Park dworski

Od początku istnienia wsi była ona związana z pobliskim Moryniem – z powodu znajdującej się w Przyjezierzu przeprawy promowej. W XIV wieku wieś była własnością Nicolausa von Sacka z Rosnowa, w pierwszej połowie XV wieku Przyjezierze było w rękach rodu von Blocków, a od 1487 roku ponownie majątek należał do rodziny von Sacków. Pod koniec lat 20. XX wieku we wsi mieszkało prawie 300 osób – 163 z nich było związanych z folwarkiem.

Na terenie zabudowań pofolwarcznych odnajdziemy zabytkowy, XVIII-wieczny dwór. Obiekt otoczony jest zajmującym 3 ha parkiem dworskim, który został założony na przełomie XVIII i XIX wieku.

Park znajduje się zachodniej części wsi, na niewielkim półwyspie jeziora Morzycko. Północna, zachodnia i południowa strona parku przylega do linii jeziora. Park ma kompozycję swobodną, przypomina krajobraz naturalny. Został założony na dwóch osiach kompozycyjnych. Główna oś oparta jest o linię biegnącą od pałacu do jeziora, druga oś także oparta o widok, biegnie od pałacu w północną stronę.

Układ dróg w parku jest zatarty, cały brzeg jeziora, przylegający do parku pokryty jest głazami narzutowymi. Między pałacem a jeziorem znajduje się polana. Na terenie parku odnajdziemy m.in. takie gatunki drzew jak dąb szypułkowy, jesion wyniosły, klon jawor, lipa drobnolistna, żywotnik wschodni. W sumie na terenie obszarze założenia występuje dwanaście gatunków drzew liściastych, jeden gatunek drzew iglastych i dziewięć gatunków krzewów. Najstarsze drzewa najprawdopodobniej są pozostałością po dawnym, naturalnym zespole leśnym. Wiek najstarszych drzew to ok. 200 lat.

Park dworski w Przyjezierzu został wpisany na wojewódzką listę zabytków w grudniu 1980 roku.