Początku rozwoju Bierzwnika należy szukać we wpływie osadzonego w pobliżu opactwa cysterskiego. Zbudowali je na wzór francuski zakonnicy z Kołbacza na przełomie XIII i XIV w. Istotne dla okolicznych terenów miało również władztwo zakonu krzyżackiego, który zarządzał wsią od 1402 r. Na początku 1454 r. Krzyżacy sprzedali dzierżone przez siebie ziemie Marchii Brandenburskiej. W XVI w. jednak, wraz z nadejściem przyjmowanego żywo luteranizmu, zakon i jego dobra zostały zsekularyzowane. Wojna trzydziestoletnia, zakończona w 1648 r., nie przyniosła we wsi wielkich zniszczeń. Niestety, inaczej rzecz się miała ze świątynią - zrujnowana została zachodnia część kościoła i klasztoru. Obecnie zachowało się z zabudowań klasztornych prezbiterium, dwa przęsła kościoła oraz dwa skrzydła klasztoru na poziomie pierwszej kondygnacji.
Wewnątrz kościół jest przestronny, oświetlony światłem sączącym się z witraży okien ostrołukowych. Uwagę już na zewnątrz zwraca wieloboczne, wysokie prezbiterium z przyporami i architektoniczną dekoracją średniowieczną.