Zanim świątynia pw. Najświętszego Zbawiciela została erygowana dekretem biskupim 1 października 1948 r., była kościołem filialnym parafii św. Rodziny w Łęknie. Należy wspomnieć, iż nim przejęli ją po wojnie katolicy, była użytkowana i stworzona przez gminę protestancką. Już w 1930 r. zakupiła ona działkę należącą do dawnego browaru Willego Nelle przy ul. Juliusza Słowackiego. Dnia 19 września 1934 r. Ewangelicka Gmina Miejska podjęła decyzję o budowie kościoła. Prace trwały krótko - 29 września 1935 wmurowano kamień węgielny, zaś już rok później świątynia była gotowa do użytku. Poświęcenia kościoła po przejęciu go na rzecz katolików dokonał ksiądz Witold Stańczyk 2 lutego 1946 r.
Wewnątrz kościoła rozpoznać można nawę główną i dwie szczątkowe nawy boczne. Nad jedną z nich oraz na ścianie z wejściem umieszczona jest murowana empora muzyczna z rozbudowanymi organami. Wyodrębnione, prostokątne prezbiterium przykuwa uwagę ze względu na dużą marmurową płytą ze schematycznym krzyżem. Umiejscowiony na prezbiterium został prosty ołtarz i ambona. Drewniane ławki ustawione zostały w dwóch rzędach. Na ścianach znajdują się stacje Drogi Krzyżowej.