Park pałacowy

Nad jeziorem, obok zabudowań folwarcznych odnajdziemy park pałacowy o charakterze leśnym, który zajmuje przestrzeń 8 ha. Obiekt został założony na początku XIX wieku, prowadzi do niego stara aleja składająca się z lip, wiązów i dębów.

Granicą parku od północy jest linia brzegowa jeziora, od wschodu i zachodu las, od południa zabudowania gospodarcze. Główną drogą prowadzącą do parku jest droga, która niegdyś prowadziła do pałacu, który został rozebrany po drugiej wojnie światowej. W parku zachował się układ ścieżek. Teren parku jest urozmaicony – południowa i wschodnia część jest względnie płaska, północna i zachodnia opada w kierunku jeziora. Na sztucznym tarasie, opadającym w kierunku jeziora znajduje się grobowiec. Układ parku jest czytelny.

Na terenie założenia występują takie gatunki jak jesion, dąb bezszypułkowy, lipa drobnolistna, brzoza brodawkowa, klon zwyczajny, topola, olcha czarna, wierzba, bez czarny, świerk pospolity, bez lilak, bluszcz pospolity i czarna porzeczka. W sumie na terenie parku wyodrębniono dwadzieścia sześć gatunków drzew liściastych, osiem gatunków drzew iglastych, czternaście gatunków krzewów i jeden gatunek pnączy. Wiek starodrzewia przekracza 140 lat.

Park pałacowy w mętnie Małym został wpisany na wojewódzką listę zabytków w grudniu 1980 roku.