Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Kościół stoi na niewielkim wzniesieniu. Został zbudowany w 1873 roku w miejscu, gdzie wcześniej istniał inny kościół, o którym nie zachowało się wiele informacji. Pomysł na budowę nowej świątyni najprawdopodobniej został wcielony w życie w związku z rosnącym dobrobytem mieszkańców Rusinowa. Inicjatorem budowy był miejscowy sołtys Martin Schüttpelz, który zaangażował w nią mieszkańców wsi. Kwestował wśród nich, ale też ufundował na rzecz kościoła m.in. krzyż i świeczniki ołtarzowe czy srebrny dzbanek chrzcielny. Stary kościół rozebrano i w krótkim czasie stanęła w tym miejscu nowa ceglana świątynia. 20 grudnia 1874 r. odbyła się msza konsekracyjna. Ze względu na położenie blisko morza i na wzniesieniu był dawniej traktowany przez żeglarzy jako punkt nawigacyjny.

Kościół zbudowano w stylu neoromańskim, choć występują tu również formy i ornamenty zapożyczone z gotyku. Stoi na ciosowym, granitowym cokole. Jest zbudowany z czerwonej cegły, posiada wysoką wieżę z ośmiobocznym hełmem, pokrytą dachem łupkowym. Wieża ma wysokość 42 metrów. Na hełmie znajduje się iglica z krzyżem. Dekorację wieży stanowią okrągłe blendy i arkadowe fryzy. Wewnątrz niej znajduje się dzwon odlany z brązu w 1874 r. przez szczecińskich rzemieślników z firmy C. Foß und Sohn.

Kościół jest jednonawowy, założony na planie prostokąta. Prezbiterium jest małe, od wschodniej strony zamknięte apsydą, do której przylega zakrystia. W prezbiterium obok współczesnego drewnianego ołtarza z 1991 r. autorstwa Józefa Drzazgi, znajduje się obraz olejny „Opłakiwanie Chrystusa”. Obraz został namalowany przez prof. Antona Webera i pochodzi z ołtarza ufundowanego przez artystę w 1898 r. Po lewej stronie stoi ambona.

Nawę kościoła przykrywa dwuspadowy dach pokryty dachówką. Drewniany szkielet dachu jest rozbudowany do niskiego poddasza dostępnego z wieży. Widoczne z nawy wiązary łączą dołem stropowe belki. Okna w nawie są wysoko osadzone. Nad wejściem znajduje się empora organowa z organami firmy Ch. F. Voelknera z Duninowa, pochodzącymi z 1874 r., które obecnie wymagają remontu. Wejście na emporę jest możliwe z nawy prostymi schodami z tralkową balustradą. W kruchcie kościoła zawieszono tablicę upamiętniającą zmarłych dawnej ewangelickiej parafii. Tablicę poświęcono podczas ekumenicznego nabożeństwa w 1997 r., na które przybyli dawni mieszkańcy miejscowości.

Stare zdjęcia nierzadko ukazują skromne wnętrza kościoła. Uwagę zwraca zawieszony pośrodku nawy model żaglowca. Takie wotywne modele często można było spotkać w nadmorskich kościołach. Fundowali je zwykle marynarze zamieszkujący owe miejscowości. Niestety, model żaglowca z Rusinowa nie zachował się do dziś. Po wejściu do kościoła turystę zaskakują błyszczące kafelki podłogi, nowoczesne obrazy przedstawiające drogę krzyżową, stare mury oraz widoczne wiązary więźby dachowej. Wokół kościoła stoi kamienny mur, który swoim zasięgiem obejmuje również cmentarz położony tuż przy świątyni.

Kościół jest kościołem filialnym parafii w Łącku.