Międzynarodowy Cmentarz Wojenny

Cmentarz Wojenny w Stargardzie Szczecińskim powstał w 1914 r. Znajduje się na nim ponad 5000 grobów jeńców narodowości polskiej, rosyjskiej, francuskiej, jugosłowiańskiej, włoskiej, marokańskiej, angielskiej, belgijskiej, serbskiej, rumuńskiej i portugalskiej. Powierzchnia cmentarza to 1,27 ha.

Nekropolia została stworzona jako miejsce pochówku żołnierzy rosyjskich. W okresie I wojny światowej pochowano tu 95 jeńców: Rosjan, Serbów, Rumunów i Portugalczyków. Z tego okresu pochodzą trzy pomniki ku czci Rosjan: prawosławnych, wyznawców islamu i judaizmu.

W czasie II wojny światowej chowano tu jeńców Stalagu IID w Stargardzie (obóz dla szeregowców i podoficerów) i Oflagu IIC w Dobiegniewie (obóz jeniecki dla oficerów). Według niepełnych danych w czasie wojny złożono tam ciała 369 jeńców, w tym: sowieckich, francuskich, polskich, jugosłowiańskich, włoskich, belgijskich, marokańskich, angielskich i holenderskich. W 1952 r. cmentarz powiększono. W latach 50. z pojedynczych mogił w okolicach Stargardu, Pyrzyc i Choszczna przeniesiono tu 70 ciał. Podczas przenoszenia mauzoleum żołnierzy sowieckich z pl. Wolności w Stargardzie w roku 1996 ekshumowano ciało jedynego żołnierza, który był tam pochowany (mimo że przy mauzoleum było 36 grobów). Na ogrodzeniu cmentarza wisi 30 tablic z nazwiskami pochowanych tu żołnierzy.

Przed bramą cmentarza znajduje się kilka miejsc parkingowych dla samochodów osobowych.