Park dworski

Klępicz jest dużą wsią założoną na zachodnim brzegu jeziora Nowe Objezierze Zachodnie. W miejscowości odnajdziemy XV-wieczny kościół wzniesiony z kamienia i cegły i park dworski.

Park mieści na wysuniętym półwyspie, zajmuje powierzchnię 2 ha i został założony w XIX wieku. W zachodniej części parku znajdował się niegdyś pałac i podjazd. Budynek został zniszczony podczas działań wojennych w 1945 roku. Pomiędzy pałacem a parkiem była polana.

Założenie parkowe posiada jedną główną drogę, która łączyła wschodnią część parku z pałacem, który był głównym punktem osi kompozycyjnej. Zadrzewienie parku ma przede wszystkim charakter leśny, wśród zachowanej roślinności odnajdziemy kilka ciekawych gatunków. Na terenie parku występują dęby szypułkowe, bezszypułkowe, wiąz polny, jesion wyniosły, klon pospolity, lipa szerokolistna, grab pospolity, klon polny, topola biała, robinia akacjowa, modrzew europejski, cyprysik, bez czarny, jaśminowiec, śnieguliczka biała i szakłak pospolity. W sumie w parku występuje prawie 30 gatunków drzew i prawie 10 gatunków krzewów. Na szczególna uwagę zasługują topole o obwodach ponad 4 metrów, dęby o obwodzie pnia wynoszącym od 3,5 do 4 metrów i cyprysik o obwodzie ponad jednego metra.

Park prawdopodobnie powstał przez zagospodarowanie lasu – zasadzono krzewy ozdobne, wytyczono ścieżki. Wiele drzew powstało z samosiewu. Obecnie park jest nieco zaniedbany. Obiekt trafił na wojewódzką listę zabytków w październiku 1982 roku.