia. Ze zbiornika wypływa Potok Jeleński, zwany również Małą Kalicą, będący dopływem Rurzycy. Wody są czyste i żyje w nich dużo ryb. Wędkarze mogą tu łowić szczupaki, okonie, liny, płocie i wiele innych gatunków ryb jeziornych. W Jeleninie znajduje się infrastruktura turystyczna. Wypoczywający znajdą tam idealne warunki do biwakowania, można skorzystać z domków kempingowych, czy pola namiotowego. Istnieje bardzo ładna plaża z boiskiem do piłki siatkowej. Dla piłkarzy również jest wydzielone boisko. Jezioro Jelenin zachęca także do uprawiania sportów wodnych.</span></span></p>
Jezioro Morzycko<p>Jezioro Morzycko, zwane również Moryńskim, jest najgłębsze na Pomorzu Zachodnim i dziewiąte pod względem głębokości w Polsce. Maksymalna głębokość wynosi 60 m, przez co występuje tu zjawisko kryptodepresji. Jego powierzchnia wynosi 342,7 ha. Całkowita długość linii brzegowej to 12 km.</p>
<p>Zbiornik składa się z basenu głównego o owalnym kształcie oraz dwóch rozległych zatok. W centralnej części jeziora są gwałtowne spadki i przegłębienia, rzędu 30-40 m. Brzegi jeziora są przeważnie wysokie, ok. 5-12 m nad lustrem wody. Jezioro zasilane jest kilkoma niewielkimi ciekami, najważniejszym dopływem jest rzeka Słubia, która w swym dolnym biegu przecina Cedyński Park Krajobrazowy, przybierając charakter górskiego potoku. W strefie przybrzeżnej przeważają lasy i obszary zadrzewione.</p>
<p>Jezioro Morzycko oferuje bardzo dobre warunki do uprawiania żeglarstwa i kajakarstwa. W wielu ośrodkach wypożyczać można sprzęty wodne (kajaki, rowery wodne, łódki dla wędkarzy). Ciekawostką jest fakt, że na dnie akwenu leżą szczątki radzieckiego myśliwca Jak-9, który spadł tu pod koniec II wojny światowej. Przyciągają one amatorów nurkowania, tym bardziej, że wody jeziora są czyste i przejrzyste. Jest to również bardzo dobre miejsce dla wędkarzy. Występują tu między innymi szczupaki, okonie, liny, węgorze i płocie. Poza tym w sezonie letnim odbywa się nad jeziorem wiele imprez i zabaw, m.in. Dzień Sielawy i Jezior Bliźniaczych “Morzycko - Werbelinsee” oraz turnieje piłki plażowej.</p>
Jezioro Strzeszowskie<p dir="ltr"><span style="font-size:12px"><span style="background-color:transparent; color:rgb(0, 0, 0); font-family:verdana">Jezioro Strzeszowskie jest największe w gminie Trzcińsko-Zdrój i ma powierzchnię 127,2 ha. Lustro wody położone jest 51 m n.p.m. Zbiornik ma kształt owalny o orientacji południkowej, maksymalna długość to 1900m, a szerokość 1150 m. Jezioro Strzeszowskie jest dość głębokie, głównie w części północnej, najniższe miejsce ma 14,2 m. Brzegi są dostępne, choć w niektórych miejscach pas trzcin wynosi około 5-12 metrów. Północne brzegi porośnięte Lasem Swobnickim są położone wyżej. </span></span></p>
<p dir="ltr"><span style="font-size:12px"><span style="background-color:transparent; color:rgb(0, 0, 0); font-family:verdana">Jezioro charakteryzuje się dużą przejrzystością, co jest wynikiem niskiego zanieczyszczenia wód. Należą one do II i III klasy czystości. Dzięki temu występują tu prawie wszystkie gatunki ryb. Wędkarze mogą tu znaleźć miejsca szczupakowe i okoniowe. Spragnieni wypoczynku mogą powylegiwać się na plaży i skorzystać z kąpieliska przy ośrodku wypoczynkowym. Jezioro ma również dogodne warunki do uprawiania sportów wodnych, jak choćby kajakarstwa. Niestety sprzęt trzeba przywieźć ze sobą, gdyż nie ma tu wypożyczalni.</span></span></p>
Kamienica przy ul. 2 lutego 20<p>Kamienica przy ul. 2 Lutego 20 została najprawdopodobniej wzniesiona na początku XX wieku – dokłada data budowa nie jest znana, czas powstania został zaś określony na podstawie cech architektonicznych budynku. Nie istnieje także dokumentacja, która wskazałaby nazwisko architekta.</p>
<p>Trzykondygnacyjny budynek został zaprojektowany na planie prostokąta o wymiarach 15,2 na 12,34 metrów. Obiekt zwieńczony jest łamanym dachem. Od frontu odnajdziemy także pseudoryzalit z dachem pulpitowym i dwiema lukranami z dachami naczółkowymi. Budynek jest całkowicie podpiwniczony, na górze zaś znajduje się mieszkalne, dwukondygnacyjny poddasze.</p>
<p>Ciekawe jest wyposażenie obiektu. W kamienicy zachowały się klasycyzujące sztukaterie, które przedstawiają motywy naturalistyczne. Na ścianach przedsionka odnajdziemy medaliony w obramowaniu a'la wieniec laurowy. W jednym z medalionów przedstawione jest popiersie młodej kobiety.</p>
<p>Od zakończenia drugiej wojny światowej kamienica należy do Skarbu Państwa. W Obiekcie utworzono przychodnię, w górnej partii budynku znajduje się część mieszkalna. Budynek jest ciekawym przykładem architektury miejskiej z początku XX wieku, wzbogaconej elementami rustykalnymi. Kamienica została wpisana na wojewódzką listę zabytków w grudniu 2009 roku.</p>
Kamienica przy ul. Kościuszki 1<p>Budynek przy ul. Kościuszki 1 i Chojnickiej 2 jest jednym z najokazalszych obiektów przy rynku w Trzcińsku-Zdroju. Kamieniczka została wzniesiona pod koniec XIX wieku. Budynek jest w całości murowany, zaprojektowano go na planie prostokąta o wymiarach 14,97 na 11 metrów. Obiekt jest dwukondygnacyjny z użytkowym poddaszem. Elewacja frontowa jest trzyosiowa w dolnej części i pięcioosiowa na wysokości piętra z balkonem umieszczonym w centralnej części.</p>
<p>Niestety, nie zachowała się dokumentacja, która potwierdziłabym tożsamość pierwszych właścicieli, albo wskazałaby nazwisko architekta. Z całą pewnością w kamienicy mieszkali ludzie majętni, zgodnie z tradycją budynki przy głównym rynku były zajmowane przez najbogatszych mieszczan. Parter budynku prawdopodobnie od początku przeznaczony był na cele handlowe. PO drugiej wojnie światowej obiekt stał się własnością państwa, w 1993 roku kamienica została sprzedana, dziś to własność prywatna.</p>
<p>Charakterystyczna dla XIX-wiecznego budownictwa architektura jest utrzymana w stylu neoklasycystycznym. Nie zachował się jednak oryginalny układ pomieszczeń, nieczynne jest dawne wejście do sklepu. Nie zachowało się także oryginalne wyposażenie budynku. Prawdopodobnie w latach 60. XX wieku wymieniono pierwotną stolarkę okienną i drzwiową. W latach 90. XX wieku odnowiono elewację frontową i pokrycie dachowe. Powierzchnia użytkowa kamienicy to 345 metrów kwadratowych.</p>
<p>Obiekt został wpisany na wojewódzką listę zabytków w grudniu 2005 roku. </p>
Kościół filialny pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny<p>Kościół wzniesiono w II poł. XIII wieku. Jest to świątynia salowa, orientowana, założona na planie prostokąta, zbudowana z kostki granitowej, z ukośnie profilowanym cokołem u dołu ścian. Na początku XVII wieku kościół przebudowano w barokowym stylu. W XVIII wieku dobudowano wieżę kościelną, którą w XIX wieku rozebrano i wybudowano wieżę neogotycką, z cegły. Wówczas wzniesiono także ceglany szczyt zachodni oraz zbudowano mur dookoła kościoła. Prawdopodobne jest, że wtedy zamontowano emporę chóru. Wnętrze kościoła zdobią malowidła ścienne z XX wieku. W ołtarzu z 1961 roku możemy zobaczyć trzy figury: Najświętszą Marię Pannę, św. Józefa i św. Antoniego.</p>
<p>Kościół poświęcony 8 IX 1947 r. Należy do Parafii pw. MB Nieustającej Pomocy Trzcińsko Zdrój.</p>
