Kościół pw. św. Ignacego Loyoli

Kościół p.w. św. Ignacego Loyoli został zbudowany w stylu neogotyckim w 1899 roku. Wcześniej w miejscowości znajdowała się murowana świątynia, która jednak nie była już w stanie pomieścić wszystkich wiernych, w związku z czym w 1897 roku zdecydowano o budowie obecnego kościoła. Wzniesiono go w formie salowej ceglanej i nieotynkowanej nawy z dobudowaną wieżą przy elewacji północnej. Wewnątrz, nad prezbiterium znajduje się sklepienie krzyżowe, natomiast nad nawą drewniany sufit. Na szczególna uwagę zasługuje najstarszy zachowany element wyposażenia, pochodzący zapewne jeszcze ze średniowiecznej świątyni, a mianowicie bezstylowa kamienna chrzcielnica. Pozostałe elementy wyposażenia pochodzą z początków XX w., a należą  do nich: drewniana ambona przyścienna, chrzcielnica, nastawa ołtarzowa, wisząca lampa sześcioramienna, okucia drzwi i belek stropowych, drewniany zydel oraz szafa zakrystyjna. Szczególnie piękne są barwne witraże zamontowane w prezbiterium wraz z jego fundacją. Wykonano je w formie wydłużonego prostokąta zamkniętego ostrym łukiem. Główny witraż przedstawia Chrystusa Zmartwychwstałego, boczne natomiast, w tonacji oliwkowo-turkusowo-niebieskiej, przestawiają rozety kwiatowe przeplecione wstęga tworzącą skomplikowane układy ornamentalne wypełnione płatkami kwiatów. W wieży odnajdziemy dzwon odlany przez Boettgera z Tuczna w 1850 roku, a więc również należący jeszcze do poprzedniej linowskiej świątyni. U góry dzwonu znajduje się piękny pas dekoracji w formie wici roślinnej oraz dużych liściastych palmet. Z jednej strony ujrzymy plakietę z popiersiem Chrystusa niosącego krzyż oraz inskrypcje mówiące o wykonawcy oraz wszystkich ważniejszych osobach w ówczesnej wsi. Przed kościołem znajduje się tablica informacyjna opisująca historię świątyni, do której przytwierdzono część karylionu znajdującego się do drugiej wojny światowej w wieży kościelnej oraz kogut będący niegdyś zwieńczeniem wieży.