Teren Starego Miasta

Zabytkowy układ urbanistyczny Gryfic ma swój początek w 1262 roku. Wówczas Gryfice otrzymały prawa miejskie. Wraz z nimi wytyczono tereny pod zabudowę, które przecinają pod kątem prostym ulice. Całość założenia po otoczeniu murami miejskimi otrzymała charakterystyczny dla Pomorza wrzecionowaty kształt. W centrum założenia wytyczony prostokątny rynek na którym nie mogło zabraknąć ratusza. W jego sąsiedztwie zbudowano kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Pozostałe kwartały wypełniały kamienice mieszkalne, których styl zmieniał się wraz z panującymi w architekturze modami. Średniowieczny układ urbanistyczny przetrwał niezmieniony do drugiej połowy XVII wieku. Na jego modernizację zdecydowano się w związku z ogromnymi pożarami, które strawiły miasto. Poszerzono wówczas główne arterie, wzniesiono nowe domy, przebudowano ratusz, a przed murami miejskimi dosypano wał obronny. Druga połowa XIX wieku przyniosła demilitaryzację przestarzałych elementów fortyfikacji. Wał został splantowany, a mury w większości rozebrano. W tym czasie nastąpiła przebudowa kamienic, która ostatecznie zatarła ich dawne style. Na skutek działań wojennych w 1945 roku gryficka starówka ucierpiała w ponad 40%. Powstałe w miejscu dawnej zabudowy bloki przyczyniły się do zatarcia dawnego układu urbanistycznego.