Kościół powstał w końcu XV wieku. Prezentuje styl późnogotycki. Zbudowany jest z głazów granitowych i cegły. W 1721 roku została dobudowana drewniana wieża o czworobocznej podstawie i ośmiobocznej drugiej kondygnacji. Pod koniec wieku XIX kościół przebudowano stawiając pięcioboczne prezbiterium z czerwonej cegły, z ostrołukowymi oknami, a także dostawiono zakrystię. Budynek przykrywa dach dwuspadowy, nad prezbiterium jest on pięciospadowy, a wieżę przykrywa wysoki blaszany dach, w kształcie ośmioramiennej iglicy zakończonej kulą.
We wnętrzu kościoła warto zwrócić uwagę na XIX-wieczne, neogotyckie witraże znajdujące się w ostrołukowych oknach. Na tabernakulum umieszczono figurkę Matki Bożej Fatimskiej.
Ponadto godne uwagi jest pięć rzeźbionych figurek w kutej metalowej ramce pochodzących prawdopodobnie ze średniowiecznego ołtarza. Wzdłuż ściany południowej i zachodniej ustawione są drewniane empory chóru, mają one kształt litery L, na zachodniej emporze znajdują się organy.
Kościół został poświęcony 3 IV 1946 r.