Kościół parafialny pw. Chrystusa Króla

Pierwsza wzmianka o Lubnie pochodzi z XVI wieku, informuje ona, że wieś została założona przez rodzinę Golców, jednak archeolodzy stwierdzili, iż już w VIII wieku istniało tu grodzisko podkowiaste. Prawdopodobnie w tej miejscowości istniał niewielki drewniany kościół, jednak spłonął w 1615 w dużym pożarze, który strawił cała wieś. Obecny kościół zbudowany został w drugiej połowie XIX wieku z przeznaczeniem dla gminy luterańskiej. Po wojnie został przejęty przez wiernych wyznania katolickiego i poświęcony w 1945 roku. Początkowo był to kościół filialny należący do parafii w Wałczu, od 17 kwietnia 1981 roku jest on kościołem parafialnym. Jest to efektowna budowla w stylu neoromańskim, o niewielkiej gabarytowo, ale ciekawie rozbudowanej bryle. Front świątyni stanowi wieża wzniesiona na planie kwadratu, w której mieści się wejście główne. Portal wejściowy zdobią skromne pilastry i niewielki gzyms utrzymany w tym samym stylu, zakryty obecnie przez współcześnie dobudowane zadaszenie wejścia. Nad daszkiem w kształcie łagodnego łuku widnieje pozbawiona ornamentów archiwolta.  Nad wejściem we frontowej ścianie wieży znajduje się niewielkich rozmiarów okienko zamknięte od góry półkoliście. Takie same okienka widoczne są w ścianach aneksów bocznych wbudowanych pomiędzy ścianami bocznymi wieży a ścianą frontową korpusu głównego. W drugiej kondygnacji wieży, oddzielonej kilkuskokowym gzymsem widnieje okrągła blenda, wyprofilowana opaską w kontrastującym białym kolorze, podobnie jak pozostałe zdobienia architektoniczne. Ściany kolejnej kondygnacji, również oddzielonej gzymsem wypełniają biforia zamknięte do góry arkadowo przesłonięte drewnianymi żaluzjami. Wieża  zwieńczona jest wysmukłą iglicą zakończoną kulą na której umieszczony jest metalowy krzyż, małe iglice zwieńczone proporcjonalnie małymi krzyżami znajdują się również na narożnikach wieży. Wieża oflankowana aneksami na planach zbliżonych do kwadratu.

Ścięte narożniki ściany frontowej korpusu kościoła otrzymały okrągłe okna wypełnione witrażami. W bocznych elewacjach otwory okienne tworzą triforia zamknięte arkadowo, zwieńczone niewielkim gzymsem. Nawę główną zamyka półkoliste prezbiterium, po jego obu stronach dobudowane są również półkoliste aneksy. Aneks po lewej stronie prezbiterium tworzy otwartą wnękę, w której mieści się boczny ołtarz z figurą Matki Boskiej. Drugi aneks mieści zakrystię i jest oddzielony od nawy kościoła ścianką z drzwiami.

W oknach prezbiterium znajdują się witraże z 1909 r. z herbami von Oppen i von Klitzing.