Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Kościół pw. Wniebowzięcia NMP wzniesiono w latach 1865-1886. Wcześniej w tym miejscu znajdowała się świątynia św. Jana Chrzciciela, którą wybudowano w 1350 roku. Była to niewielka, jednonawowa, ceglana świątynia z prostokątną wieżą. W 1631 roku kościół ten został przebudowa­ny, w tym też okresie stał się świątynią protestancką. W II połowie XIX wieku kościół zburzono, a na jego miejscu postawiono nowy, w neogotyckim stylu. Po 1945 roku stał się kościołem katolickim.

Jest to kościół trzynawowy, założony na planie prostokąta, Zbudowany jest z czerwonej cegły. Przy elewacji zachodniej znajduje się pięciobocznie zakończone prezbiterium, zaś przy wschodniej przylega wieża założona na planie kwadratu. Do południowej elewacji prezbiterium przylega prostokątna zakrystia, a do bocznych ścian wieży przylegają trójboczne klatki schodowe.

We wnętrzu kościoła szczególną uwagę warto zwrócić na ograny zbudowane w 1886 roku z neogotyckim prospektem. Ponadto cenne wyposażenie stanowią: ołtarz główny z płaskorzeźbionymi przedstawieniami Chrystusa Zmartwychwstałego i symboli Eucharystycznych, ambona, chrzcielnica, empory organowa i empory boczne, ławki wraz z przedpiersiami, feretrony, krzyż ołtarzowy, okucia drzwiowe oraz trzy dzwony w tym dwa spiżowe, neogotyckie z firmy Voss & Sohn ze Szczecina i komplet potężnych neogotyckich witraży figuralnych: Dobry Pasterz, Wniebowstąpienie i Narodzenie Jezusa.