Kościół filialny pw. św. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny<p>Kościół pochodzi z okresu międzywojennego. Zbudowany został z cegły następnie otynkowany. Posadowiono go na planie prostokąta z kruchtą od zachodu i sygnaturką.</p>
Kościół filialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny<p>Wieś została założona na planie owalnicy, w centralnej części znajdował się zbudowany z ciosów granitowych w drugiej połowie XIII wieku kościół na planie prostokąta, salowy, z wieżą. Świątynię rozebrano i ponownie odbudowano w latach 1892 – 1902. Z pierwotnej budowli zachował się tylko granitowy portal wewnętrzny południowej kruchty trzykrotnie schodkowy oraz z ościeżami profilowanymi motywem półwałka i wklęski ozdobionej guzkami. W kościele do 1945 r. znajdował się piękny późnogotycki ołtarz wykonany w latach 1520–1530 (obecnie w katedrze św. Jakuba w Szczecinie).</p>
<p>Na terenie przykościelnym znajduje się założony w połowie XIV wieku dawny cmentarz ewangelicki. Nekropolia zajmuje przestrzeń 0,22 ha. Na terenie cmentarza nie zachował się żaden historyczny nagrobek. Z zabytkowych elementów warto wymienić mur ogrodzeniowy o długości 200 metrów, który został wybudowany przed XVII wiekiem i jedną bramę z tego samego okresu.</p>
<p>Na terenie nekropolii ze starodrzewia zachowały się tylko dwie lipy, kasztanowiec, dwa jesiony i modrzew. Drzewa obsadzone są wzdłuż muru. Cmentarz w Nowym Objezierzu został wpisany na wojewódzką listę zabytków w czerwcu 2014 roku. </p>
Kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gryfinie<p>Pierwszy etap budowy gotyckiego kościoła trwał w latach 1278 - 1300, kiedy wybudowano wschodnią część świątyni, czyli prezbiterium i transept. Wówczas też ufundowano ołtarz. Zakończenie drugiego etapu budowy wiąże się z ufundowaniem przez księcia Ottona I drugiego ołtarza. W tym czasie powstał korpus bazylikowy, ceglany, o trzech nawach i wieża zachodnia, kamienna w dolnej części. W trzecim etapie budowy, który przypadł na XV wiek, nawy boczne zostały podwyższone do wysokości nawy głównej i zostały założone sklepienia gwiaździste. Na początku XX wieku średniowieczny stożek wieży został zamieniony na neobarokowy hełm, który kontrastuje z architekturą gotyku.</p>
<p>We wnętrzu świątyni warto zwrócić uwagę na renesansową ambonę rzeźbioną w piaskowcu oraz XVI - wieczne stalle w prezbiterium.</p>
<p>Kościół został poświęcony 2 IX 1945 r.</p>
Kościół parafialny pw. Świętej Trójcy w Kołbaskowie<p>Kościół noszący wezwanie Trójcy Świętej w Kołbaskowie przynależy do dekanatu Szczecin-Pomorzany, w archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Średniowieczne Kołbaskowo, położone dziś przy granicy polsko-niemieckiej, zachowało charakter słowiańskiej wsi typu owalnica, z kościołem pośrodku. Rodowód osady potwierdza dokument, w którym książę Barnim I w 1243 r. nadaje okoliczne ziemie jako uposażenie klasztorowi cysterskiemu ze Szczecina. W 1286 r. klasztor uzyskał wieś na własność i najprawdopodobniej wówczas rozpoczęła się budowa pierwszego Domu Bożego. Ze źródeł wynika, że w 1304 r. cysterki szczecińskie obejmują go patronatem. Późnoromańska świątynia była salą na planie prostokąta i pierwotnie nie posiadała wieży. Tę, w konstrukcji ryglowej dostawiono dopiero w trakcie modernizacji w XVIII w. W 1950 r. kościół został na nowo poświęcony, zaś 1 czerwca 1951 r. erygowano tu parafię Świętej Trójcy.</p>
<p>Dość wąskie wnętrze przykryte jest drewnianym stropem belkowym. Wyniesione lekko ku górze prezbiterium mieści ołtarz barokowy z XVIII w. Ponadto w kościele znajduje się drewniana empora gotycka oraz dwa dzwony z 1600 i 1705 r.</p>
<p> </p>
Lawendowy Zakątek<p>Przyjazne miejsce noclegowe w Gminie Moryń, na trasie rowerowej Trzcińsko Zdrój- Siekierki. W Wiosce Kwiatowej Mirowo. Łatwo do nas trafić, bo atrakcje Mirowa zapowiada ustawiona na szlaku „Ławeczka” zaprojektowana i wykonana przez mieszkańców. Lawendowy Zakątek znajduje się na wjeździe do Mirowa od strony trasy rowerowej. Oferujemy miejsca noclegowe dla 4 osób, łazienkę i kuchnię. Do dyspozycji gości jest ogród warzywny (w sezonie), miejsca zielone do wypoczynku i rekreacji oraz sprzęt sportowy. Na terenie posesji jest oddzielny, zamykany garaż na rowery. Istnieje także możliwość wypożyczenia 2 rowerów. Dla koneserów rękodzielnictwa mamy kram z oryginalnymi wyrobami, wykonanymi różnymi technikami. Na gości czekają także smakołyki wykonane według babcinych receptur. Strudzonym gościom zaproponować możemy także masaże. Lawendowy Zakątek może być bazą wypadową dla wielu jednodniowych rajdów, jak również miejscem na jeden nocleg.</p>
Licznik rowerowy Chwarstnica
Licznik rowerowy Nowe Objezierze
Mamutowiec olbrzymi w Brwicach<p>Mamutowce olbrzymie naturalnie występują na zachodnich stokach gór Sierra Nevada w Kalifornii, na wysokości 1400-2700 m n.p.m. Niektóre drzewa osiągają wysokość 80-100 m, przy średnicy pnia 8-9 m. Są jednymi z najwyższych i najbardziej długowiecznych drzew iglastych. Mamutowce sprowadzono do Europy w 1853 r. W Polsce nieliczne okazy rosną w zachodniej części kraju, gdzie są odpowiednie warunkami siedliskowe.</p>
<p>Mamutowiec olbrzymi z Brwic jest największy, najstarszy i najgrubszy w Polsce. Został posadzony prawdopodobnie w 1895 r. przez rodzinę generała Henninga von Trescow, organizatora kilku zamachów na Hitlera. Po wojnie przybyli tu osadnicy ze wschodu, którzy dostrzegli wyróżniające się w parku drzewo. Zaczęto wierzyć, że mamutowiec ma specjalną moc. Przytulenie się do drzewa miało obdarzać szczęściem i dobrobytem, a dla małżeństw nawet upragnionym synem. Niestety wiara w moc mamutowca zaniknęła wraz z najstarszymi mieszkańcami Brwic. Drzewo w ogóle odeszło w niepamięć i dopiero w latach 70. XX wieku znów dało o sobie znać. Rodzeństwo Szelążek, które uczęszczało wtedy jeszcze do szkoły podstawowej, zgłosiło to drzewo do konkursu "Szukamy pomników przyrody" w programie telewizyjnym "Ekran z Bratkiem". W ten sposób mamutowiec stał się znany. Został opisany nawet w książce Cezarego Pacyniaka "Najstarsze drzewa w Polsce". Dorosły już Andrzej Szelążek, wciąż zauroczony tym drzewem został leśniczym w Brwicach, zaś jego siostra uczy przyrody. Ta historia świadczy o tym, że mamutowiec może faktycznie przynosić szczęście.</p>
<p>Drzewo to ma teraz 27 m wysokości i obwód pnia 361 cm. Rośnie na terenie parku podworskiego, który został rozparcelowany. Mamutowiec znajduje się na gruntach prywatnych, jednak dostęp do niego jest wolny. Obecnie wokół drzewa ustawiony jest drewniany płotek, a obok stoi tablica informacyjna. Każdy może więc tu trafić i wziąć dla siebie trochę szczęścia.</p>
