Kościół pw. św. Michała Archanioła

Z pewnością już w średniowieczu w Łabędziach istniała świątynia. Co do dzisiejszego kościoła nie ma jednoznacznej odpowiedzi kiedy powstał: niektórzy uważają, że już w XV/XVI wieku, inni upatrują początków świątyni po wojnie trzydziestoletniej. Jest on niewielką budowlą kamienną o formie przypominającej leżący prostopadłościan z pół walcowatą częścią wschodnią, w której znajduje się prezbiterium. Na przestrzeni wieków świątynia ulegała znacznym przekształceniom. Na przełomie XVII/XVIII przy zachodnim szczycie wyprowadzono sygnaturę oraz ufundowano nowe wyposażenie. W 1884 roku z kolei wykonano nową więźbę oraz pokrycie dachu nad nawą, powiększono otwory okienne oraz wymieniono konstrukcje wieży i hełmu, o czym świadczy napis na chorągiewce wiatrowej. W latach 50. dobudowano od strony południowej niewielką zakrystię oraz przeprowadzono remont dachu i elewacji. Właśnie wtedy dachówkę zastąpiono blachą ocynkowaną. Ostatnich remontów dokonano w 2013 i 2014 r., kiedy to wymieniono stolarkę okienną oraz wyremontowano ścianę zachodnią. W kościele zachowało się niewiele elementów historycznego wyposażenia pochodzącego w większości z XIX i XX wieku. Na uwagę zasługują: empora organowa, prospekt organowy, fisharmonia, chrzcielnica, dwa rzędy drewnianych ławek. Najcenniejszym zabytkiem ruchomym jest dzwon w wieży, który pierwotnie znajdował się w kościele w Rynowie. Prawdopodobnie po wojnie został on przeniesiony do Łabędzi, będących wtedy siedzibą parafii. Dzwon został odlany w znanym stargardzki warsztacie ludwisarskim rodziny Karstede przez Jochima I (ojca) w 1564 roku. Mistrz umieścił na nim piękne fryzy z wici roślinnej z liśćmi i owocami oraz lilie heraldyczne pełniące funkcję rozdzielników inskrypcji w minuskule późnogotyckiej. Obok kościoła znajduje się figura Matki Boskiej, którą ustawiono na pomniku ofiar pierwszej wojny światowej.  Pomimo pobiałkowania cokołu dość dobrze widoczne są jeszcze napisy.