Ostnicowa skarpa

Ostnicowa skarpa to powierzchniowy pomnik przyrody, zajmujący 0,2 ha. Został ustanowiony 25 kwietnia 2013 r., dzięki staraniom Klubu Przyrodnika. Ochroną objęto zbocze płaskowyżu sandrowego ze stromą skarpą o południowej wystawie oraz pozostałości po dawnej żwirowni. Skarpa osiąga wysokość 33 m n.p.m., a jej podstawa znajduje się na ok. 5 m n.p.m. Deniwelacja wynosi więc ponad 25 m. Na szczycie zbocza i jego południowo-zachodnich stokach znaleźć można murawy ostnicowe, zaś w wyrobisku płaty ciepłolubnych muraw napiaskowych. Spotkać tu można wybitnie rzadkie w skali naszego kraju rośliny chronione: ostnicę włosowatą, ostnicę piaskową (jedno z trzech stanowisk w Polsce) i pajęcznicę liliowatą. Bogaty jest również świat porostów z chrobotkiem reniferowym, chrobotkiem okółkowym i płonnikiem włosistym. Murawy te są siedliskiem dla ciepłolubnych bezkręgowców. Licznie występuje tu mrówkolew pospolity i drapieżny srogoń baldaszkowiec. Na terenie pomnika przyrody i w okolicy spotkać też można wiele gatunków ptaków, między innymi gąsiorka, dzięcioła dużego, kowalika, sójkę, ziębę, czy skowronka.

Krajobraz skarpy i rzadkich sosen na szczycie stoku jest bardzo malowniczy. Ze szczytu rozpościera się widok na dolinę Odry. Jednak ze względu na niedużą powierzchnię i unikatowość murawy jej walory powinny być udostępniane jedynie w celach naukowych.