Park pałacowy

Park pochodzi z drugiej połowy XIX wieku i otacza on ulokowany nad brzegiem Zalewu Szczecińskiego pałac wraz zabudowaniami znajdującymi się w sąsiedztwie. Prowadzi do niego aleja, wzdłuż której posadzono niegdyś lipy. Park zachował się do dziś w pierwotnych granicach. Czas jednak zrobił swoje i piękne okazy drzew przysłonięte zostały przez dzikie krzewy i trawy. Miejsce to mimo wszystko jest nadal urocze. Można tutaj obserwować rzadki i bardzo cenny drzewostan. Park ten do dziś jest jedną z najcenniejszych kolekcji dendrologicznych na Pomorzu Zachodnim. Rosą tu wyjątkowe okazy, a pośród nich i takie, które mają ponad sto lat. W parku zobaczyć można jodły greckie i kaukaskie, modrzewie europejskie i japońskie, ale także świerk sitkajski, jodłę olbrzymią, ostrokrzew kolczasty. Rośnie tu także: cyprysik nutkajski, orzesznik pięciolistny, skrzydłorzech kaukaski, klon srebrzysty, buk czerwonolistny, brzozy brodawkowate, dąb kaukaski i bezszypułkowy oraz kilka innych gatunków egzotycznych. W granicach parku ulokowana została sztuczna grota, dziś można obserwować jej pozostałości – niewielką ścianę porośniętą mchem, gdzie umieszczono niewielką figurkę Matki Boskiej. Niektórzy wierzą w magiczną moc tego miejsca, przychodzą tu zatem, by chwilę pomedytować zostawiając przy okazji znicze i kwiaty. Jest to miejsce często odwiedzane przez turystów. Można tu spacerować niegdysiejszymi alejkami parkowymi, po których dziś pozostały jedynie leśne ścieżki. Bez problemu można poruszać się tutaj pieszo jak i rowerem.