Kościół parafialny pw. św. Apostołów Piotra i Pawła

Kościół został wzniesiony w XVIII wieku, a na przełomie XIX i XX w. został przebudowany zyskując charakter świątyni neogotyckiej. Jest to budynek o konstrukcji szachulcowej, założony na rzucie prostokąta. Fundamenty zbudowane są z cegły i kamienia, a ściany ryglowe wypełnione są cegłą ceramiczną i otynkowane, deski dla kontrastu zostały poczernione. Okna zakończone są ostrołukowo. Dach przykryty jest dachówką. Od zachodu do nawy przylega kwadratowa wieża, od północy i południa do nawy przylegają dwie, symetrycznie usytuowane, jednokondygnacyjne przybudówki. Wejście główne usytuowane przy szczycie zachodnim prowadzi pod antresolą chóru do jednonawowego wnętrza. Całą szerokość kościoła zajmuje antresola chóru dostawiona do ściany szczytowej zachodniej.

We wnętrzu warto zwrócić uwagę na zabytkowe wyposażenie, są to: neogotyckie organy z drewna monochromonowanego z początku XX wieku; chrzcielnica wykonana z czerwonego granitu w stylu romańskim, z przełomu XII i XIII wieku.