Kościół filialny pw. św. Wojciecha BM

Kunowo jest dawną posiadłością rycerską, pierwsze wzmianki na temat wsi pochodzą z 1296 roku.  

Kościół został wzniesiony na przełomie XIV i XV wieku. Prezentuje styl późnogotycki. Początkowo była to orientowana, salowa budowla z kamienia polnego. Podczas przebudowy w XVII i XIX wieku po zachodniej stronie, nad nawą, wzniesiono drewnianą wieżę o dwóch kondygnacjach. Wieża zwieńczona jest kopertowym dachem, na szczycie którego znajduje kula z krzyżem i chorągiewką. Podczas przebudowy wykonano także apsydę, którą dobudowano do wschodniej ściany. Wykonano ją z cegły na planie pięcioboku. W zachodniej elewacji znajduje się dwuuskokowy portal z głównym wejściem do świątyni. Do północnej elewacji dobudowano zakrystię z kamienia polnego, którą przykryto dachem dwuspadowym z blachy cynkowej, prostopadłym do murów świątyni. Okna w budynku, podobnie jak portal wejściowy, są dwuuskokowe. Mur świątyni okala szeroka, ceglana opaska z bogato zdobionym gzymsem. Wnętrze świątyni zdobią malowidła ścienne. Na uwagę zasługuje empora organowa z organami. 

Kościół należy do Parafii pw. MB Wspomożenia Wiernych w Baniach.

Na terenie kościoła odnajdziemy cmentarz komunalny, którego część została wydzielona. Na obszarze nekropolii zachowała się kwatera rodowa, w której odnajdziemy dwa XIX-wieczne nagrobki. Na cmentarzu pochowani zostali m.in. dziedzic majątku w Kunowie Wilhelm Eduard Golosow (żył w latach 1802-1881), Robert Golosow, który żył w latach 1819-1878. Jednocześnie nagrobek Roberta Golosowa jest najstarszym pomnikiem w kwaterze. Kwaterę łatwo odnaleźć, ponieważ od pozostałej części cmentarza przykościelnego jest oddzielona kamienno-ceglanym murem. Cmentarz w Kunowie został wpisany na wojewódzką listę zabytków w lipcu 2007 roku.