Kościół parafialny pw. Świętej Trójcy

Zabytkowa świątynia została wzniesiona na przełomie XIV i XV wieku, w miejscu, w którym według źródeł miał się znajdować drewniany dwór wzniesiony przez założycieli miasta – Templariuszy. Wzniesiona w stylu gotyckim z elementami romańskimi świątynia posiada układ orientowany. Zbudowano ją z okolicznego kamienia polnego. Na skutek kilkukrotnych pożarów kościół zatracił swój pierwotny styl. Obecnie kościół nie posiada wieży. Stracił ją na skutek pożaru w 1725 roku.

We wnętrzu świątyni znajduje się unikatowy ołtarz baldachimowy, wykonany w stylu barokowym. Nakrywa go drewniany, złocony baldachim, podparty przez sześć kolumn i ozdobiony przez figurki aniołów. Z boku ołtarza znajdują się wybudowane w XIX wieku skrzydła. Innymi ciekawymi zabytkami we wnętrzu kościoła są: zbudowana w 1823 roku drewniana ambona, kopia obrazu Rubensa pt. „Święta Trójca” oraz figuralne polichromie przedstawiające świętych, doktorów kościoła, namalowane na początku XIX wieku. Chlubą świątyni są zainstalowane w XIX wieku siedmiogłosowe organy Sauera. Do czasu konsekracji 24 października 1999 roku pobliskiego Kościoła pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego kościół pełnił funkcję głównej świątyni miejscowej parafii rzymskokatolickiej. Od tego czasu świątynia jest nazywana przez mieszkańców „małym kościółkiem”. Obok kościoła można zauważyć zabytkową drewnianą dzwonnicę kozłową z dzwonem z 1730 roku. Na dzwonie widnieje łaciński napis, który można przetłumaczyć następująco: "Ten, który po raz drugi, przez smutne wydarzenia zniszczony ogniem, został odtworzony przez Christiana Heina, kanonika katedralnego poznańskiego, plebana Czaplinka i sekretarza króla polskiego".

Kościołem podobnie jak pobliskim Kościołem pw. Podwyższenia Krzyża Świętego opiekują się księża Salezjanie.