Nabrzeże Miejskie Gryfino<p>Gryfino może się pochwalić pięknym nabrzeżem dla obsługi jednostek pasażerskich oraz turystyki żeglarskiej na prawym brzegu Odry Wschodniej. To miejsce aktywnego styku miasta z rzeką, w którym ogniskują się głównie funkcje o charakterze rekreacyjnym i turystycznym. Umożliwia korzystanie z potencjału i walorów przyrodniczych rzeki i terenów przyległych. Stanowi powiązanie sieciowe z portami i przystaniami jachtowymi Zachodniopomorskiego Szlaku Żeglarskiego.<br /> <br /> Ten popularny wśród mieszkańców i turystów deptak oferuje wyjątkowe, o każdej porze dnia i roku, widoki na znajdujące się na przeciwległym brzegu Międzyodrze - unikalny w skali kraju obszar przyrodniczy będący fragmentem Parku Krajobrazowego Dolina Dolnej Odry. Można tutaj bezpiecznie zaparkować rower i wypocząć na jednej z wielu ławek. Przez całą długość nabrzeża prowadzi ścieżka rowerowa. Jest bezpłatna toaleta.<br /> <br /> Północna część nabrzeża to nabrzeże pasażerskie o długości 228,10 m i głębokości technicznej 4m. Znajdują się tutaj stanowiska postojowe dla dużych jednostek (statków wycieczkowych, barek). <br /> Istnieje możliwość zaopatrzenia ich w prąd i wodę. <br /> Dostępne są bezpłatne miejsca parkingowe dla samochodów osobowych i autobusów. <br /> Na tej części nabrzeża znajduje się siedziba Centrum Informacji Turystycznej i placówka Urzędu Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie. <br /> <br /> Południowa część nabrzeża to nabrzeże postojowe dla jednostek pływających turystyki żeglarskiej. Jego długość wynosi 206,5 m, a głębokość techniczna 4m. Znajdują się tutaj stanowiska postojowe dla jachtów przy pomoście pływającym dostosowującym się do zmiennego poziomu wody w rzece. Istnieje możliwość zaopatrzenia jednostek korzystających z nabrzeża w prąd i wodę. Dostępne są bezpłatne miejsca parkingowe dla samochodów osobowych. Na tej części nabrzeża znajduje się budynek Tawerny, w którym mieści się bosmanat, toalety i prysznice dla żeglarzy oraz toalety ogólnodostępne.<br /> <br /> Zaledwie kilkadziesiąt metrów dzieli nabrzeże od wjazdu na trasę rowerową Blue Velo (nr 3) prowadzącą w stronę Szczecina lub przez miasto i dalej na południe w stronę Trzcińska-Zdroju. Stąd rowerzyści mogą również wyruszyć w kierunku mieszczącej się 3 kilometry dalej polsko-niemieckiej granicy, za którą można wjechać na wiele tras rowerowych, w tym międzynarodowy szlak rowerowy Odra-Nysa o długości 630 kilometrów. Kilkanaście minut dzieli rowerzystę od ścieżki z Gryfina do Gardna skąd niedaleko już do Puszczy Bukowej i kolejnych szlaków rowerowych.</p>
Najdalej wysunięty na zachód punkt Polski<p>Jest tu pamiątkowy głaz oraz miejsce odpoczynku z wiatami piknikowymi.</p>
Obelisk upamiętniający leśników poległych w I wojnie światowej<p>Kamienny obelisk znajdujący się w lesie w pobliżu Swobnicy postawiono aby upamiętnić niemieckich leśników, którzy zginęli podczas I wojny światowej. Na czterech kamieniach naokoło obelisku wyryto nazwiska i daty śmierci: Hermann Knofel (4.6.1918), Hubert Kruger (5.5.1917), Gerhard Popplow (17.11.1917), Hans Popplow (9.10.1917). Byli to pracownicy Nadleśnictwa Swobodnica. Na tablicy na froncie pomnika możemy znaleźć także niemiecki napis: "Dem ehrenden Gedanken ihrer Gafallenen. Gewidmet von den Forstbeamten der Oberförsterei Wildenbruch". Pomnik ma charakter kamiennego kopca utworzonego z dużych owalnych kamieni. Na najwyższym głazie wyrzeźbiono krzyż świętego Huberta z wieńcem jelenia. Pomnik jest obecnie zapomniany, obrośnięty mchem i paprociami.</p>
Obwarowania miejskie<p>Gryfino jest w posiadaniu praw miejskich od drugiej połowy XIII wieku. Szybki rozwój miasta w tym okresie wpłynął na decyzję o budowie obwarowań miejskich. Pierwsze, wybudowane w 1284 roku były podwójnymi wałami drewniano-ziemnymi. Następnie rozpoczęto budowę obwarowań kamienno-ceglanych. Prace nad fortyfikacją zakończyły się w XV wieku. Na przełomie XV i XVI wieku zdecydowano się umocnić bramy (dobudowano przedbramia).</p>
<p>Po zakończeniu wszystkich prac, w pełnej linii obwarowań Gryfina było 32 prostokątne czatownie, wysunięte nieco poza linię murów, rozstawione co 20 - 25 metrów i jedna baszta cylindryczna. Do miasta prowadziły dwie bramy – Szczecińska, która była ustawiona od strony północnej i Bańska, gwarantująca wjazd od strony południowej. Dodatkowo od strony Odry wybudowano trzy furty wodne. Bezpieczeństwo miasta było podniesione także przez otaczającą mury fosę zasilaną przez pobliską rzekę. Gryfińskie obwarowania przetrwały do XVII wieku. W 1640 roku wojska szwedzkie zniszczyły mury od strony Odry. Zachodnia część fortyfikacji do reszty została zniszczona przez powodzie, które miały miejsce w 1780 i 1830 roku. Pod koniec XVIII wieku podjęto decyzję o likwidacji przedbramia.</p>
<p>Dziś w Gryfinie zachowały jedynie niewielkie fragmenty murów wraz z pozostałościami po czatowniach po stronie południowej i północnej. Przy dzisiejszej ulicy Bolesława Chrobrego odnajdziemy jedyną zachowaną, gotycką bramę Bańską (wcześniej brama św. Jerzego). Pod koniec XIX wieku bramie groziła likwidacja, której powodem miała być rozbudowa miasta. Dzięki uznaniu jej przez Radę Miejską w 1864 roku za zabytek budowla została nienaruszona. W 1888 roku obiekt został wyremontowany, a w 1979 roku podczas kolejnego remontu odtworzono blanki tarasu strzelniczego. </p>
<p>Południowa elewacja bramy Bańskiej, tuż nad przejazdem ma ceramiczną dekorację blendową. W północnej elewacji nad przejazdem znajduje się ostrołukowa blenda. W zachodniej ścianie jest wykusz pełniący funkcję latryny tzw. dansker. Także tam odnajdziemy strzelnice i półkoliste okienka.</p>
<p>Średniowieczne obwarowania Gryfina zostały wzniesione z głazów granitowych, które były łączone zaprawą gliniano-wapienną. Kamienie były układane nieregularnie. Część murów utworzonych z cegieł została stworzona zgodnie ze sposobem wendyjskim. Od strony południowo-wschodniej został zachowany najdłuższy fragment średniowiecznych obwarowań, ma około 70 metrów długości.</p>
<p>Obwarowania miejskie w Gryfinie zostały wpisane na listę zabytków we wrześniu 1958 roku. </p>
Obwarowania miejskie Morynia<p>Gród obronny, który był początkiem Morynia został założony w X wieku przy zachodnim brzegu jeziora Morzycko. Prawa miejskie nadano Moryniowi przed 1306 roku. Także mniej więcej w tym czasie wybudowano miejskie fortyfikacje. W 1320 roku Moryń wszedł w skład miast Nowej Marchii. W XV wieku miastem rządzili Krzyżacy. Podczas ich rządów, w 1433 roku Moryń został zniszczony przez husytów. Nieco później, bo w XVIII wieku miasto trzykrotnie zostało zniszczone przez pożary. Podczas rządów Hitlera w Moryniu utworzono tzw. Szkołę Ojczyźnianą, ośrodek którego zadaniem było germanizowanie polskich dzieci.</p>
<p>Mury obronne miasta zostały wzniesione w pierwszej połowie XIV wieku. Obwarowania zostały wybudowane z kamieni polnych i cegieł na wysokość 6,5 metra (dziś ich wysokość wynosi 4,5 metra). Mury miejskie otaczają miasto kołem o średnicy 300 metrów. Pierwotnie w skład fortyfikacji wchodziło dwadzieścia osiem strażnic czworokątnych, czatownie i jedna brama wjazdowa z wieżą. Do naszych czasów zachowała się pełna linia murów bez bramy i strażnic. Przetrwały natomiast czatownie, a od strony jeziora zachowała się furta jeziorna, która umożliwiała donoszenie wody do miasta w przypadku wybuchu pożaru. Mury miejskie otoczone były wałem oraz fosą – te zabezpieczenia zostały zniesione dopiero w 1811 roku.</p>
