Kościół filialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa

Kościół w Witankowie został wybudowany w latach 1908-1909, od początku swego istnienia pełnił funkcję świątyni katolickiej. Poświęcony został w roku 1909, od 2008 r. wpisany do rejestru zabytków. Jest kościołem filialnym parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Skrzatuszu. Zbudowany został na nowej, wytyczonej w tym celu działce, sto lat po odbudowie wsi, do cna zniszczonej pożarem w maju 1808 r.

Jest to świątynia w stylu neogotyckim, posadowiona na fundamentach murowanych z kamieni granitowych. Pozostała część budowli wykonana jest z cegły ceramicznej, nietynkowana za wyjątkiem fragmentów ostatniej kondygnacji wieży.

Budynek zaprojektowany został na planie prostokąta zamkniętego od wschodu pięciobocznym prezbiterium, do którego południowej strony dobudowana jest zakrystia. Od zachodniej strony do korpusu głównego przylega wieża zbudowana na planie kwadratu, w której od strony północnej mieści się wejście główne. Korpus główny przykryty jest dachem dwuspadowym, prezbiterium z zakrystią dachem wielopołaciowym. Wieża, przykryta dachem wielospadowym ośmiopołaciowym, w centrum zwieńczona jest ośmioboczną latarnią o ażurowych arkadach, przykrytą cebulastym hełmem, na szczycie którego umiejscowiony jest ażurowo zdobiony krzyż na podstawie z metalowej kuli.

Typowe dla stylu neogotyckiego przypory wzmacniają ściany budynku, jednocześnie je zdobiąc. Są to przypory jednoskokowe, oparte na niskich cokołach. Na ścianach bocznych nawy pomiędzy przyporami znajdują się prostokątne okna zamknięte od góry łagodnymi łukami. Podobne w formie, lecz nieco mniejsze są okna prezbiterium i najmniejszych rozmiarów w zakrystii. W prezbiterium zachowały się zabytkowe witraże, pozostałe są wykonane współcześnie. W pierwszej kondygnacji wieży, w trzech elewacjach, które nie przylegają do korpusu głównego, znajdują się pojedyncze, niewielkie, półkoliście zamknięte od góry okna; w drugiej kondygnacji, oddzielonej od pierwszej podwójnym gzymsem kordonowym, znajdują się: okulus i małe trzykwaterowe okienko. W trzeciej kondygnacji, znajdującej się powyżej korpusu nawowego, zakończonej trójkątnymi szczytami, na każdej z czterech blend znajduje się biforium, zamknięte od góry łukiem z wachlarzowato ułożonych cegieł. Okienka te są zamknięte drewnianymi żaluzjami. Drzwi wejścia głównego drewniane, dwuskrzydłowe, ramowe z płycinami wypełnionymi ukoście ułożonymi deseczkami. Nad drzwiami półkoliste nadświetle podzielone pionowo na dwie kwatery. Narożniki wieży oraz korpusu głównego zwieńczone sterczynami, podobnie ściana szczytowa przylegająca do prezbiterium.

Wnętrze nawy jest jednoprzestrzenne, otwierające się do prezbiterium i kruchty półkolistymi arkadami. Ołtarz główny znajdujący się w prezbiterium pochodzi z lat 30. ubiegłego wieku, świecznik wieloramienny, krucyfiks, ławki i kamienna kropielnica pochodzą z początków istnienia świątyni.