Mury obronne

Pierwsze przekazy dotyczące Mieszkowic pojawiły się jeszcze przed 1295 roku. Początków miasta należy upatrywać w osadzie z XI-XII wieku, która według legendy została założona przez Mieszka I. Mieszkowice pod koniec XIII wieku otrzymały prawa miejskie, a około 1300 roku zostały otoczone obwarowaniami obronnymi.

Kamienny mur został zbudowany na wysokość 7 metrów. Dolna część fortyfikacji została stworzona z głazów narzutowych, do budowy górnej użyto cegieł. Mur obronny został rozbudowany w XVII wieku. Do naszych czasów przetrwało 14 czatowni łupinowych i 12 prostokątnych – w tym także baszta Prochowa z XV wieku.

W drugiej połowie XIX wieku wyburzono dwie bramy – Moryńską i Boleszkowicką. Niegdyś nad bramą Moryńską stała wieża podobna do zachowanej baszty Prochowej, brama Boleszkowicka była strzeżona przez kolistą wieżę.

Mury w kształcie owalu otaczają niemal całe miasto – z wyjątkiem miejsc, w których niegdyś stały bramy. Z pierwotnej wysokości 7 metrów przetrwało średnio 4 – 5 metrów. Przy czym pierwsze 4 metry to najczęściej kamień. Dolna część, wybudowana z granitu miała zapewnić trwałość budowli, odporna na podkopywania i taranowanie, utrudniała najeźdźcom zdobywanie miasta.

W górnej, ceglanej części murów odnajdziemy różny układ. Przy niektórych fragmentach obwarowań zastosowano układ wendyjski – wozówki, główka, przy części układ polski – wozówka, główka. Miejscami układ cegieł jest niespójny – świadczy to o późniejszych naprawach fortyfikacji.

Co 30 – 40 metrów w murach zostały utworzone czatownie. Budowle nie posiadają ścian od strony miasta, widoczne jest zatem trzykondygnacyjne wnętrze. Czatownie były znacznie wysunięte w stronę miasta – na ok. 1,5 metra. Wyżej znajdziemy średniowieczne strzelnice szczelinowe. Strzelnice doskonale nadawały się do ostrzału zarówno z kusz jak i łuków. Ich wysokie położenie pozwalało na obronę fosy. W półokrągłych basztach nie ma schodów, w prostokątnych odnajdziemy ceglane, wąskie schodki po lewej stronie. Najcenniejszą z zachowanych budowli jest XV- wieczna baszta Prochowa, która posiada blendowany szczyt i dwuspadowy dach.

Dziś większa część murów jest znacznie zdewastowana, wzdłuż murów utworzono promenadę.