Wybudowany ok. 1830 roku klasycystyczny dwór mieści się w zespole folwarcznym na północ od zabudowań wsi. Park otaczający folwark podzielony jest na dwie części Rurzycą. Dwór znajduje się po zachodniej stronie rzeki. Obiekt został zaprojektowany na rzucie prostokąta o wymiarach 9,18 na 13,86 metrów. Parterowy dwór jest podpiwniczony w całości. Niestety nie zachował się dach obiektu, który w oryginale był naczółkowy, pokryty dachówką karpiówką. Boczne skrzydło dworu było piętrowe – niestety ta część dworu zawaliła się.
Elewacja dworu jest symetryczna, siedmioosiowa z prostokątnym wejściem w centralnej części fasady. Do wejścia prowadzą schody. We wnętrzu obiektu nie zachowało się oryginalne wyposażenie. Nie zachowała się także stolarka okienna i drzwiowa – tylko w jednym oknie widoczne są fragmenty ościeżnic, a w głównym wejściu zachowały się fragmenty drewnianych płycinowych ościeżnic. Dwór został wybudowany z cegły ceramicznej na fundamentach z kamieni granitowych. Ściany działowe wzniesione także z cegły były otynkowane tynkami wapiennymi. W budynku zachowały się jedynie ściany działowe.
Obiekt od 1945 roku należał do Państwowego Gospodarstwa Rolnego, które użytkowało go do 1973 roku. Od tamtej pory do dziś dwór jest nieużywany. Budynek został wpisany na wojewódzką listę zabytków w grudniu 1965 roku.