Zatoka Pomorska Morze Bałtyckie

Zatoka Pomorska jest to obszar specjalnej ochrony ptaków. Obejmuje obszar 311 877,3 ha o dużym zróżnicowaniu dna morskiego. W północnej części Zatoki Pomorskiej znajduje się rozległe wypłycenie zwane Ławicą Odrzańską. Rozciąga się w kierunku południowym w kształcie wąskiego języka na długości ok. 16 mil morskich. Ławica oddalona jest o ok. 12,5 mil morskich na północny-wschód od wejścia do portu Świnoujście. Jej maksymalna głębokość sięga zaledwie 8 m. Dno składa się z białego piasku, grubego żwiru oraz głazów. Stanowi to idealne siedlisko dla mięczaków i dużych glonów morskich, między innymi ramienicowców. 

Ostoja stanowi kluczowy obszar ochrony ptaków wodno-błotnych. Jest to jeden z najważniejszych na południowym Bałtyku teren przybrzeżny dla awifauny migrującej i zimującej, zwłaszcza dla gatunków związanych z wodami morskimi. Jest to miejsce postoju dla przelatujących ptaków. Można tu spotkać stada liczące nawet 300 000 osobników. Najwyższą liczebnością charakteryzują się kaczki morskie: lodówka, uhla i markaczka. Ptaki występują na całym akwenie Zatoki Pomorskiej, zarówno na płytkich wodach przybrzeżnych, jak i na obszarach oddalonych od brzegu nawet o kilkadziesiąt kilometrów. Inną liczną grupą są łyski, grążyce, gągoły, tracze, perkozy dwuczube i kormorany. Zazwyczaj spotkać je można na płytkich wodach przybrzeżnych. W czasie migracji liczne są także śmieszki i mewy małe. Zaobserwować można również co najmniej 4 gatunki ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej: nur rdzawoszyi, nur czarnoszyi, perkoz rogaty i tracz bielaczek. Poza tym jest to istotny teren dla populacji parposza, czyli ryby z gatunku śledziowatych. Regularnie obserwuje się tu też morświny.