Kościół parafialny pw. Matki Bożej Szkaplerznej

Kościół parafialny w Szczeglinie został wybudowany w 1908 roku w stylu neogotyckim.

Jest usytuowany w centrum wsi, po północnej stronie drogi łączącej Koszalin z Polanowem.
Został wybudowany na placu przykościelnym o kształcie zbliżonym do trapezu, z podmurówką wykonaną z kamienia naturalnego.
Jest to teren trawiasty ze starodrzewiem - dąb, lipy, klony, topola, kasztan.

Jest to kościół trójnawowy, założony na planie wydłużonego prostokąta z wyodrębnionym od strony wschodnio - południowej prezbiterium.
Od strony zachodnio - północnej do korpusu nawowego przylega część wieżowa o prostokątnym planie.
Bryła kościoła jest złożona z prostopadłościennego, dwukondygnacyjnego korpusu nawowego.
Jest on nakryty dwuspadowym dachem, przesłoniętym od wschodu i zachodu schodkowymi szczytami, flankowanymi po bokach wysokimi sterczynami. Do korpusu nawowego przylega wysokie, dwukondygnacyjne prezbiterium, nakryte pięciopołaciowym dachem, sięgającym połowy wysokości szczytu korpusu nawowego.

Wieża kościoła jest czterokondygnacyjna, czteroboczna, nakryta dwuspadowym dachem przysłoniętym od strony północnej i południowej schodkowymi szczytami. Ośmioboczna latarnia wieży jest nakryta wysokim, sześciopołaciowym dachem, o kształcie ostrosłupa.
Bryła korpusu i prezbiterium są opięte przyporami, posadowionymi na kamiennych cokołach i zwieńczonych sterczynami.

Kościół posadowiono na fundamencie z kamienia ciosanego na zaprawie cementowo - wapiennej z cokołem kamiennym z kamienia ciosanego z rolką.
Ściany zewnętrzne ceglane, nietynkowane na zaprawie cementowo - wapiennej z cegłami układanymi w wątek kowadełkowy.

Więźbę dachową tworzy konstrukcja w postaci wiązarów kratowych, dolny pas skośny ze stężeniem wzdłuż osi podłużnej w formie kratownicy.
Na dolnym pasie oparte są belki w układzie podłużnym, stanowiące konstrukcję, na której ułożono deski sufitowe.
Dach jest pokryty dachówką karpiówką kładzioną w łuskę. Dwuspadowy dach wieży również pokryty jest tym samym materiałem, a latarnia obita blachą ocynkowaną, pomalowaną farbą na popielato.

Istnieją rozbieżne informacje dotyczące daty jego poświęcenia. W Schematyzmach Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej z roku 1977 i 1982 zapisano datę 12 II 1946, natomiast w schematyźmie z roku 1998 znajduje się data 12 II 1948.

Został wpisany do rejestru zabytków 25 IX 1984 roku pod numerem 1189.

[...] 

Z przeprowadzonych wywiadów wynika, że większość prac remontowo - konserwatorskich, jakie zostały przeprowadzone w szczeglińskim kościele w okresie gdy był on filią parafii w Sianowie, tzn. w latach 1946-1977, była dziełem p. Józefa Wolskiego.
Dziś trudno już ustalić ich dokładne daty, ale p. J. Wolski umiejscawia je w okresach pracy kolejnych proboszczów.

Jeszcze w czasie obecności ks. proboszcza Antoniego Siemińskiego, czyli przed 1955 rokiem, sianowski organista wstawił brakujące szyby w oknach.
Były to pozostałości po działaniach wojennych. Można więc wnioskować, że mieszkańcy nie przejawiali większej troski o swoją świątynię, skoro wcześniej nie zabezpieczyli dziurawych okien, przez które do wnętrza wpadał deszcz, a zimą wiatr nawiewał śnieg.

Kolejną pracą wykonaną przez p. Wolskiego było malowanie wszystkich ścian.
Było to już w okresie ks. Bronisława Janowskiego, czyli w latach 1961 - 1968. Wtedy również zamurował dziurę powstałą po uderzeniu pocisku.
W latach pracy proboszcza ks. Stanisława Pecnika ( 1968 - 1977 ), po raz drugi "pobielił" ściany.
Z dokumentów konserwatorskich dowiadujemy się także, że w 1960 roku założono instalację odgromową, a w 1965 zamurowano w prezbiterium okna I kondygnacji. Jednak okna te są jeszcze widoczne na zdjęciu wykonanym w czasie Uroczystości Pierwszej Komunii Świętej w 1967 r.  [...]