Kościół parafialny pw. św. Stanisława BM

Obecny kościół został wzniesiony w stylu neoromańskim w II poł. XIX w. na miejscu wcześniejszej świątyni. Jest on typowym przykładem kamiennej architektury neoromańskiej wznoszonej na terenie Pomorza Zachodniego od połowy XIX w. Został założony na planie prostokąta z półkolistą absydą od strony wschodniej, w której mieści się prezbiterium. Ściany zbudowano z dużych głazów naturalnego kamienia na kamiennych fundamentach. Dwuspadowy dach wsparty na sosnowej więźbie dachowej pierwotnie pokryty dachówką karpiówką, zamienioną w 1973 r. na blachę ocynkowaną.

We wnętrzu zachowała się empora organowa z czasów budowy kościoła, z pełną balustradą, neogotycka lampka wieczna o wielobocznym korpusie, zdobionym ażurową dekoracją winorośli oraz obraz olejny na płótnie z przedstawieniem Świętej Rodziny, inspirowany malarstwem włoskim, namalowany przez jednego z patronów kościoła, rodziny von Wedel. Tuż przy kościele stoi dzwonnica na dwa dzwony (jeden dzwon stoi obok dzwonnicy). Starszy z dzwonów wykonany został w Tucznie w 1843 r. przez Boettgera. Na powierzchni płaszcza znajdują się inskrypcje mówiące o ludwisarzu oraz dacie wykonania dzwonu, sentencja z Ewangelii oraz nazwiska patronów kościoła, przedstawicieli wspólnoty, pastora i nauczyciela. Drugi dzwon został odlany z żeliwa w 1923 r. w dolnosaksońskim Bockenen przez firmę Ulrich&Weule. Jeszcze niedawno dzwonnica znajdowała się w katastrofalnym stanie, jednak dzięki wsparciu byłych patronów kościoła rodziny von Wedel, w 2010 r. dokonano jej gruntownego remontu. Nieopodal kościoła, na placu w centrum wsi, znajduje się okazały dąb szypułkowy, liczący sobie ok. 200 lat.