Park dworski

Pierwsze wzmianki o Grzymiradzu, leżącym ówcześnie na terenach Nowej Marchii pochodzą z 1333 roku. Przez długi czas (lata 1454-1757) właścicielem wsi była zamożna, szlachecka rodzina von der Marwitz. W 1872 roku majątek kupuje emerytowany rotmistrz Friedrich Wilhelm August Hermann von Hertell. Postać ta jest o tyle ważna dla rozwoju majątku, że odnowił on pałac i założył park dworski.

Park został założony na obszarze 3,5 ha w drugiej połowie XIX wieku. Hermann von Hertell założył go jako park krajobrazowy o charakterze naturalistycznym. Pierwotnie miał kształt wieloboku i był połączony kompozycyjnie z ogrodem kościelnym i ogrodami na południe od majątku. Od strony wschodniej i południowej park był odgrodzony szpalerami drzew, a od strony drogi ceglanym murem. Współcześnie nie dostrzeżemy już tych elementów - mur od strony drogi został rozebrany, kościół został otoczony kamiennym murem. Z dawnych elementów możemy zobaczyć jedynie ruiny lub fundamenty. We wschodniej części parku ostały się fundamenty dawnej lodowni, a w części południowo-wschodniej kopiec po pomniku rodu von Hertell. W drzewostanie występują drzewa liściaste, iglaste oraz krzewy i pnącza. W sumie ponad 37 różnych gatunków. Niektóre z występujących tu drzew mają po 150-200 lat.

Ważnym elementem parku są ruiny dawnego pałacu. Nie wiadomo dokładnie kiedy został zbudowany, ale już w połowie XIX wieku był ruiną. Hermann von Hertell próbował go odnowić w stylu neoklasycystycznym. Po wojnie budynek służył jako szkoła, aż do lat 80. XX wieku. Potem nieużytkowany niszczał, aż w 1996 roku strawił go pożar i od tej pory jest już tylko niezadbaną ruiną - nie ma dachu, stropy są zawalone, a wnętrza zniszczone. Mimo zniszczeń można odtworzyć dawną architekturę obiektu. Pałac był obiektem dwukondygnacyjnym, o bryle rozczłonkowanej, ale symetrycznie. W elewacji frontowej i ogrodowej występują ryzality. Widać też zdobienia gzymsów i naczółków.

Cały zespół parkowo-pałacowy jest dostępny dla zwiedzających, z tym że ruiny pałacu dla bezpieczeństwa można zwiedzać jedynie z zewnątrz.