Park dworski

Orzechów to duża wieś założona na planie owalnicy, położona na wzniesieniach morenowych. W północnej części wsi odnajdziemy park dworski zajmujący 3 ha przestrzeni, który został założony w XIX wieku. Od północy park graniczy z drogą biegnącą w stronę Lubiechowa, po zachodniej stronie ciągną się pastwiska, od południa park graniczy z podwórzem i zabudowaniami gospodarczymi. Wschodnia część parku jest pochylona w stronę pastwisk. W środkowej części parku znajduje się staw.

Zaniedbany po wojnie park utracił kształt i dawny układ. Ale główną osią kompozycji jest droga biegnąca przez środek parku z północy na południe. Na terenie założenia możemy odnaleźć takie gatunki jak kasztanowiec czerwony, kasztanowiec biały, klon zwyczajny, wierzba biała, jabłoń, świerk pospolity, topola biała, wierzba krucha, orzech włoski i bluszcz pospolity. W sumie na terenie parku wyodrębniono dwadzieścia dwa gatunki drzew liściastych, gatunek drzewa iglastego, czternaście gatunków krzewów i jeden gatunek pnączy. Wiek starodrzewia sięga 150 lat. W północno-zachodniej części parku znajduje się topola biała o ponad czterometrowym obwodzie pnia.

W parku niegdyś znajdował się pałac, który został zniszczony podczas drugiej wojny światowej, po 1945 roku obiekt nie został odbudowany. Park dworski w Orzechowie został wpisany na wojewódzką listę zabytków w listopadzie 1980 roku.