<p>Moryń, który znajduje się poza ważniejszymi szlakami komunikacyjnymi nie poniósł większych strat podczas działań wojennych (ucierpiało około 15 % zabudowań). Obwarowania miejskie przetrwały do obecnych czasów niemal nienaruszone. To jedno z niewielu miast, w który zachowały się niemal w całości średniowieczne obwarowania. Dzięki temu fortyfikacje stanowią jeden z cenniejszych reliktów architektury militarnej.</p>
<p>W 1956 roku na wojewódzką listę zabytków został wpisany teren starego miasta Morynia (stare miasto w Moryniu ma zachowany średniowieczny charakter i układ ulic), niespełna 20 lat później, w 1974 roku na listę trafiły także obwarowania miejskie.</p>
Ostnicowa skarpa<p>Ostnicowa skarpa to powierzchniowy pomnik przyrody, zajmujący 0,2 ha. Został ustanowiony 25 kwietnia 2013 r., dzięki staraniom Klubu Przyrodnika. Ochroną objęto zbocze płaskowyżu sandrowego ze stromą skarpą o południowej wystawie oraz pozostałości po dawnej żwirowni. Skarpa osiąga wysokość 33 m n.p.m., a jej podstawa znajduje się na ok. 5 m n.p.m. Deniwelacja wynosi więc ponad 25 m. Na szczycie zbocza i jego południowo-zachodnich stokach znaleźć można murawy ostnicowe, zaś w wyrobisku płaty ciepłolubnych muraw napiaskowych. Spotkać tu można wybitnie rzadkie w skali naszego kraju rośliny chronione: ostnicę włosowatą, ostnicę piaskową (jedno z trzech stanowisk w Polsce) i pajęcznicę liliowatą. Bogaty jest również świat porostów z chrobotkiem reniferowym, chrobotkiem okółkowym i płonnikiem włosistym. Murawy te są siedliskiem dla ciepłolubnych bezkręgowców. Licznie występuje tu mrówkolew pospolity i drapieżny srogoń baldaszkowiec. Na terenie pomnika przyrody i w okolicy spotkać też można wiele gatunków ptaków, między innymi gąsiorka, dzięcioła dużego, kowalika, sójkę, ziębę, czy skowronka.</p>
<p>Krajobraz skarpy i rzadkich sosen na szczycie stoku jest bardzo malowniczy. Ze szczytu rozpościera się widok na dolinę Odry. Jednak ze względu na niedużą powierzchnię i unikatowość murawy jej walory powinny być udostępniane jedynie w celach naukowych.</p>
Park zdrojowy<p>Dawny zespół uzdrowiskowy znajduje się po wschodniej stronie układu staromiejskiego, zaraz poza obwarowaniami miejskimi. We wschodniej części znajdują się zabudowania, zaś w zachodniej części odnajdziemy przylegający do domu zdrojowego park krajobrazowy. Dawny dom zdrojowy został założony na przełomie XIX i XX wieku jako zakład leczniczo-kąpielowy, wykorzystujące złoża borowinowe.</p>
<p>Park zdrojowy został założony na przestrzeni 1,4 ha. Główna część – znajdująca się najbliżej dawnego domu zdrojowego, posiada zachowaną strukturę z kolistym podjazdem, dalsza ma charakter krajobrazowy. Założenie znajduje się na stosunkowo płaskim terenie, nad linią brzegową pobliskiego jeziora. W 2000 roku ścieżki parku zostały wyłożone polbrukiem.</p>
<p>Na terenie dawnego parku zdrojowego odnajdziemy m.in. takie gatunki drzew jak lipa szerokolistna, klon zwyczajny, robinia akacjowa, topola kanadyjska, jarząb pospolity, wierzba biała, olcha czarna, wiąz szypułkowy, lipa holenderska, dąb szypułkowy, magnolia pośrednia i jesion wyniosły. Obwód niektórych drzew wynosi ponad 400 cm (np. wierzba biała), jest tu kilka okazów z obwodem pnia powyżej 300 cm (np. dąb szypułkowy) i kilka z obwodem powyżej 200 cm (np. olcha czarna).</p>
<p>Obecnie w dawnym domu zdrojowym mieści się dom pomocy społecznej, z dawnego parku zdrojowego korzystają pensjonariusze DPS. Dawny park zdrojowy został wpisany na wojewódzką listę zabytków w styczniu 2003 roku. </p>
Poczta<p>W centralnej części miasta, przy głównym rynku, na południe od kościoła odnajdziemy XIX-wieczny budynek poczty. Obiekt został zaprojektowany w 1885 roku, nieznana jest jednak data końca budowy, ani nazwisko architekta. Przypuszcza się, że obecny budynek poczty został wzniesiona na miejscu poprzedniego obiektu.</p>
<p>Budynek został zaprojektowany na planie litery L. Obiekt jest dwukondygnacyjny, oba skrzydła zwieńczone są dwuspadowym dachem. Elewacja frontowa jest siedmioosiowa, w centralnej części fasady umieszczony jest ryzalit. Piętra poczty oddzielone są gzymsem. Boczna elewacja jest dwuosiowa. Obiekt został wzniesiony z cegły ceramicznej, całość jest otynkowana. Dawniej w ryzalicie w centralnej części głównej fasady znajdował się napis „KEISERLICHES POSTANT”. </p>
<p>Po zakończeniu II wojny światowej w budynku przy Rynku 3 umieszczono Urząd Poczty Polskiej oraz mieszkania.</p>
<p>Kubatura obiektu wynosi 2766 metrów sześciennych, całkowita powierzchnie użytkowa to 351 metrów kwadratowych. Obiekt został wpisany na wojewódzką listę zabytków w grudniu 1993 roku.</p>
Podziemne Trasy Szczecina<p>Szczecińskie Podziemne Trasy Turystyczne znajdują się przy ulicy Kolumba 2 (Dworzec PKP Szczecin Główny) w czasie remontu torowiska wejście od ulicy Owocowej, przez kładkę na Peron 1.</p>
<p>Podziemne Trasy Szczecina to galeria ponad 70 wystaw tematycznych ciekawie oświetlonych, udźwiękowionych i opisanych w trzech językach. Przegotowane są trzy trasy połączone ze sobą fizycznie i chronologicznie. Czerwona to rekonstrukcja życia w schronie do końca wojny, historia bombardowań Szczecina i przekazania miasta Polakom, do tego plan zdjęciowy filmu „Wielka Ucieczka na północ” kręconego min. w tym schronie, a będącego kontynuacją słynnego wątku historycznego tzw. Wielkiej Ucieczki pilotów Raf przez Szczecin do Anglii. Niebieska Trasa to oryginalne przestrzenie będące do 1992 roku tajnym miejscem ćwiczeń formacji Obrony Cywilne PKP, tu poczujesz ducha historii Zimnej Wojny, usłyszysz nagrania propagandowe, zobaczysz ciekawy film edukacyjny. Ostania to skok w czasy PRL-u widziane przez pryzmat życia codziennego, jego radości i bolączki. Trasa żółta to Selfie z PRL-em, gdzie możesz zrobić śmieszne zdjęcia z historią w tle min. na podziemnej plaży, albo z misiem z kultowego filmu Stanisława Barei.</p>
<p>Całkowita powierzchnia to 3000 m2, na zwiedzenie wszystkich wystaw trzeba przeznaczyć średnio 1,5 h. Obiekt jest dwupoziomowy z 5 piętrową klatką, umieszczony na głębokości 21 m pod ziemią.</p>
<p>Bilet ulgowy przysługuje: uczniom, studentom, emerytom, rencistom, niepełnosprawnym, dzieciom od 6 lat oraz posiadaczom Szczecińskiej Karty Turystycznej.</p>
<p>Dzieci do 5 roku życia zwiedzają gratis.</p>
<p>W przypadku rezerwacji grupowych (powyżej 10 osób) można zamówić przewodnika.</p>
<p>Samodzielne zwiedzanie nie wymaga rezerwacji, jest możliwe w godzinach otwarcia Podziemnych Tras Szczecina, ostanie bilety sprzedawane są 1h przed zamknięciem.</p>
<p>Jak trafić na zwiedzanie 6 kroków:</p>
<p><img src="https://portale02.wzp.pl/media/photos/17102/l.png" alt="" /><img src="https://portale02.wzp.pl/media/photos/17106/l.png" alt="" /></p>
<p><img src="https://portale02.wzp.pl/media/photos/17103/l.jpg" alt="" /> peron 1</p>
<p><img src="https://portale02.wzp.pl/media/photos/17104/l.jpg" alt="" /> szklana wiata - schodami na dół</p>
<p><img src="https://portale02.wzp.pl/media/photos/17105/l.jpg " alt="" /> stary tunel pasażerski - start do zwiedzania 3 połączonych tras</p>
<p> </p>
<p> </p>
