Wyspa na jeziorze Bierzwnik

Rezerwat "Wyspa na jeziorze Bierzwnik" powstał w 1977 roku. Jego powierzchnia wynosi zaledwie 1,1 ha, lecz biorąc pod uwagę, iż obejmuje tylko wyspę, obszar nie wydaje się już tak mały. Środkowa część rezerwatu wznosi 5-8 m ponad lustro wody.

Zasadniczym celem ochronnym rezerwatu jest zachowanie skrzypu olbrzymiego i kłoci wiechowatej – priorytetowej rośliny na wyspie, która występuje głównie w trzcinie okalającej całą wyspę. Jednakże obok tych gatunków, pod ochroną jest szereg innych roślin, które występują tu z różnym natężeniem. Warunki tam panujące pozwalają na wzrost takich roślin jak: konwalia majowa czy kalina koralowa. Co ciekawsze występuje na niej dużo zagrożonych gatunków objętych ścisłą ochroną, obok wspomnianej już kłoci wiechowatej jest to m.in. koniczyna dwukłosowa.

Plan ochronny rezerwatu w innych swoich celach określa utrzymanie aktualnego stanu starodrzewu sosnowo - dębowego na wyspie, którego wiek szacuje się na ok. 170 lat.  

Mimo, że rezerwat określony jest w swoim rodzaju jako rezerwat florystyczny to w swoje zadania wpisuje także ochronę i zabezpieczenie prawidłowych warunków bytowych zwierząt. Szczególny nacisk nałożony jest na ptaki drapieżne, które lokują swe gniazda na tamtejszych drzewach. W związku z tym, że rezerwat mieści się w otoczeniu wodnym, swoje siedliska mają tu również ptaki wodne – gągoły i perkozy. Przedstawicielami ssaków tam bytujących są bobry europejskie.

Rezerwat nie jest dostępny dla turystów. Można go natomiast swobodnie podziwiać z brzegu jeziora bądź z samego jeziora pływając po nim np. łódką. Ponadto można zapoznać się z szerokim opisem rezerwatu mieszczącym się na tablicy informacyjnej stojącej na trasie ścieżki edukacji przyrodniczej. Ścieżka zaczyna się na kolonii Ostromęcko i prowadzi aż do wsi Rębusz.

Ponadto w Ostromęcku mieści się pole biwakowe i niestrzeżona plaża, z których idealnie widać rezerwat na wyspie.