Kościół został wzniesiony w połowie XVIII w., mniej więcej w okresie przejęcia wsi przez rodzinę von Doberitz. Datowanie kościoła oparto głownie na podstawie analizy form architektonicznych, konstrukcji i budulca. Najstarszym elementem w świątyni jest więźba dachowa wykonana „od topora”, z kolei murowane ściany o zróżnicowanej grubości i wątku wskazują, że obiekt był często przebudowywany. Z pewnością pierwotnie wzniesiono go w konstrukcji ryglowej. Pierwsza przebudowa miała miejsce jeszcze w 2 połowie XIX w., kolejne nastąpiły już po 1945 roku. W latach 70-tych przemurowano wschodnią ścianę oraz przełożono pokrycie dachowe, w latach 80-tych z kolei dokonane nowej aranżacji wnętrza m.in. poprzez remonty posadzek i sufitu. Historyczne wyposażenie jest bardzo nieliczne i skromne, gdyż obecna aranżacja jest wynikiem ostatnich prac wykonanych w latach 30-tych. Nie mniej w kościele podziwiać można emporę organową z 1 połowy XX wieku, pojedynczą drewnianą ławkę o profilowanych policzkach z tego samego okresu oraz dwa pięcioramienne świeczniki. Tuż przy kościele znajduje się drewniana dzwonnica kozłowa z 1866 roku (data na jednej z belek). Wygląda na to, że w dzwonnicy wisiały niegdyś trzy dzwony. Do dnia dzisiejszego pozostał jedynie jeden. Jest on swoistym pomnikiem wystawionym przez Sixtusa von Knebel-Doberitza swojemu bratu Karlowi Georgowi poległemu na frontach I wojny światowej. Obecnie dzwonnica znajduje się w katastrofalnym staniem technicznym i grozi zawaleniem.
Kościół należy do Parafii pw. Chrystusa Króla w Suliszewie.