Teatr Polski w Szczecinie

Teatr został założony w 1946 r. W budynku, w którym mieści się obecnie, są trzy sceny. Można na nich zobaczyć zarówno sztuki klasyczne, jak i nowoczesne. Odbywają się tu także wieczorki autorskie.

Inicjatorem utworzenia teatru w powojennym Szczecinie był S. Czapelski, a pierwszym dyrektorem B. Skąpski. 15.04.1946 r. zainaugurował działalność premierą "Damy i Huzary" A. Fredy w reżyserii B. Skąpskiego, a zakończył 31.08.1946 r. "Myszą kościelną" Fodora. W tym czasie przygotował 5 premier, zagrał łącznie 84 przedstawienia.
  
Teatr Polski był przedsiębiorstwem prywatnym, częściowo subwencjonowanym, podobnie jak jego następca - Teatr "Komedia Muzyczna". Działał on w tej samej siedzibie od 1.09.1946 r. (inauguracja rewią "Na falach Odry") do grudnia 1948, zmieniając w 1947 nazwę na "Teatr Polski" (09 -12.1948 pod zarządem komisarycznym F.Smosarskiego).

Przygotował w tym czasie 39 premier, zagrał ponad 800 przestawień, które obejrzało łącznie ok. 230 tys. widzów, również spoza Szczecina. Teatr S. Czosnowskiego prowadził także działalność objazdową. Największe wydarzenia teatralne tego okresu to m.in.: "Przeprowadzka" Roztworowskiego (26.09.1946), "Moralność pani Dulskiej" Zapolskiej (4.10.1947), "Cień" Niccodemiego z M. Malicką (18.10.1947), "Przy drzwiach zamkniętych" i "Ladacznica z zasadami" Sartre'a (5.05.1948). W 1949 roku uruchomiono w Teatrze Polskim na krótko "Małą Scenę" (m.in. "Mąż i żona Fredry").
(źródło: www.teatrpolski.eu)

Budynek

Budynek, w którym od 1945 r. mieści się teatr, powstał ok. 1920 r. Wcześniej znajdowała się w nim m.in. siedziba loży masońskiej, partii narodowo-socjalistycznej oraz kino.

Obecny obiekt został wzniesiony na miejscu XIX-wiecznego budynku „Loży 3 Cyrkli”. Dawny, drewniany o konstrukcji ryglowej obiekt był otoczony ogrodem, altanami, fontannami, rzeźbami i tarasami, były tu także korty tenisowe. Ogrody były ogólnodostępne dla szczecinian i cieszyły się sporą popularnością wśród spacerowiczów.

Gmach Teatru Polskiego został wybudowany ok. 1920 roku według projektu Adolfa Thesmachera i przebudowany w latach 1935- 1937 zgodnie z projektem Gustava Gaussa. Budynek został wzniesiony przez szczecińskich wolnomularzy dla loży masońskiej pod Trzema Cyrklami.

Od końca lat 30. XX wieku do 1945 roku w obiekcie mieściła się siedziba żeńskiego oddziału narodowo-socjalistycznej organizacji partyjnej. Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1945 – 1946 w obiekcie umieszczono kino „Bałtyk”, odbywały się tutaj także walki bokserskie i koncerty. W połowie 1946 roku z inicjatywy Stanisława Czapelskiego w budynku utworzono teatr.

W kolejnych latach obiekt przechodził wiele modernizacji - remonty przeprowadzano w 1948, 1952, 1977 i 2008 roku. W wyniku prac zmniejszono liczbą miejsc dla publiczności (w 1945 roku było ich 700). Obecnie w budynku działają trzy sceny – duża na 319 gości, mała na 120 gości i scena „Czarny Kot Rudy”, która może pomieścić 80 osób. Za budynkiem teatru znajduje się doskonały punkt widokowy na Odrę i znajdujące się dalej wyspy.

Gmach dawnej loży masońskiej został wpisany na wojewódzką listę zabytków w lutym 1996 roku.