Pole Namiotowe "Marigold"<p>Pole Namiotowe Marigold powstało z myślą o tych, którzy cenią sobie wypoczynek na łonie natury z dala od wielkomiejskiego zgiełku. To takie miejsce pośrodku niczego. Otwarte jest dla wszystkich: dla turystów pieszych, rowerzystów, dla rodzin z dziećmi, ze zwierzętami lub bez, gości na pobyt krótkoterminowy lub długoterminowy. Miejsce znajdzie się dla każdego. Dla gości dostępne są dwie jurty oraz namiot wiking, pamiętajcie tylko żeby zabrać ze sobą wszystkie potrzebne rzeczy do spania w takich namiotach :) A na rano można zamówić pożywne śniadanie. Na miejscu dostępne są umywalnia, prysznic outdoorowy, miejsca ogniskowe, wiata, hamaki, miejsce do przygotowywania posiłków, lodówka, pralka, podstawowy sprzęt do naprawy rowerów. Położone jest w malowniczej wsi Mirowo, w gminie Moryń. Usytuowane pomiędzy trzema jeziorami – Mętno, Morzycko, Jeleńskie. Bliskie sąsiedztwo Karpat Moryńskich sprzyja wyprawom w nieznane. Miłośnicy ptaków odnajdą w Ostoi Cedyńskiej interesujące gatunki. Przebiegająca w odległości 2,5 kilometra rowerowa Trasa Pojezierzy Zachodnich sprzyja organizacji wycieczek rowerowych. Nocować można w swoich namiotach, kamperach, kampervanach, hamakach ale można też skorzystać z przygotowanej infrastruktury.</p>
Pomnik Kolejarza<p style="text-align: justify;">Autorem pomnika jest Ryszard Chachulski, który zaprojektował także pomnik Marynarza znajdującego się przy al. Fontann. Postać Kolejarza została odsłonięta w 1964 roku. Przedstawia ona człowieka, który przestawia zwrotnicę. Zdaje się on pracować ciężko, o czym świadczy jego dobrze wyrzeźbione ciało. Jest częściowo rozebrany co sugeruje, że wykonuje on swoje zadania w upalny dzień. Materiałem użytym do wykonania rzeźby jest sztuczny kamień. Jej wysokość razem z cokołem to ok. 3 m. Pomnik pasuje idealnie do miejsca i jest często pierwszym punktem, na który zwracają uwagę turyści po wyjściu z Dworca Głównego. Stojąc pod pomnikiem można podziwiać jego piękno, a zarazem prostotę, jednocześnie obserwując Odrę.</p>
Pomnik poległych i zaginionych żołnierzy I wojny światowej<p>Pomnik upamiętniający żołnierzy poległych i zaginionych w I wojnie światowej w Trzcińsko-Zdroju (niemieckie Bad Schönfliess) został ufundowany w 1921 roku. Zabiegali o niego kombatanci i mieszkańcy miasta. Pomnik chciano kilkakrotnie likwidować, jednak przetrwał on do dziś. W ostatnich latach został odrestaurowany. Ma on formę obelisku z wykutym krzyżem żelaznym. Na froncie znajduje się tablica, a na niej data 1914-1918. Odczytać możemy z niej napis: "Naszym ukochanym braciom, którzy ponieśli śmierć w światowej wojnie" oraz dwie kolumny nazwisk żołnierzy i daty ich śmierci. Dwie kolumny nazwisk rozdziela miecz zakończony sercem. Osoby, których nazwiska znajdziemy na tablicy, to m.in.: Paul Gollnick (24.12.1914), Franz Fredrich (09. 05.1914), Erich Zastrow (25.12.1914), Franz Schulz (10.7.1916), Fritz Gollnick (11.02.1915), Walter Gericke (26.11.1916), Max Glase (26.02.1915), Herman Katzke (30.07.1917), Emil Unrath (29.03.1915). Na dole tablicy pod wymienionymi poległymi znajduje się jeszcze napis o treści: "Wierni i wdzięczni! Męskie Stowarzyszenie Gimnastyczne „Naprzód” Trzcińsko Zdrój".</p>
Pomnik upamiętniający saperów<p>Pomnik upamiętniający saperów postawiono w miejscu, w którym od 14 do 20 kwietnia 1945 roku miała miejsce przeprawa przez Odrę organizowana przez: 1. Batalion Saperów 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki oraz 8. Batalion Saperów 1. Brygady Saperów podczas marszu na Berlin. </p>
<p>Monument składa się z dwóch interesujących abstrakcyjnych kształtów, symbolizujących wybuchy pocisków w wodzie.</p>
Ratusz<p>W południowej części miasta, przy ul. Rynek 15 odnajdziemy XV-wieczny ratusz. Gotycki budynek został wzniesiony w XIII wieku jako dom kupców. Na przełomie XIV i XV wieku obiekt został rozbudowany, a w XVI wieku dorobiono późnogotyckie ozdobne szczyty, sklepienie krzyżowe i siatkowe. Ratusz został wybudowany na rzucie prostokąta, budynek jest z czerwonej cegły pokrytej tynkiem. Dwukondygnacyjny obiekt jest podpiwniczony i zakończony dwuspadowym dachem pokrytym ceramiczną dachówką.</p>
<p>W części pomieszczeń odnajdziemy krzyżowo – żebrowe sklepienia, a w dawnej sali sądowej sklepienia siatkowe z polichromią z XVI wieku. Polichromie z motywami roślinnymi i geometrycznymi zostały odkryte podczas prac konserwatorskich, przeprowadzonych w latach 80. XX wieku.</p>
<p>Obiekt na przestrzeni wieków był wielokrotnie remontowany, przebudowywany i odbudowywany. Przez to budynek często zmieniał swój wygląd, ale w fundamentach ratuszu zachowała się jego najstarsza część. Gruntowne prace remontowe były wykonane po wojnie trzydziestoletniej, w drugiej połowie XVII wieku, na przełomie XIX i XX wieku. Ostatni znaczący remont został przeprowadzony na przełomie lat 80. i 90. XX wieku.</p>
<p>Ratusz pełnił wiele funkcji, a każda z kondygnacji była wykorzystywana do innych celów, w zależności od potrzeb mieszkańców. Sale były wykorzystywane w celach handlowych, urzędowych, religijnych czy sądowniczych. Do początków XIX wieku na parterze odbywały się jarmarki, po wojnie mieścił się tam karcer oraz posterunek policji. Obecnie ratusz służy administracji miejskiej. Na parterze odnajdziemy sale urzędników, na piętrze gabinet burmistrza oraz dużą salę, w której odbywają się sesje Rady Miasta i udzielane są ślubu cywilne.</p>
Ruiny kościoła w Pargowie<p>Ruiny kościoła w Pargowie to pozostałość po pięknej XIV-wiecznej świątyni, która nie przetrwała do czasów współczesnych. Kościół wybudowany został na planie prostokąta. Była to świątynia salowa, murowana z kwadr granitowych. W późniejszym czasie od strony północnej dobudowana została do niej zakrystia. Do dziś zachowały się wyłącznie ściany kościoła, w których widoczne są otwory okienne i portale. Dwa do dziś widoczne portale znajdują się od strony północnej i południowej. Od zachodu zaś w fasadę kościoła wkomponowany został pomnik nagrobny z piaskowca w formie portyku arkadowego. Jest to najciekawszy i najcenniejszy element tej budowli. Znajdowała się tam niegdyś tablica, po której dziś zostało już puste miejsce, a nad nią, co obserwować możemy do dziś – widniał i widnieje herb rodziny von Blumennthal. Świątynia funkcjonowała do roku 1945, a po II wojnie światowej zaczęła stopniowo popadać w ruinę. Urokliwe pozostałości po kościele otoczone są wybrakowanym, niewysokim kamiennym murem, porośniętym gdzieniegdzie bluszczem.</p>
<p>Na terenie przykościelnym znajdował się niegdyś cmentarz. Cmentarz ten powstał prawdopodobnie w I połowie XIX wieku. Znajdują się tutaj fragmenty płyt nagrobnych, elementy, na których niegdyś umieszczano żeliwne krzyże, a także dwa dość dobrze zachowane, choć obficie porośnięte bluszczem obramowania po grobowcach. Cały obszar porośnięty jest gęsto dziką roślinnością, spod której wyłaniają się relikty przeszłości. Ciekawie zdobione elementy nagrobne przyciągają uwagę odwiedzających te okolice.</p>
<p>Znajduje się tutaj także sporo dostojnych i wiekowych drzew.</p>
<p> </p>
Ruiny młyna wodnego
