Kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP

Kościół został wybudowany w XV w., przebudowywany wielokrotnie, największa przebudowa miała miejsce w XIX w. W 1505 r. pożar po raz pierwszy strawił kościół. Został on jednak odbudowany przy pomocy biskupa Erazma. W 1547 r. dobudowano wieżę kościelną. W 1626 r. kościół zyskał piękny ołtarz główny, który wykonał z drewna znany rzeźbiarz Brock. W latach 1870-1780 kościół przeszedł gruntowny remont, w wyniku którego zmienił się jego styl architektoniczny na neogotycki. Wtedy też dobudowano mury, wieżę, zamontowano zegar na wieży oraz zainstalowano cztery dzwony. Obecny kościół swój wygląd zawdzięcza ostatniej przebudowie w latach 1850-60. Od strony zachodniej kościół posiadał masywną wieżę, która spłonęła w 1950 r. podczas pożaru spowodowanego wyładowaniem atmosferycznym. Wówczas zniszczeniu uległy także dzwony. Wieża została odbudowana dopiero w 1980 r.

Kościół założono na planie prostokąta, z wyodrębnionym prezbiterium zakończonym wielobocznie. Świątynia zbudowana jest z cegły i granitu, posiada okna zakończone ostrołukowo. Od strony południowej znajduje się kaplica, od strony północnej zakrystia i empora. Empora wsparta na drewnianych słupach, na której znajdują się czynne organy. Do zabytkowego wystroju kościoła należą: płyta nagrobna z brązu ostatniego biskupa katolickiego diecezji kamieńskiej - Erazma Manteuffela, zmarłego w 1544 r., płaskorzeźba "Ostatniej Wieczerzy" z 1626 w., wykonana przez rzeźbiarza Brocka; rzeźby czterech ewangelistów pochodzące z XVIII w., i środkowa część ambony z roku 1769. W 2000 r. na skwerze przy kościele postawiono pomnik Erazma von Manteuffela, którego historia wiąże się z połczyńskim kościołem.