Jezioro Liwia Łuża (z racji swojego położenia, nazywane też czasem przez lokalnych mieszkańców Jeziorem Niechorze) jest typem jeziora przybrzeżnego, połączonego za pomocą Kanału Liwia Łuża z Morzem Bałtyckim. Te malownicze jezioro znajduje się w środkowej części Wybrzeża Trzebiatowskiego, a od Bałtyku oddziela je mierzeja. Powierzchnia jeziora wynosi od 174,9 ha do 210,8 ha (w zależności od źródeł), a średnia głębokość to niespełna 0,9 m. Tak specyficzne wartości są związane z postępującym procesem eutrofizacji na jeziorze. Oznacza to, że w jeziorze występuje nadmierne nagromadzenie materii organicznej i rozwój życia biologicznego. Charakterystyczne dla tego akwenu jest obecność szerokiego (od 5 do 60 m) przybrzeżnego pasa trzcin oraz pokrycie w prawie 20% powierzchni tafli wyspami trzcinowymi. Linia brzegowa jest rozwinięta stosunkowo słabo, a dno jest muliste, tylko po wschodniej stronie pokrywa je piasek.
Ruch wody w jeziorze jest zmienny i zależny od fali przypływów i odpływów na Bałtyku. Występuje tutaj zjawisko tzw. cofki, czyli w czasie sztormów, wywołanych północnymi wiatrami, morska woda wdziera się przez Kanał Liwia Łuża do jeziora i powoduje jego czasowe zasolenie.
Na terenie jeziora założono w 1959 r. Rezerwat Liwia Łuża o powierzchni 220 ha, który obejmuje jezioro oraz nadbrzeżne jego tereny. Rezerwat ma głównie na celu zachowanie naturalnego środowiska lęgowego łabędzia dzikiego na jeziorze, które jest również ostoją wielu innych gatunków wodno – błotnego ptactwa, m.in. perkoza dwuczubego, gęgawy, żurawia i innych.
Jezioro Liwia Łuża jest zaliczane do jezior linowo – szczupakowych. W wodach Liwiej Łuży pływają więc takie okazy ryb, jak leszcze, krąpie, płocie czy liny. Poza tymi dominującymi gatunkami, w jeziorze pływają jeszcze m.in. węgorze, szczupaki, okonie, ukleje czy karpie. Z racji tego, że jezioro jest częścią rezerwatu, nie wolno się w nim kąpać, pływać lub łowić ryb, można natomiast spacerować szlakiem rezerwatowym wokół akwenu. Być może wkrótce się to zmieni z racji starań władz gminy Rewal, które chcą przywrócić jezioro do wykorzystania dla potrzeb ludzkich, przy jednoczesnym zachowaniu ochrony siedlisk zwierząt i roślin.