Kościół filialny pw. św. Piotra i Pawła

Pierwszy kościół w Dobinie istniał już prawdopodobnie na początku XIV wieku. Nie jest pewne, czy ta drewniana świątynia przetrwała aż do XIX wieku, czy też w międzyczasie była odbudowywana. Zachowały się natomiast zapiski o splądrowaniu świątyni w 1635 roku przez wojska szwedzkie. Żołnierze ukradli wówczas miedzy innymi cenny kielich oraz 1000 guldenów. W 1836 roku na miejscu zniszczonego już bardzo kościoła wzniesiono murowany budynek. Zbudowany on został w stylu neoromańskim, z granitowych kamieni i cegły ceramicznej (narożniki, ościeża i opaski okien oraz gzymsy).  Początkowo była to  budowla bezwieżowa. Wieża została dobudowana dopiero w 1909 roku.

Kościół jest jednonawowy, z  prostokątnym prezbiterium zamkniętym zakrystią na planie połowy sześcioboku, mającą oddzielne wejście we wschodniej części. Drzwi główne, do których prowadzą szerokie dwustopniowe schody,  znajdują się w dolnej kondygnacji wieży, pochodzącej z pierwszego etapu budowy. Są to drzwi drewniane, dwuskrzydłowe, ramowo – płycinowe.   Płyciny wypełnione są deskami z dekoracją ze szczeblinek w formie ukośnej kraty. Nadświetle zamknięte jest półkolistym łukiem , przedzielone pionowo na trzy kwatery, które z kolei  podzielone zostały szczeblinkami na cztery nierówne części. Portal wejścia głównego jest zakończony jednoskokowym półkolistym łukiem. Nad portalem ściana częściowo wybudowana jest z granitowych kamieni, ale już nad gzymsem wieńczącym nawę jest całkowicie ceglana. W ścianie frontowej nad portalem wejściowym znajdują się dwa półkoliście zamknięte okienka, zaś w obu ścianach  bocznych umieszczono  pojedyncze blendy (nietynkowane) w kształcie nawiązującym do okien), nad nimi dodatkowe pojedyncze, wąskie okienka.  W najwyższej kondygnacji wieży w ścianie frontowej oraz tylnej również widoczne są po dwa okienka, podobne kształtem, jednak rozmieszczone nieco inaczej niż w niższej kondygnacji. Ściany boczne otrzymały pojedyncze okienka. Są one zamknięte drewnianymi żaluzjami. Wieża przykryta jest dwuspadowym dachem, zwieńczona czworoboczną latarnią ze stożkowatym hełmem, zakończonym metalową kulą z krzyżem.

Ściany boczne nawy mają elewacje podzielone dwoma dużymi oknami zamkniętymi u góry półkolistymi łukami. W ścianach prezbiterium umieszczono trzy okna o tej samej formie. Dekoracją architektoniczną wzbogacającą wygląd elewacji są ceglane gzymsy kordonowe obiegające ściany budynku na wysokości parapetów i podłuczy okien oraz gzymsy opasujące wieżę.

Początkowo kościół w Dobinie był filią parafii pw. św Mikołaja w Wałczu, W roku 1923 został wyodrębniony z tej parafii jako lokalny wikariat, w 1932 stał się samodzielną parafią, obecnie jest to filia kościoła parafialnego pw. wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Skrzatuszu.