Jednym z elementów średniowiecznej miejskiej zabudowy Drawska Pomorskiego, zachowanym do naszych czasów są pozostałości murów obronnych. Mury zbudowano z kamienia i cegły, a prace budowlane przy ich wznoszeniu rozpoczęto na początku XIV wieku. Mury szczelnie otaczały całe ówczesne miasto. Do miasta wiodły trzy kamienne bramy wjazdowe: od północy Nowa (wzniesiona najpóźniej, bo w I połowy XVII w.), od zachodu Wysoka i od południa Niska. W narożnikach murów umieszczono cztery wieże obronne (prawdopodobnie na rzucie kwadratu), a po obwodzie mury dodatkowo umocniono basztami. Od strony północnej było ich sześć, od wschodniej dwanaście, od południa prawdopodobnie osiem, a ciąg zachodni posiadał jedenaście lub dwanaście baszt. Dodatkowym umocnieniem miasta były wały ziemne i fosy zasilane z rzeki Drawy. Podczas prac przy budowie murów w XIV wieku przekopano sztuczny kanał Drawy, który zachował się do dnia dzisiejszego i nadal płynie w nim woda. Zgodnie z decyzją władz miejskich z końca XVIII wieku mury obronne zostały powoli rozebrane. Proces ten trwał przez cały XIX wiek. W 1916 r. powstał projekt odbudowy i rewaloryzacji zachowanych fragmentów murów, mający na celu zabezpieczenie istniejącej substancji, uzupełnienie ubytków oraz budowę drewnianych ganków obronnych, jednak z niewiadomych nam dziś przyczyn nie został zrealizowany.
Do dziś, z liczącego 1720 m ciągu średniowiecznych obwarowań miasta, dotrwały dwa fragmenty. Przy ul. Cmentarnej fragment długości ok. 10 m i wysokości 2 m, murowany z cegły i kamienia. Drugi fragment na dziedzińcu szkoły podstawowej (od strony rzeki Drawy) przy ul. Obrońców Westerplatte 13, murowany z ciosów kamiennych długości ok. 15 m. Oba fragmenty są oznakowane jako zabytek, a ponadto w przy murach ustawiono tablice informacyjne ze szczegółowym opisem i grafikami prezentującymi pierwotny wygląd.