Ostoja na Zatoce Pomorskiej

Ostoja na Zatoce Pomorskiej w 2009 roku została uznana przez Komisję Europejską za obszar specjalnej ochrony siedlisk. Obejmuje obszar 243058,55 ha charakteryzujący się dużym zróżnicowaniem dna morskiego. W północnej części Zatoki Pomorskiej znajduje się rozległe wypłycenie zwane Ławicą Odrzańską. Rozciąga się ono w kierunku południowym na długości ok. 16 mil morskich, ma kształt wąskiego języka. Ławica oddalona jest o ok. 12,5 mil morskich na północny-wschód od wejścia do portu Świnoujście. Jej maksymalna głębokość sięga 8 m. Dno składa się z białego piasku, grubego żwiru oraz głazów. Stanowi to idealne siedlisko dla mięczaków i dużych glonów morskich, między innymi ramienicowców. 

Ostoja jest kluczowym obszarem ochronnym siedliska piaszczystych ławic podmorskich. To istotny teren dla populacji parposza - ryby z gatunku śledziowatych. Regularnie obserwuje się tutaj morświny. Obszar ten jest także ważną ostoją ptasią. Spotkać tu można co najmniej 4 gatunki ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej: nura rdzawoszyjego, nura czarnoszyjego, perkoza rogatego i tracza bielaczka. Spośród ptaków migrujących zaobserwować można perkoza dwuczubego, perkoza rdzawoszyjego, lodówkę, markaczkę, uhlę, szlahara, nurnika zwyczajnego, nurnika.