Kościół pw. św. Anny

Kościół parafialny pw. św. Anny to trzeci z kolei kościół zbudowany w tym samym miejscu w Strącznie. O pierwszym nie pozostały w zasadzie żadne dokładniejsze wzmianki, poza informacją że uległ zniszczeniu i został zastąpiony 1640 r. drugą, również drewnianą świątynią. Miała ona rzeźbioną ambonę, rzeźbiony ołtarz św. Anny ze św. Joachimem i dzieciątkiem Jezus. Dzwonnica wyposażona była początkowo w jeden dzwon, ale dokumenty  z 1738 roku mówią o już dwóch dzwonach. Kościół ten spłonął w 1864 roku i natychmiast przystąpiono do budowy, nowego, tym razem murowanego kościoła. Po czterech latach, w roku 1868 nowy kościół był już gotowy. Głównym fundatorem był Albert von Stendell  - ówczesny właściciel folwarku w Strącznie. Kościół zaprojektowano w stylu neogotyckim, na planie prostokąta. Do korpusu nawy przylega wysmukła IV-kondygnacyjna wieża o kształcie prostopadłościanu, który na wysokości II kondygnacji przechodzi w graniastosłup zakończony ostrosłupowym ceglanym dachem, zwieńczonym krzyżem. Właśnie ten ceglany dach wieży jest cechą nietypową dla kościołów na ziemi wałeckiej, warto więc zwrócić na niego szczególną uwagę. Z drugiej strony do korpusu nawy przylega pięcioboczne prezbiterium z dobudowanym aneksem na planie prostokąta. Nawa opatrzona jest smukłymi przyporami, dzielącymi płaszczyznę elewacji bocznych na pięć odcinków, w trzech środkowych umieszczono po jednym otworze okiennym. Okna w elewacjach bocznych są wysokie, zamknięte od góry łagodnym łukiem, okna w ścianie frontowej i w prezbiterium mniejszych rozmiarów, ale podobne w kształcie. Tylna ściana prezbiterium zamiast okna otrzymała niewielkich rozmiarów okulus. Podobnie jak nawa główna prezbiterium jest oszkarpowane z zachowaniem odpowiednich proporcji przypór.

Wewnątrz ołtarz oraz ambona przyścienna z połowy XVIII wieku. Uwagę zwraca też ciekawe sklepienie w prezbiterium.