Park pałacowy

Powstanie parku w Szulimowie datuje się na pierwszą połowę XIX wieku. Jest to park w stylu angielskim z funkcją krajobrazową, o łącznej powierzchni 8,5 ha. Park zachował się w dobrym stanie o czym może świadczyć nadanie mu 4 pozycji w 5-stopniowej skali określającej stan zachowania wg dokumentacji gminnej. 

Kompozycja parku jest swobodna i naturalistyczna, przez co mocno przypomina las mieszany. Zauważalna jest jednak dominacją drzew liściastych jakimi są: dęby, których obwody pni dochodzą do 4 m, buki o pniach sięgających do 5,5 m w obwodzie oraz kasztanowce. Ostatnie w dużej mierze to okazy wpisane na listę pomników przyrody żywej. Głównymi przedstawicielami drzew iglastych w parku są świerki i jodły. 

Charakterystyczne dla parku są skupienia w jakich rosną drzewa. Najbardziej zauważalny jest ciąg grabów tworzący długą aleję aż do stacji kolejowej. One także imponują swoimi rozmiarami, gdyż obwody ich pni mieszczą się w przedziale od 1,5 m do 2,2 m, co stanowi wyjątkowy wynik jak dla tego gatunku. Drugą aleją drzewną stanowią kasztanowce. Nie jest one jednakże aż tak imponująca jak aleja grabowa. 

Typowe dla ogrodu angielskiego jest umiejscowienie rozległej polany w centralnym obrębie parku i niewielkiego stawu. Obydwa punkty znajdują się także w parku w Szulimowie. Dodatkowo przez teren parku przepływa niewielki strumień nad którym wzniesiony jest mały, lecz urokliwy murowany mostek. 

Brak w parku typowej ogrodowo-parkowej infrastruktury jak ławeczek czy wyznaczonych alejek. Taki zabieg tylko podkreśla angielski surowy styl parku. 

W parku znajduje się zabytkowy pałac, którego nietrudno nie zauważyć. Mieści się on na niewielkim wzgórzu. stylizowana była na noegotycki zamek, o czym może świadczyć między innymi wielokondygnacyjna wieża. Aktualnie pałac pełni funkcję oświatową, ponieważ znajduje się w nim szkoła podstawowa. 

Na terenie parku rozmieszczone są tablice informacyjne o tematyce przyrodniczo-historycznej.