Rzeka Tywa<p dir="ltr"><span style="font-size:12px"><span style="background-color:transparent; color:rgb(0, 0, 0); font-family:verdana">Rzeka Tywa ma długość ok. 48 km i powierzchnię dorzecza 264,5 km². Przepływa przez 8 jezior rynnowych: Trzcińskie, Dołgie (Dłużyna), Grzybno (Leśne), Grodzkie (Zamkowe), Długie, Długie Bańskie (Dłużec), Mostowe, Święte. Charakteryzuje się stosunkowo dużymi spadkami i silnym prądem. Raz jest rzeką łąkową, raz leśną, a raz wręcz górską. Ta różnorodność pozwalała na budowę młynów, a także jazów i progów do celów melioracyjnych. Pozostało 29 takich budowli. Obecnie służą także do zaopatrywania w wodę systemów stawowych oraz jako niewielkie elektrownie (7 sztuk). Tywa jest niedużą rzeką. Średnia szerokość koryta to raptem 1 m w rejonie źródłowym i do 6 m w środkowym biegu rzeki. Poza tym jest płytka, maksymalna głębokość to 0,79 m w odcinku środkowym, a minimalna 0,18 m w obszarze źródłowym.</span></span></p>
<p><span style="font-size:12px"><span style="background-color:transparent; color:rgb(0, 0, 0); font-family:verdana">W ciągu ostatnich 200 lat dolina Tywy uległa dużym zmianom krajobrazowym. Została silnie przekształcona w latach 30. XX wieku, a następnie uległa ponownej renaturalizacji w okresie powojennym. Dzięki temu stanowi przykład dość dobrze zachowanego naturalnego systemu rzecznego. Wiąże się to jednak z tym, że Tywa jest trudno dostępna dla odwiedzających ją kajakarzy. Spływ tą rzeką nie należy do łatwych, dlatego nie nadaje się dla osób, które będą pierwszy raz zasiadać w kajaku. Jedynie w górnym biegu jest stosunkowo łatwa i bezpieczna. Jednak wiele czynników sprawia, iż jest bardzo uciążliwa. Między innymi przyczynami są zarastanie połączeń między jeziorami, zazwyczaj niski stan wody oraz częste przenosiny kajaka przy okazji byłych młynów, zwalonych pni i innych przeszkód. Jeśli kogoś Tywa jeszcze nie zniechęciła to warto wybrać się na spływ zimą i wczesną wiosną, gdyż wtedy poziom wód jest najwyższy. Na przepłynięcie całości trzeba przeznaczyć ok. 4-5 dni. Po drodze warto zobaczyć ruiny zamku joanitów w Swobnicy, XIII-wieczny kościół z ciosów granitowych w Baniach, czy dwór w Tywicy. </span></span></p>
Samoobsługowa stacja naprawy rowerów
Samoobsługowa stacja naprawy rowerów<p>Stacja znajduje się przy parkingu i campingu.</p>
Skatepark w Przecławiu, gm Kołbaskowo<p>Skatepark w Przecławiu jest obiektem ogólnodostępnym, korzystanie z niego jest nieodpłatne. Powierzchnia obiektu wynosi ok. 1000 m<sup>2</sup>. Skatepark wyposażony jest w różnego rodzaju przeszkody – najazdy czy też zeskoki umożliwiające wykonywanie zróżnicowanych trików. Na terenie skateparku obowiązuje regulamin, który umieszczony jest przy obiekcie. Obiekt nie jest bezpośrednio oświetlony, dlatego też dostępny jest wyłącznie w ciągu dnia.</p>
Stacja Klępicz<p><strong>Stacja Klępicz od początku powstania ścieżki gości rowerzystów, którzy mogą tu odpocząć i zostawić ślad po sobie. Twórczynią tego miejsca jest Pani Jolanta Kurpiel i jej rodzina. </strong></p>
<p>To piękne miejsce zostało stworzone od serca. Pani Jolanta wraz z rodziną przygotowała miejsce odpoczynku własnymi siłami i środkami. Jest tu kolorowo dzięki licznym kwiatom i ozdobom. Drzewa rzucają cień w którym zmęczeni podróżą rowerzyści mogą usiąść i odpocząć. Są przygotowane stoły. Jest butla z gazem, czajnik, woda i szafka w której znaleźć można herbatę, kawę i cukier. </p>
Stare Miasto<p>Moryń jest jednym z najmniejszych miast w województwie zachodniopomorskim, liczy zaledwie ok. 1600 mieszkańców. Początków Morynia należy szukać w X wieku – wtedy założony został gród obronny, a obok niego osada rybacko-rolnicza. Prawa miejskie zostały nadane Moryniowi jeszcze przed 1306 rokiem. W XIV wieku wybudowano obwarowania miejskie. Już w 1320 roku miasto dołączyło do Nowej Marchii. W XV wieku miastem władali Krzyżacy – wtedy też (1433 rok) znaczących zniszczeń dokonali husyci. W XVIII wieku miasto przetrwało 3 poważne pożary. W czasie rządów hitlerowskich w mieście utworzono tzw. Szkołę Ojczyźnianą, której celem było germanizowanie polskich dzieci (jedna z dwóch na Pomorzu).</p>
<p>Miasto leży poza głównymi szlakami komunikacyjnymi, podczas II wojny światowej nie poniosło większych strat (zniszczono ok. 15%). Dzięki temu zachowało się większość cennych zabytków. Stare miasto niemal w całości otoczone jest wysokim na 4,5 metra średniowiecznym murem obronnym (jego średnica wynosi ok. 300 metrów) i jako całość w 1956 roku zostało wpisane na wojewódzką listę zabytków.</p>
<p>W murach starego miasta odnajdziemy kościół pod wezwaniem Świętego Ducha, który został wybudowany w drugiej połowie XIII wieku w stylu późnoromańskim. Trójnawowy obiekt wzniesiony z ciosów granitowych został powiększony w XIV wieku. Wewnątrz odnajdziemy XII- wieczny romański ołtarz z kostki granitowej starszy od kościoła o ok. 100 lat), barokową ambonę i fragmenty średniowiecznych polichromii.</p>
<p>We wschodniej części rynku, przy pl. Wolności 1 odnajdziemy ratusz – XIX – wieczny gmach z klasycystycznym portalem. Obiekt został odbudowany po pożarze w 1961 roku. Przed budynkiem znajduje się fontanna z rzeźbą raka. Posąg nawiązuje do lokalnej legendy, wg której niegdyś w mieście żył chłopak o imieniu Rak. Podczas ataku brandenburskiego przedarł się przez wojska najeźdźcy i sprowadził armię książęcą, która włączyła się do walk. Młodzieniec zginął jednak podczas starcia. Według legendy w księżycowe noce jego dusza wychodzi z jeziora Morzycko pod postacią raka i strzeże Morynia.</p>
<p>Przy ul. Rynkowej 27 odnajdziemy neogotycki budynek z 1874 roku – niegdyś mieścił się tutaj dawny zakład dla sierot, ufundowany przez Christiana Ferdinanda Kocha. W 1903 roku przed budynkiem postawiono pomnik założyciela. Obecnie mieści się tutaj Dom Pomocy Społecznej dla upośledzonych dzieci, prowadzony przez siostry zakonne benedyktynki-samarytanki Krzyża Chrystusowego.</p>
<p>W skład zabytkowego starego miasta wchodzą także budynki mieszkalne z XVIII i XIX wieku wraz z układem ulic. Część obiektów ma tak zwane przedproża. Stare miasto w Moryniu zostało wpisane na listę zabytków w lutym 1956 roku. </p>
Stare miasto<p>Najprawdopodobniej początkiem miasta był gród plemienia Lubuszan, który wchodził w skład pomorskiej kasztelani cedyńskiej. Średniowieczna osada znajdowała się na szlaku handlowym, który łączył Wielkopolskę z ziemiami wieleckimi. Pierwsze wzmianki dot. wsi pochodzą z 1248 roku. Najprawdopodobniej w połowie XII wieku, jeszcze przed 1233 roku Trzcińsko-Zdrój otrzymało prawa miejskie, a 1281 roku miastu nadano prawa targowe.</p>
<p>W XIV wieku Trzcińsko-Zdrój zostało otoczone murami obronnymi. W XV miasto zarządzali Krzyżacy, podczas ich panowania miasto została zaatakowane i zniszczone przez husytów. Trzcińsko-Zdrój zostało doszczętnie zniszczone podczas wojny trzydziestoletniej, a ludność wymordowana. Spokojniejsze czasy dla miasta przyszły dopiero w XVIII wieku, gdy sytuacja gospodarcza zaczęła się poprawiać dzięki rozwojowi rzemiosła. Pod koniec XIX wieku jeden z miejscowych lekarzy odkrył w okolicy miasta pokłady torfów borowinowych, dzięki temu w 1898 roku w Trzcińsku-Zdroju założono zakład leczniczy, a miasto przekształcono w miejscowość uzdrowiskową. I chociaż taką funkcję Trzcińsko-Zdrój pełniło do końca II wojny światowej, człon „Zdrój”, który jest zarezerwowany dla uzdrowisk pozostał w nazwie.</p>
