Kapliczka słupowa

Kapliczka słupowa stanowi jeden z charakterystycznych elementów architektonicznych miasta, witając wjeżdżających do miasta z kierunku Szczecina i Kołobrzegu.

Wzmianki o kapliczce istniejącej w tym miejscu pochodzą z 1712 (w tym roku Diliana de Menchen Golcz ofiarowuje 200 złotych polskich na naprawę figury znajdującej się w tej kapliczce)  oraz z 1719 roku. Z tej pierwotnej  kapliczki pochodzi prawdopodobnie najstarsza z rzeźb. Renowacja kapliczki  została przeprowadzona w 1842 roku z fundacji Doroty Zubdarg z domu Teske, co jest udokumentowane tabliczką pamiątkową umieszczoną pod jedną z wnęk. W tym czasie kapliczka zyskała swój obecny wygląd. Została zbudowana na rzucie kwadratu, posadowiona na trójstopniowym ceglanym postumencie, współcześnie uzupełnionym na dwóch narożach niskimi, ceglanymi klombami. Słupowa bryła kapliczki jest skromnie zdobiona w środkowej części czterema tynkowanymi na jasno blendami, usytuowanymi na liniach wnęk. Dolna część kapliczki, ceglana, jest nieco szersza od  środkowej, nad którą oddzielona niewielkimi gzymsikami wznosi się jeszcze węższa część z wnękami na rzeźby, przykryta daszkiem namiotowym zwieńczonym metalową kulą z krzyżem oraz chorągiewka z ażurowym napisem „IHS”. W tej górnej części kapliczki mieszczą się półkoliście zamknięte wnęki, w każdej z nich znajduje się rzeźba. Jest tu barokowa grupa Ukrzyżowania z Matką Boską i św. Janem, będąca najstarszym elementem kapliczki. Figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus wykonana została ze sztucznego kamienia na przełomie XIX i XX wieku, zaś drewniana rzeźba św. Wojciecha  pochodzi z XIX wieku. Ostatnia z rzeźb, przedstawiająca św. Maksymiliana Kolbe, została wykonana pod koniec XX wieku przez znanego wałeckiego rzeźbiarza Zbigniewa Polakowa. Ciekawostką może być fakt, że w 1977 roku władze wojewódzkie (wówczas było to województwo pilskie) zamierzały rozebrać tą kapliczkę, sprzeciwili się temu wierni, którzy wraz z ówczesnym proboszczem parafii św. Mikołaja, ks. prałatem dr Romualdem Kunickim, organizowali całodobowe czuwanie przed kapliczką.