Latarnia morska w Jarosławcu

Latarnia morska w Jarosławcu to wysoki na 33,3 m budynek z glazurowanej cegły z ozdobnymi gzymsami oddzielającymi kolejne kondygnacje. Latarnia znajduje się stosunkowo daleko od brzegu - ok. 380 m. Roztacza się z niej wspaniały widok na Bałtyk i dwa jeziora nadmorskie: Wicko i Kopań. Powstała jako środek zapobiegawczy licznym zderzeniom statków, które – zwłaszcza w nocy - zdarzały się w okolicy. Od początku XIX w. planowano jej budowę.

Wzniesiono ją nieopodal starszej latarni, która okazała się być zbyt niska - światło zatrzymywało się na pobliskich świerkach. Ponieważ architekci nie zezwolili na podwyższenie budowli, zaś mieszkańcy nie zgodzili się na wycięcie drzew, postawiono zupełnie nowy budynek. Stary natomiast po przebudowie zaczął służyć jako siedziba latarników. Nowa latarnia rozpoczęła działalność w 1838 r., a pierwszym źródłem jej światła były lampy na olej rzepakowy. Jej sygnał dało się dojrzeć z odległości 16 mil morskich. Następnie jako paliwo zaczęto wykorzystywać acetylen. Dopiero w 1908 r. budynek wyposażono w światła elektryczne i syrenę przeciwmgielną. Latarnia uległa poważnym zniszczeniom w czasie drugiej wojny światowej. Wznowiła działalność w 1946 r. W latach 70. XX w. dokonano modernizacji urządzeń – zamontowana wówczas aparatura używana jest do dzisiaj.

Od 1993 r. latarnia figuruje w rejestrze zabytków. Jest udostępniona do zwiedzania przez cały rok. Aby dostać się na taras widokowy, należy pokonać 122 schodki.