<p>Mimo wielu wojen przeprowadzonych na przestrzeni wieków w Trzcińsku-Zdroju zachował się średniowieczny układ ulic. Obwarowania miejskie, które zostały wzniesione w średniowieczu przetrwały do naszych czasów w znacznej części. W linii obwarowań zachowało się pięć baszt łupinowych, dwadzieścia prostokątnych, dwie baszty – Prochowa i Bociania i dwie bramy miejskie – Myśliborska i Chojeńska. Fortyfikacje zostały wzniesione z kamienia polnego i cegły.</p>
<p>W centralnym punkcie starego miasta odnajdziemy średniowieczny ratusz, który został wybudowany w XIII wieku jako dom kupców. Przy ul. Kościelnej, obok rynku odnajdziemy wczesnogotycki kościół farny MB Nieustającej Pomocy, który został wzniesiony w drugiej połowie XIII wieku. Na liście zabytków znajduje się także kamienica, która mieści się na rogu ul. Kościuszki i Chojnickiej, a także budynek (obecnie przychodnia) przy ul. 2 Lutego 20.</p>
<p>Teren starego miasta w Trzcińsku Zdroju został wpisany na listę zabytków w kwietniu 1955 roku. </p>
Szkoła<p>Szkoła znajduje się w centralnej części starego miasta Trzcińska-Zdroju. Obiekt został wzniesiony na planie odwróconej Litery L. Budynek jest właściwie trzybryłowy – wschodnie i zachodnie skrzydło mają formę leżących prostopadłościanów, które są nakryte kopertowymi dachami, a jednokondygnacyjna przybudówka jest leżącymi prostopadłościanem z pulpitowym dachem. Na listę zabytków wciągnięte są tylko oryginalne budynki (bez wtórnej dobudówki).</p>
<p>Budynek szkoły został wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku, w miejscu, które od lat było związane z instytucjami szkolnymi. Niestety nie zachowały się żadne dokumenty, które pomogłyby wskazać dokładną datę powstania zabudowy oraz nazwisko architekta. Budowla została wzniesiona z cegły na fundamentach z kamienia polnego, trzykondygnacyjny budynek jest podpiwniczony. Wewnątrz szkoły w części pomieszczeń zachowały się drewniane podłogi, drewniane poręcze. Nie zachowała się stolarka okienna, wymieniono także część stolarki drzwiowej. Elewacja obiektu jest pięcioosiowa od strony wschodniej i dziesięcioosobowa od strony północnej i południowej. We frontowej części elewacji odnajdziemy ozdobne wstawki w formie tzw. wolego oka.</p>
<p>Po 1945 roku w budynek wciąż był wykorzystywany zgodnie z jego przeznaczeniem. Obecnie działa w nim szkoła podstawowa. Obiekt został wpisany na wojewódzką listę zabytków w lipcu 2010 roku. </p>
Teren starego miasta<p>Początków Gryfina należy upatrywać w średniowiecznej osadzie rybackiej. Gryfino prawa miejskie otrzymała w 1254 roku. Najintensywniejszy rozwój miasta przypadł na XIII-XIV wiek. By obronić miejscowość przed napadami Brandenburczyków, pod koniec XIII wieku wybudowano podwójny wał drewniano-ziemny, zaś w XIV wieku wzniesiono obwarowania miejskie.</p>
<p>Z linii fortyfikacji zachowały się jedynie nieliczne fragmenty oraz brama Bańska. Najlepiej prezentuje się odcinek murów w południowo-wschodniej części miasta - ma ok. 70 metrów długości.</p>
<p>Stare miasto Gryfina zachowało średniowieczny układ ulic z rynkiem w centralnej części. Przy głównym placu odnajdziemy romański kościół Narodzenia NMP, który został wybudowany w latach 1254 – 1278 i przebudowany w stylu gotyckim na przełomie XV i XVI wieku. Kościół Narodzenia NMP jest jednym z większych na Pomorzu Zachodnim. Świątynia została wzniesiona na planie krzyża greckiego. Szczyt zdobi wieża z neobarokowym hełmem i latarnią. Wewnątrz obiektu odnajdziemy gwieździste sklepienie oraz renesansową ambonę z 1605 roku. Najcenniejszym wyposażeniem kościoła jest pochodzący z 1580 roku ołtarz główny, autorstwa Dawida Redtela. Dziś część ołtarza (nastawa) znajduje się w Muzeum Narodowym w Szczecinie, w świątyni w Gryfinie pozostała predella z przedstawieniem „Ostatniej Wieczerzy”. Obecny, neogotycki ołtarz pochodzi z XIX wieku. Organy, które znajdziemy w kościele są dziełem słynnego, szczecińskiego producenta - Barnima Grüneberga.</p>
<p>Przy skrzyżowaniu obecnych ul. 1 Maja i Sprzymierzonych znajduje się zabytkowy budynek poczty z 1883 roku. Lokalizacja poczty nie jest przypadkowa i wiążę się z uruchomieniem w 1877 roku linii kolejowej na trasie Kostrzyn-Szczecin.</p>
<p>Niestety Gryfino znacznie ucierpiało podczas walk w 1945 roku. Zniszczono większość zabytkowej zabudowy. Stare miasto Gryfina zostało wpisane na listę zabytków w październiku 1955 roku.</p>
Wiatrak holenderski<p>Obecnie Otoki są administracyjną częścią Lubanowa, od centrum wsi oddalone są 800 metrów na wschód. W 2013 roku na terenie Otoków mieszkało 5 osób.</p>
<p>W Otokach jedynym zabytkiem jest XIX-wieczny wiatrak holenderski. Budowla została wzniesiona w latach 70, obiekt został wybudowany najprawdopodobniej pomiędzy 1871 roku, a 1888 rokiem – w 1871 roku nie pojawiają się jeszcze żadne wzmianki dotyczące wiatraka, zaś na mapach z 1888 roku już odnajdziemy ten budynek. Według ustnych przekazów wiatrak działał tylko do przełomu XIX i XX wieku, wówczas na potrzeby wsi wystarczająca była praca istniejących młynów – dolnego i górnego, wybudowanego w 1895 roku. Po 1945 roku wiatrak został ponownie uruchomiony przez polskiego młynarza i działał do 1960 roku. Przez kolejne 30 lat obiekt był nieużywany i popadał w ruinę. Dopiero w 1990 roku budynek został wykupiony przez prywatnego inwestora.</p>
<p>Wiatrak holenderski w Otokach został wybudowany na planie okręgu o średnicy 815 cm. Obiekt ma charakterystyczną dla tego typu wiatraków bryłę w formie ściętego stożka. Jeszcze w latach 80. XX wieku całość była nakryta dwunaczółkowym dachem. Pierwotnie obiekt (łącznie z dachem) miał 1100 cm wysokości. Budowla została wzniesiona z czerwonej cegły. Wewnątrz budynek był podzielony drewnianymi stropami belkowymi na trzy kondygnacja. Na samej górze znajdowały się mechanizmy obrotowe czapy i część urządzeń transmisyjnych. Dziś z wyposażenia wiatraka zachowało się niewiele: drewniany wał sztorcowy na posadzce, metalowe koło trybowe na belkach stropowych, fragmenty odsiewacza cylindrycznego i dwa kamienie mlewnika o średnicy 145 cm. </p>
XIV-wieczny Zamek Joannitów w Swobnicy<p>Od pierwszej połowy XIII wieku Swobnica wraz z okolicznymi terenami należała do zakonu templariuszy, którzy swą główną siedzibę mieli we wsi Rurka. Po likwidacji zakonu w 1312 roku majątek templariuszy został przejęty przez jonitów, którzy przez konflikt z mieszkańcami Rurki i okolicznym rycerstwem byli zmuszeni opuścić przejęty majątek w Rurce i przenieść się do pobliskiej Swobnicy.</p>
<p>Czerpiąc doświadczenia z Rurki zakonnicy zdecydowali się wznieść bardziej obronny obiekt. W 1377 roku joannici mieli już pozwolenie na budowę. Zamek w Swobnicy został wybudowany pod koniec XIV wieku. Ceglana budowla została stworzona na planie kwadratu i otoczona 15-metrowym murem, dodatkowo przy bramie postawiono 35-metrową wieżę, która wzmocniła fortyfikacje majątku.</p>
