Park dworski

We wsi odnajdziemy ruiny XVIII-wiecznego pałacu i park krajobrazowy z pierwszej połowy XIX wieku (powiększony na początku XX wieku), który zajmuje powierzchnię 2,8 ha.

Nie wiadomo kto zaprojektował obiekt, ani kto był jego pierwszym właścicielem. Park pochodzący z XIX wieku najprawdopodobniej wzorowany był na parku angielskim. Jego teren rozciągał się od zabudowy folwarku i wsi. Park poprzecinany był płynnymi alejkami, które dochodziły do drogi biegnącej wzdłuż parku. Pałac mieścił się w centralnej części parku i stanowił główny punkt osi kompozycyjnej.

Zadrzewienie parku tworzyły w dużej mierze drzewa ozdobne, m.in. kasztanowce, klony, platany, miłorząb. Oprócz tego na terenie parku odnajdziemy takie gatunki jak dąb, wiązy, świerk, grab pospolity, orzech włoski, topola czarna, śnieguliczka biała, lilak pospolity i jesiony. W XX wieku w teren parku krajobrazowego włączono przylegający od zachodu sad. W sumie na terenie parku odnajdziemy prawie 20 gatunków drzew i siedem gatunków krzewów.

Na szczególną uwagę zasługują drzewa o charakterze pomnikowym, m.in. platan o obwodzie pnia ponad 4 metrów, miłorząb o obwodzie 3,2 metra, dąb szypułkowy o obwodzie 3,7 metra i około dziesięciu sztuk kasztanowców o obwodach od 3 do 3,5, metra. Najstarsza okazy mają ok. 200 lat.

Po 1945 roku dawny majątek dworski został włączony do Państwowych Gospodarstw Rolnych. Park pozostał w granicach pierwotnego założenia, czytelny jest podział. Obiekt obecnie jest nieco zaniedbany. Park krajobrazowy w Babinku został wpisany na wojewódzką listę zabytków w grudniu 1980 roku.