Łuniewo

Rezerwat przyrody Łuniewo został utworzony Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 23 stycznia 1973 r. Obejmuje obszar o powierzchni 10,54 ha, wokół jeziora o tej samej nazwie. Celem ochrony jest zachowanie naturalnego ekosystemu torfowiska przejściowego i wysokiego, a także jeziora, które podlega procesowi lądowienia. Ścieżka dydaktyczna okalająca zbiornik Łuniewo najlepiej przedstawia walory przyrodnicze tego rezerwatu. Swój początek ma blisko leśniczówki, przy leśnym parkingu. Warto skorzystać z pobliskiej wieży widokowej, by zobaczyć choć skrawek tafli wody jeziora, które później jest już niewidoczne. Trasa wiedzie między sosnami, dębami, sędziwymi brzozami i świerkami na granicy piaszczystej wydmy i torfowiska. To sprawia, że na tej krótkiej trasie często zmienia się charakter krajobrazu, wilgotność powietrza, roślinność i jej barwy. Na szlaku zmierzyć się można z paprociami (długosz królewski i pióropusznik strusi), które osiągają rozmiary dorosłego człowieka. Przy odrobinie szczęścia można zaobserwować owadożerną rosiczkę okrągłolistną oraz wierzbownicę błotną. Jesienią tworzą się na końcach jej nitkowatych rozłogów pączki wielkości orzecha laskowego. Okolice jeziora są idealnym miejscem do podglądania ptaków. Zobaczyć można między innymi łabędzia niemego, brodźca samotnego, czaplę siwą, perkoza dwuczubego, nura, kobuza, czy kanię rudą. O tym i o wielu innych ciekawostkach można dowiedzieć się z tablic przy 14 przystankach ścieżki. Przejście całej trasy zajmuje ok. 60 minut.