Kościół poewangelicki, wybudowany przez Rodenwaldta z Gryfic w 1899 r. w stylu neogotyckim. Rozmieszczony został na planie prostokąta z wyodrębnionym prezbiterium zamkniętym trójbocznie oraz dodaną wieżą od zachodu.
Ten salowy kościół posiada krzyżowo-żebrowe sklepienie. Nad wejściem znajduje się chór muzyczny. Wyodrębnione (także kolorem) prezbiterium posiada okna z bogatymi w szczegóły witrażami przedstawiającymi Narodziny, Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa. Główny ołtarz to przede wszystkim tryptyk z centralną figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz berłem w obramowaniu ze złoconych winorośli. Malowane skrzydła przedstawiają zaś sceny Zwiastowania oraz wizyty Trzech Króli. Przy prezbiterium znajduje się podparta ambona wykonana z drewna ze złoceniami, dekorowana w stylu neogotyckim z baldachimem. Przy niej wisi obraz Miłosierdzia Bożego w ramie, zdobionej w stylu neogotyckim, z symbolami Eucharystii w dolnej części. W kościele znajduje się także neogotycka, drewniana chrzcielnica ze zdobieniami podobnymi do tych, jakie widoczne są na ambonie. Obok chrzcielnicy postawiony został paschał.
Kościół poświęcony 14 VII 1946 r.