Kościół pw. św. Jakuba

Jest to kościół filialny, należący do parafii pw. św. Katarzyny w Marcinkowicach (dekanat Mirosławiec, diecezja koszalińsko-kołobrzeska). Kościół został wybudowany w latach 1772-1775 na łagodnym stoku terenu wznoszącym się ku północnemu zachodowi, na miejscu poprzedniego, zniszczonego przez pożar szalejący we wsi, kościoła z XIV w. (będącego przejściowo świątynią ewangelicką).

Nowy kościół  został  poświęcony wkrótce po zakończeniu budowy w 1775 r. Jest to niewielki, o ciekawym kształcie, budynek o konstrukcji szachulcowej, wypełnionej murem z cegły wypalanej, otynkowanym na biało, stanowiący typową świątynię salową z trójbocznym zamknięciem od wschodu. Wieża kościelna zaprojektowana została na planie kwadratu i przylega do głównej części budynku od zachodu. Została wykonana w konstrukcji ryglowej, w swej parterowej części szachulcowa, a jej środkowa partia o szerokości identycznej z częścią dolną jest oszalowana deskami w ciemnym kolorze, trzecia - najwyższa część wieży - jest zbudowana również na planie kwadratu, ale o powierzchni znacznie mniejszej. Jest ona również oszalowana bejcowanymi na ciemno deskami. W górnej kondygnacji wieży widoczne są w oszalowaniu żaluzjowe wycięcia. Wejście główne do kościoła znajduje się w jego przyziemiu, od południa umiejscowiona jest mała, kwadratowa kruchta, od strony północno–zachodniej, z boku nawy znajduje się prostokątna zakrystia. Dach budynku głównego jest dwuspadowy, natomiast na zamknięciu nawy trójspadowy, wieża zaś na wysokości drugiej kondygnacji została nakryta dachem namiotowym ściętym (cztery połacie w kształcie trapezów), okalającym najwyższą kondygnację wieży, która z kolei przykryta jest typowym dachem namiotowym. Na wierzchołku wieży umieszczona jest metalowa kula, będąca podstawą dla krzyża. Wewnątrz budynku jest płaski strop, w jego zachodniej części znajduje się chór muzyczny wsparty na dwóch drewnianych, profilowanych słupach. Pamiętając, iż kościół jest dziełem fachowców wiejskich, warto zwrócić uwagę na dolną część balustrady empory ozdobionej wycinanymi z deski motywami lambrekinowymi. Wystrój wnętrza, utrzymany w stylu ludowym, pochodzi z końca XVIII w., szczególnie interesujący  jest rokokowy polichromowany ołtarz z rzeźbami aniołów, tak, jak całe wyposażenie wnętrza, wykonany przez miejscowych rzemieślników. W rokokowym ołtarzu, zdobnym biało-złotą polichromią i rzeźbami aniołów, znajduje się obraz "Chrystusa w Ogrójcu". W podobnym stylu wykonana została ambona, ozdobiona rocaillem, czyli ornamentem muszlowym oraz ornamentem grzebieniowym. Ciekawe są również oryginalne XVII-wieczne ławy i XIX-wieczny obraz olejny przedstawiający św. Jakuba.

Kościół posiada dzwonnicę z dzwonem z roku 1770. Za kościołem, od strony prezbiterium, znajduje się cmentarz.