Park dworski

Park dworski w Benicach powstał w 1867 roku razem z usytuowanym na jego terenie pałacem, jego inicjatorem był Thamm Hasso Flemming, który wówczas przejął Benice. Park, razem z pałacem, zajmuje powierzchnię 8 ha, na  tym obszarze znajdują się dwa zbiorniki wodne połączone kanałem melioracyjnym, ich powierzchnia wynosi 0,6 ha. Jest to dobrze zachowany park z bogatym starodrzewem.

W parku możemy zobaczyć następujące gatunki drzew: buk, cis, dąb szypułkowy, dąb czerwony, grab pospolity, lipa drobnolistna, świerk pospolity, olsza czarna, topola biała, wiąz szypułkowy, wierzba płacząca i orzech włoski. Podszyt lasu tworzą m.in. krzewy: bez czarny, agrest pospolity, bluszcz pospolity, czeremcha pospolita i dereń świdwa.

Przez park prowadzi ścieżka dydaktyczna, która ma charakter dendrologiczno-historyczny, a jej celem jest zwrócenie uwagi zwiedzających na piękne okazy drzew. Warte uwagi są zabytkowe dęby, których obwód pnia sięga 450 cm, czerwonolistna odmiana buka, a w szczególności okaz, gdzie z jednego pnia wyrastają cztery odnogi o obwodzie 140 cm, a także topola biała, której obwód sięga 6 metrów. 

Park w Benicach to także atrakcyjny teren dla poszukiwaczy skarbów, bo podobno na jego terenie zostały ukryte kosztowności wywiezione w 1945 roku ze skarbca katedry w Kamieniu Pomorskim. Obecnie teren parku i pałac podlegają pod Starostwo Powiatowe w Kamieniu Pomorskim, a na ich terenie znajduje się Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych z internatem. W 2005 roku park został wpisany do rejestru zabytków województwa zachodniopomorskiego.