Pałac

Pałac w Ząbrowie pochodzi z około 1880 r., w latach 1920-1922 przebudowany, w wyniku czego otrzymał charakter neobarokowy. Pałac został wybudowany dla ówczesnego właściciela majątku Kurta Neumanna. Zaprojektowali go berlińscy architekci: Helmuth Grisebach i Heinz Rechmann. Pałac wybudowano z cegły na podmurówce kamiennej. Założono go na planie prostokąta, z prostokątnymi ryzalitami na osi poprzecznej oraz prostokątną przybudówką od wschodu. Jest to dwukondygnacyjna budowla z mieszkalnym poddaszem i użytkowym strychem.  W części zachodniej budynek posiada piwnice. Pałac pokrywa dach mansardowy. Dach pokryty jet dachówką karpiówką kładzioną "w koronkę". Okna budowli są w kształcie prostokątnym. Elewacja budowli pomalowana jest na kolor czerwonej ochry, a detale architektoniczne w kolorze kamienia. W centrum elewacji frontowej i ogrodowej znajdują się ryzality, w części ogrodowej z balkonem. Wejście do pałacu jest bardzo okazałe, prowadzą do niego szerokie schody, nad którymi znajdują się porte fenetre wychodzące na mały balkon. Przez wejściem do pałacu znajduje się okazały podjazd. Kubatura pałacu wynosi 4600 m³, a jego powierzchnia użytkowa 1400 m². Otoczeniem pałacu był park. Po II wojnie światowej, budynek przejęło Polskie Gospodarstwo Rolne, które urządziło w nim mieszkania dla pracowników oraz biura. Od dłuższego czasu pałac stoi opuszczony i popada w ruinę. Można go oglądać z zewnątrz.