<p>Po wojnie trzydziestoletniej zamek został przejęty przez szwedów, a w 1680 roku obiekt kupiła żona elektora brandenburskiego. Na jej polecenie budowla została przebudowana w trzyskrzydłową, barokową rezydencję myśliwską. W czasie modernizacji obiektu rozebrano zachodni odcinek muru obronnego, wraz z bramą, zaś w pozostałych częściach utworzono otwory okienne. Mimo remontu nowi właściciele zachowali ceglaną elewację oraz wieżę – do której doprowadzono schody z poziomu dziedzińca (wcześniej wejście na wieżę było możliwe jedynie z ganku strzelniczego, który znajdował się na wysokości 16 metrów). Zamek pozostał w rękach Hohenzollernów do 1945 roku.</p>
<p>Po zakończeniu II wojny światowej zamek został okradziony, w późniejszym czasie obiekt był wielokrotnie dewastowany przez „poszukiwaczy skarbów”, którzy m.in. przebijali kominy w zamku. W czasie PRL zamek pełnił funkcję siedziby PGR, które najpierw miało tutaj swoje biura, a następnie utworzyło w zamku spichlerz. W 1993 roku obiekt został kupiony przez prywatnego inwestora z Belgii, który miał go wyremontować. W 2008 roku zawaliło się najstarsze skrzydło obiektu. W 2011 roku gmina Banie odzyskała zabytek, rok później wyremontowano wschodnie skrzydło zamku i dach. W 2013 roku zakończył się remont wieży.</p>
<p>Zamek jest otoczony 2,5 ha parku krajobrazowego z XIX wieku, z bogatym drzewostanem. Na liście zabytków zamek jest od marca 1957 roku. Od sierpnia 2009 roku działa Stowarzyszenie Zamek Swobnica, którego głównym zadaniem jest odratowanie zabytku. </p>
13
11.8
14.3
16
12.8
11.8
18.5
19
18.5
18.5
25.8
25.5
23.3
21.8
21
6.8
7
8
8
9.5
9.3
8.3
10.3
11
12
19.8
27.5
28.3
28.3
28.3
28
21.3
15
17.5
18.5
18.8
18.8
18.8
18
17.3
15.3
15.8
17
17.5
18.5
19.3
23.3
23
22.5
22.8
23
23
23.8
23.8
24.3
25.8
25.8
26
26.8
27.3
27.5
28.8
28.8
28.8
28.8
30.5
30.8
31
31
30.5
31.3
31.5
31.8
31.5
30.8
31
32.3
34.5
34.3
35.3
34.5
34.8
34.5
34.5
34.5
35.8
36.8
37.8
45.5
46.3
46.3
55.5
55.8
57
57.3
57.3
56.5
56.5
40.5
40
39.8
39.8
40
40
38.3
33.5
33
32
31.8
31.5
33
33
31.8
30
30.8
31.5
31.5
31
31.8
32
32
32
32.3
33.3
34
29.5
28.3
29.3
30.8
31.3
31.3
30
29.8
30.5
29.8
26.5
27
27.3
29.8
31
31
31
30.5
30.8
30.5
28.5
29.3
26.5
28
25.5
28
28
28
28.3
28.8
29.5
33.3
33.5
36.5
41
42.8
42
43.3
43.3
43.3
43.5
43.8
42.5
42.8
43
42.8
43
43
46
46.5
46.8
48.3
47
46.8
46.5
47.5
51.5
53.3
54.3
52.3
39.8
38
35.8
18
18.8
19.8
19.5
18
19.5
18.8
16.8
15.5
15.5
15
15
14
8.3
8
10
9.5
9.8
10.8
13.8
14.3
14
5.3
5
5
7.8
10
10.5
10.5
8.8
9.5
11
16.5
17.5
19.8
26.8
21.8
20.8
20.5
17.5
16.8
18.5
18.5
18.8
19.5
18.3
18
21.5
22.5
21.3
18.8
16.5
16
15.5
14.5
10.3
9
8.5
9.8
10.3
8
7.3
7.3
7.3
7.5
7
8.3
8.3
7.5
6.3
6.8
3.3
3
1.5
1
1.3
2
3
2.8
2
2.5
3
1.5
0.5
0.5
1.3
1.8
2.5
3.8
6.3
7
6
4.3
2.8
2.8
3.3
5
5.5
5.8
5.3
4.8
4.5
3.8
3
2.8
2.3
1.8
1.5
1.8
2.5
2.5
0.5
1.3
1.7
1.4
1.4
1.4
1.3
1.2
1.8
1.7
1.8
1.3
1.4
1.2
1.1
1.9
1.2
1.5
2
1.4
1.7
1.8
1.7
0.7
0.9
1.4
1.6
2
1.8
1.9
1.7
2
1.1
1.4
1.3
1.6
1.7
1.8
1
1.7
1
1.6
1.6
1.8
1.6
1.5
1.5
1.6
2
1.3
2.3
5.3
5.8
8
8
8.5
8.3
10.5
11.5
15.5
19
17.3
15.3
3.8
2
1.8
1.8
2.3
3.5
4
3.3
3
2.3
2.7
4.1
0.5
0.5
0.8
4.1
2.3
1.3
3.2
1.5
1.5
7
12.3
5.3
4
2.8
1.3
0.3
2
1
1.8
3.6
4.1
5.4
0.3
0.3
4.5
3.3
1.4
0.9
0.7
1.4
2
1.9
1.6
1.5
1
1
1.3
1.5
1.7
1.8
1.5
1.6
1.3
1.1
1.5
3
1.7
0.8
1
1.8
0.8
0.5
1.8
3
3
2.3
2.3
2.3
1.8
1.5
1.3
1.5
1.5
1.8
2.8
5
5.3
5.5
5.8
5.3
1.8
1
1
1.5
2
2.3
1.3
1.6
2.1
1.9
1
1.3
2.3
2
1
1
3.3
3.5
3.5
1.3
1.3
2.3
0.8
2.6
2.3
3.4
2.9
1
0.8
5.4
4.8
2.5
0.8
3
2.3
0.8
0.8
4
5
3.3
2
0.5
2.3
2.8
1.3
1.8
0.5
0.3
3
0.8
3.5
4.3
5.3
4.5
6.8
4
3.1
0.8
0.5
1
0.5
0.5
1
1.3
1.8
3.8
0.3
0.3
2.5
1.5
3.5
3.4
4.7
1.8
1.5
1.5
1.8
0.8
0.5
0.8
0.8
0.8
0.5
1.3
1.9
1.8
2
1.7
2.5
2.6
0.8
2
1.5
0.8
1
0.8
0.5
2.9
0.3
2.5
2.8
3.6
3
2.5
3
2.5
2.9
3
1
1.5
1.3
2.9
4.2
1.3
3
1.3
2.3
1.3
2.6
2.6
2.9
2.7
2.9
2.9
3.8
2.7
4
5
4.9
3.3
2.4
2.1
1
2
2
2
2
1.4
1.4
2.8
1
0.5
6.8
4.8
7.3
4.5
1
1.5
8.8
12
10
6.8
4.5
3
4.5
4.5
3.3
2.8
3.3
2.8
1.3
1.5
6.4
6.5
6.1
7.6
7.3
1.3
3.5
6.5
3.8
5
2.3
2.5
3.3
3.8
5.8
5
4.3
4
4
5
3
3.5
7.3
5.8
5.5
6
6
6.5
6.8
6.3
6.5
6.5
6.5
6.3
6.3
5
6.3
6.8
11
10
10.3
10.5
6.8
4.3
4.5
2.3
1
2.5
3
2.3
1.3
1.3
1.8
2.8
3.5
3.5
3.3
2.5
2
2.5
2.3
2
1
1.5
0.8
2
1.8
1.5
0.3
1.3
2
0.5
0.5
3.5
4.3
5
4.5
4.3
3.3
4.5
5
4.8
19.3
17
15.5
17
27.8
16.8
25.3
27
26.8
28.3
29.3
32.5
36.5
33
33.5
43.8
43.3
42.5
43
40.8
42.5
46.5
45.3
48.5
50.3
50
50.3
51.3
51.3
53.3
59.5
57.5
59.5
58
56.3
57.5
58.5
58.8
59.3
59
57.5
57
57.8
57
58.3
59.8
58.8
58.5
59.5
59.8
52.5
52
58
59.5
61.3
63.8
67
68
68
63.5
60.5
59.3
57.5
56.8
56.8
58.3
61
61
60.8
60.5
60.8
60.8
61
61.5
62.8
65
63
59.3
57.8
59
58.5
59
60.3
57
56.8
58.3
59.3
58.8
57
58.3
58.3
58.5
59
59.5
61
61.8
61.8
62
62.3
62.5
62
62
62
65.8
61.5
64
66.5
72.5
73.8
74
74
73
73
68.5
66.5
58.8
59.5
60.8
61.5
62
70
75
79.3
80.5
80.3
78.8
76.3
76.3
76.8
79.3
79.8
78.8
80.8
83.8
82.5
82.5
82.3
81.3
80.8
78.8
77
79.3
87.8
89.5
92.8
93.3
75.5
67
60.8
59.8
59.3
58.5
56.8
52.5
50.8
50.8
54.5
54
54.5
54.3
54.3
54.3
54.3
54.8
57
57.3
55.3
55
55.3
55
53.8
55.8
56.3
60
60
60
60
63.5
63.3
60.5
60.3
60.8
61
60.5
60.3
58.5
55
54.8
56.5
56.3
53.5
53.3
52
51.8
51.8
52.5
53
53
53
52.8
54.5
57.5
63
63.8
58.5
60.5
62.8
64.3
65.5
66.8
66.8
70
60.5
70.8
70.8
64
63.8
60.8
68.5
68.3
67
56.8
57.3
56
55.5
56
56
55
53
53
52
51.8
51.8
52
52
53
53.3
56
55.8
56
57.8
56.8
54
57.3
64.5
67.3
70
72
69
64
62.8
61.5
68.8
67
66
64
58.8
56
53.5
51.8
51.5
49.8
47.8
50.5
50
53.3
55.3
56
56.3
55.8
55.5
55.5
55.5
54.5
55.3
56.8
56.3
58
56.3
57.3
62.3
61
61.5
62
62.5
63
63.5
63.5
61.8
60.8
60.5
61
62.8
62.8
61.3
60.5
59
57
55
52.3
52.8
52.3
50
48.8
48
47.5
47.5
47
46
43.3
44
45.3
44.5
46
46.8
48
48.8
49.3
51.5
52.5
53
54.3
54.8
54.3
53.5
48
48
48
45.8
44.8
44.8
45.8
46.3
47.3
48
49.8
54.3
54.3
53
50.3
49
48.8
47.8
45
45.5
44
42.8
46.3
46
44.3
43.5
43.8
44.8
48.3
48.5
48
40.5
38.5
38
37.8
37.8
37.5
38.8
44
46.8
50.3
52
49.8
49.3
49.3
52
52.5
52.5
49.5
48.5
49
50.5
51.5
50
49
42.8
42.5
41.5
40.5
39.8
39.5
44.5
44.5
44.5
43.5
44
46.5
46
45.8
41.8
46
46
46
46.5
49
49.8
49.8
50.5
47.8
46.3
37.5
37
37
35.3
34.5
34.8
34
35
36.8
34.5
34.3
35.3
34.5
33.3
31.3
35.3
32.8
33
33.3
32.5
26.5
25.8
22.5
22
22
22.5
33
39
41.8
39.5
36.8
34.5
31.8
34.5
34
34.3
30.5
31.3
31.3
35.8
32.3
34.8
35
33
33.3
35.8
36.3
32.3
30.8
31.5
31
34.5
34.5
35.3
36
35.8
35
32.5
31.5
27
23.8
17.3
11.8
11.8
7.3
7.3
7.5
7.5
6.8
6.8
7
7
7.5
7
7
3.2
0.6
0
0
0
0
1.3
1.7
3.8
2.5
3.8
4.3
7.3
7.5
7.8
18.8
18
35.8
38
39.8
52.3
54.3
53.3
51.5
47.5
46.5
46.8
47
48.3
46.8
46.5
46
43
43
42.8
43
42.8
42.5
43.8
43.5
43.3
43.3
43.3
43.3
42
42.8
41
36.5
33.5
33.3
29.5
28.8
28.3
28
28
28
25.5
28
26.5
29.3
28.5
30.5
30.8
30.5
31
31
31
29.8
29.3
27
26.8
30.5
29.8
30
31.3
31.3
30.8
29.3
28.3
29.5
30
33.8
33.5
32.5
32
32
32
32
31.8
31
31.5
31.5
30.8
30
31.8
33
33
31.5
31.8
32
33
33.5
38.3
40
40
39.8
39.8
40
40.5
56.5
56.8
57.3
57.3
57
55.8
55.5
46.3
45.5
36.8
34.5
34.5
34.8
34.5
34.3
34.5
32.3
31
30.8
31.5
31.8
31.5
31.3
30.5
31
31
31
30.8
30.5
28.8
28.8
28.8
28.8
27.5
27.3
26.8
26
25.8
25.8
24.3
23.8
23.8
23
23
22.8
22.5
23
23.3
19.5
19.3
18.5
17
15.8
15.3
17.3
18
18.8
18.8
18.8
18.5
18
15
21.3
28
28.3
28.3
28.3
27.5
19.8
12
10.3
10
9.5
8
8
8
7
6.8
21
21.8
23.3
25.5
25.8
18.5
18.5
19
18.5
11.8
12.8
16
14.3
11.8
13