Schron dwusektorowy

Dwusektorowy schron bojowy z grupa wypadową. Wybudowany w 1935 roku. Odporny na uderzenia pociskami 150 mm. Dwa pomieszczenia bojowe umieszczono pod takim kątem, by ciężkie karabiny maszynowe zapewniały ostrzał przedpola w zakresie 130 stopni. W schronie przebywała załoga 8 żołnierzy oraz w dodatkowym pomieszczeniu – grupa wypadowa 18 żołnierzy walcząca na zewnątrz schronu. Do oświetlenia pomieszczeń służyły lampy karbidowe lub naftowe. Podejścia do  obiektu były zabezpieczone – przed piechotą przeciwnika - przeszkodami drutowymi.